Δάκρυα σταλάζει ο Άθως. Άγιον Όρος 2017/Μέρος 9

Με Χαναναίας προσμονή πολλοί είναι οπλισμένοι

Παπάς, πραότητας παιδί με σκέψη εμπνευσμένη!

Οι Γεροντάδες έμψυχη, του Ουρανού  εικόνα!

Φτωχοί και απλοί μας οδηγούν στον Θεϊκό Νυμφώνα

Ιχνηλατεί ο ανώνυμος ο ασκητής τον δρόμο!

Ακούραστα χειραγωγεί με του Θεού τον νόμο!

Δηνάριο σ όλους δίνεται, μέχρι και στους εσχάτους!

Του Οικοδεσπότη η αμοιβή για όλους τους καμάτους!

Χορταίνει ο Κύριος ψυχές με της Ζωής τα ρήματα!

Η γνήσια πίστη οδηγεί μόνο σε ωφελήματα!

Προφήτη είναι ο έμπιστος στο τίμιον το γήρας του!

Άλας και Φως στις συμβουλές πολύχρονης της πείρας του!

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στο κελί της κάτω Καψάλας!

Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς! Ο Πέτρος που χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ! Καλή υπομονή παιδιά! Αξίζει η αναμονή! Να ξέρατε πόσο! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί!

Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στις απόσκιες  πάνω πεζούλες με τον π.Σ., από την Αθήνα  τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών. Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται  τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο!  Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση. Κάθεται μαζί μας περιμένοντας  και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή! Κανείς δεν έχει φύγει, από το αξημέρωτοακόμα. Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος,  έστω από πέντε λεπτά τον καθένα, θα πρέπει να φτάσει σούρουπο! Πέντε λεπτά! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά! Όλοι κάτι θέλουμε, έστω ελάχιστο, να λάβουμε σαν τροφή πνευματική,  να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της, την καρτερία της, την μεγάλη πίστη της! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε!

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του: -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω, του είπα! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας, αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος, ένας θαυματοποιός! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε  με τέτοιον τρόπο! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες, είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά! Ταπείνωση, πραότητα, αρχοντιά, συγχωρηρικότητα, διάκριση! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι, γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε!

Θυμόμαστε  τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη! Πήγαν μια φορά στον Τίμιο Σταυρό,το πρώτο του κελί κοντά στην Σταυρονικήτα,  κάποιοι νέοι τότε άνθρωποι, που είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας με την προπτωτική του χάρη, προσέλκυε δίπλα του άγρια ζώα και τα ημέρευε! Μόλις τον είδαν, πρώτη φορά τους ήταν, του ζήτησαν με ενθουσιασμό  να τους δείξει τα φίδια που είχαν μάθει από άλλους  ότι πιστά τον υπάκουαν! (σ.σ. από διήγηση Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου) Και εκείνος με ταπείνωση τους είπε: Εδώ τα έχω! Δείχνοντας το μέρος της ταπεινής του καρδιάς, που χτυπούσε μόνο για μετάνοια και ξερίζωμα των …ερπετών παθών. Απογοητεύτηκαν εκείνοι τότε, μιας και άλλα περίμεναν να δουν  και άλλα είδαν! Χάσαμε την ώρα μας είπαν!

Περίμεναν κάποιον περισπούδαστο Γέροντα, με όψη Βιβλική των ηρώων της Γενέσεως  και παράστημα επιβλητικό, να τους πει ανήκουστα πράγματα και να τους κάνει υπέρλογα σημεία.

Τους πέρασε μέσα στο φτωχότατο κελάκι του και εκεί τους έλεγε αστεία και καθόταν με κάτι τρύπιες κάλτσες ανακούρκουδα πάνω στο ντιβανάκι του. Πάρτε λουκούμια παιδιά! Λέει σε έναν που ήταν τροφαντός: -Πάρε παλικάρι είναι διαίτης αυτά μην φοβάσαι!  Αφού πέρασε η ώρα έτσι χωρίς μεγάλα λόγια …πνευματικά, τους λέει ο Άγιος  αστειευόμενος: -Άντε να φύγετε τώρα γιατί σε λίγο θα περάσει το λεωφορείο από την στάση! -Γέροντα πείτε μας κάτι πνευματικό! του είπε κάποιος! –Τι να σας πω παλικάρια! Να κάνετε μετάνοιες, να νηστεύετε! Τίποτα άλλο Γέροντα; -Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας! Εκείνη την στιγμή πλημμύρισε ο τόπος από ευωδία ανεπανάληπτη! Σαν να χύθηκαν βαρέλια ολόκληρα! Το κατάλαβε αμέσως και ο Γέροντας… -Άντε θα νυχτώσει, φεύγετε τώρα! Άρχισαν εκείνοι τότε να τρέχουν σαν τρελοί από χαρά! Η ευωδία τους ακολουθούσε σε όλην την πορεία τους! Όλο έτρεχαν, έτρεχαν! Και έφτασαν από Σταυρονικήτα στις Καρυές σε χρόνο ασύλληπτο! Είκοσι λεπτά θυμούνται έκαναν! Και μόλις έφτασαν κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους και αλληλορωτήθηκαν: -Γιατί τρέχαμε; Την απάντηση βέβαια την ήξεραν! Τρέχανε γεμάτοι από ανέκφραστη χαρά! Μόλις είχαν συναντήσει μια ζωντανή παρουσία του Θεού! Έναν δικό Του! Έναν που θαυμάστωσε για να Τον δοξάζει μόνο με το είναι του και το βίωμά του! Έναν παντευλόγητο γητευτή όχι φιδιών αλλά ψυχών!

Δίπλα μας άλλος ένας Αθηναίος αδελφός μας! Ο Γ. που ταξίδεψε μόνος του φέτος στον Άθωνα για πρώτη φορά! –Χθες παιδιά το μεσημέρι άρχισα να περπατάω από Καρυές για να «μαρκάρω» τον δρόμο για εδώ! Λίγο πιο πριν την στροφή με την πινακίδα για Καψάλα συνάντησα έναν μοναχό! Τριμμένα μπαλωμένα ράσα, κάτι τρύπια παπούτσια, εντελώς ατημέλητος και ασκητικός! Τον ρώτησα τα σχετικά για το κελί του Γέροντα! Αφού μου είπε αρχίσαμε να μιλάμε! Δεν έχω ξανανιώσει έτσι αδελφοί μου! Μου μίλαγε, μου μίλαγε και εγώ δεν χόρταινα να τον ακούω! Πολύ γλυκός ο τρόπος του! Μου άγγιξε τόσο την ψυχή! Πόση αγάπη έβγαζαν τα λόγια του! Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω δυο ολόκληρες ώρες! Όσα έμαθα για την πίστη μας αυτές τις 2 ώρες,  δεν τα είχα μάθει σε όλη μου την ως τώρα ζωή! Είμαι 43 χρονών! Αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν, ότι μόλις αποχαιρετιστήκαμε και πήρα την ευχή του, τον ρώτησα το όνομά του, που μονάζει, να  ξέρω για να τον ξανασυναντήσω!  -Δεν έχει σημασία παιδί μου, μου είπε! Δεν χρειάζεται να μάθεις! Να είσαι ευλογημένος!  Και έφυγε δίχως να μου  αποκαλύψει τίποτα ! Μάλλον Άγγελος θα ήταν!  Ανώνυμοι και αόρατοι ενίοτε,  Άγγελοι εν σώματι,  ευλογημένοι Αγιορείτες! Μόνο μία η αποστολή σας, σε τούτη τη ζωή! Η σωτηρία της ψυχής! Η έμπονη αγάπη προς τον πλησίον! Αφανείς οι περισσότεροι  στα μάτια μας!

Καταγεγραμμένοι στης Ζωής την βίβλο!  Μόνο ένα όνομα μας χρειάζεται σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση , το υπέρ παν Όνομα! Το διαβεβαίωσε  και ο κλειδούχος της Βασιλείας των Ουρανών  Πέτρος: «…οὐδὲν γὰρ ὀνόμαἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12).

Σχεδόν πέντε το απόγευμα! Πλησιάζει η σειρά μας!  Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα! Έρχεται μαζί τους και  ένας λογισμός! Μου ψιθυρίζει  να τους παρακολουθήσω, να δω μήπως μας πάρουν την σειρά! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό,  σαν το Όρος των μακαρισμών! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα,  να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει!

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι! Και αυτοί που ήρθαν τώρα,  την ενδεκάτη ώρα  και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως  τελικώς  θα λάβουμε το δηνάριό μας!

Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας,  πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς! Ούτε λόγος για κούραση! Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη!  Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας  να την κρατούν έτσι! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα! Και Εκείνος, ιδού έστηκε και κρούει! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του!  Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά, να ακούσει την δική μας φωνή  και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα  Του το δίκαιο! Μια  τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει!

Στα δεξιά μας κάτω,  το απέραντο Αιγαίο  και το αβύθιστο καράβι της Παντοκράτορος, όλο να ταξιδεύει στο αχαρτογράφητο πέλαγος της μακροθυμίας Του!

Η φωνή  του Γέροντα Ιωακείμ στην βραδινή τράπεζα , πριν ηχήσει το τελευταίο κόνδιο,   έρχεται  να συμπληρώσει εικόνες  και λόγια που μόνο στην πίστη παροτρύνουν. –Λέγανε θυμάμαι όταν υπηρετούσα στον Στρατό, πως εκεί που σταματάει η Λογική αρχίζει ο Στρατός! Εγώ συνηθίζω να λέω πως όπου σταματά η λογική αρχίζει η πίστη! Στις μέρες μας μόνο η πίστη μπορεί να σε οδηγήσει να μην δουλέψεις Κυριακή, να κάνεις παιδιά, να μην αδικήσεις τον διπλανό σου! Γνήσια πίστη χρειάζεσαι για να πας σε ένα κήρυγμα, να αφιερώσεις 2 ώρες  παρόλα τα τρεξίματα και τις έγνοιες τις καθημερινές και να ακούσεις του Θεού τον λόγο από έναν Ιεροκήρυκα! Τώρα μαθαίνω ότι βγαίνουν εγκύκλιοι που περιορίζουν χρονικά τα κηρύγματα, για να μην κουράζεται λένε ο κόσμος! Ο Χριστός μας παρακίνησε τα πλήθη να καθίσουν στα χορτάρια! Και εκείνα αποθέμενα πάσαν την βιωτικήν Τον άκουγαν ώρες πολλές! Και χόρτασαν και οι ψυχές, μα και τα σώματά τους!  Τώρα όπου δεν χρειάζεται είμαστε μετρημένοι και όπου απαιτείται μέτρο και διάκριση, είμαστε ακόλαστοι! Σκέφτομαι τα, στην κυριολεξία χιλιάδες, κηρύγματα του πατρός Ιωακείμ στα Βορειοελλαδίτικα αγιομέρια!

Πόσοι έχουν ξεκουραστεί με τον παραστατικό του τρόπο, πόσες ψυχές έχουν χορτάσει ακούγοντάς τον, σε ένα μακρόχρονο ιεραποστολικό ταξίδι που ακόμα και σήμερα στο τίμιον γήρας του,  καλά κρατεί!  Ακόμα νοστιμεύει ζωές ο Προφητηλιάτης  Χριστοκήρυκας με το άλας της γης  και την επιδημική  σήψη αγωνιά να προλάβει… Δεν θα μπορούσε άλλον να εμπιστευθεί  ο Θεσβίτης  οδηγό για το δικό του Αθωνικό άρμα , παρά μόνο κάποιον που ο λόγος του σαν λαμπάδα ακοίμητη καίει (Σοφ. Σειράχ. 48,1). Στον Άγιο Νικόλαο,  η τελευταία της ημέρας  κραυγή προς Κύριον. Αγαπημένη στο καθημερινό τυπικό των Προφητηλιατών! Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω … Ομοθυμαδόν ψέλνουμε τούτο το λυτρωτικής αυτομεμψίας ψάλμα. Σαν να συνοψίζει όλην την συχνά ξεχασμένη αλήθεια. Και εμείς  κατάκριτοι και αδιόρθωτοι υπόλογοι της αχαριστίας μας προς τον Ευεργέτη, τον Ελευθερωτή, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης… Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις! 

Ύπνος  ως το μεσόνυχτο στο παλιό Νοσοκομείο. Να ναι γλυκός και ελαφρός! Καρδιές νήφουσες δώρισε μας Κύριε τούτη τη νύχτα, τίποτα να μην ξεχάσουμε από όλα τα θαυμάσιά Σου! Απάλλαξέ μας από φαντασίες σατανικές! Τρέψε  και τούτες τις ώρες,  σε μια παννυχίδα δοξολογίας Σου! Κάνε τον ύπνο μας, ύμνο Σου!

Τα ηχοχρώματα από το τάλαντο, το σήμαντρο και τις καμπάνες του Προφήτη Ηλία, αρμονικά μπλέκονται με τις ορθρινές σιωπές, τους στίχους απ το ψαλτήρι, τα φτερουγίσματα του θυμιατού του παπά Σίλα… Ο απλούς, στη θέση του με ορθρία ψυχή και τα μάτια κλειστά. Ο Μυτιληνιός κυρ Παναγιώτης μας θυμίζει τους λεβέντες που στέκονταν όρθιοι στο καθολικό της Ιβήρων. Τον παρατηρώ την ώρα που ο παπάς δέεται υπέρ της άνωθεν Ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών μας! Έργο λαού η λειτουργία! Πως είναι δυνατόν τέτοιες στιγμές να μπορείς και να μην στέκεσαι όρθιος; Δεν κάθεται ο σχεδόν αιωνόβιος και δεν παραιτείται ποτέ του! Ελιξίριο αιωνιότητας ετοιμάζεται να ξαναδεχθεί σε λίγο από τα χέρια του παπά.

Ο πάτερ Φιλήμων μας κάνει νόημα. Αξιωνόμαστε να πλησιάσουμε στο δεξί αναλόγι για να ψάλουμε. Εκεί δίπλα παρατηρώ ένα ονομαστικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα ακολουθιών. Κάθε Προφητηλιάτης τοποθετημένος καθημερινά μπροστά σε διαφορετικές ιερές σελίδες. Αισθανόμαστε για λίγο έστω, το τόσο σημαντικό τούτο έργο τους. Κυλούν τα γράμματα του ψαλμωδού μπροστά μας. Ξοπίσω τους εμείς να ξεδιαλύνουμε τον αχό τους. Όλα γράφτηκαν και όλα τελούνται προσωπικά για τον καθένα μας! Δι εμέ Εσταυρώθης! Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας… Το ειδεχθές της ψυχής αναμένει την κάθαρση, την αλλοτρίωση παθών και θλίψεων. Πάλη ενώπιον του φρικτού μυστηρίου!

Οι δεινοί λογισμοί μάχονται να μας απομακρύνουν από το Μυστικό Θείο Δείπνο. Οι Πατέρες δυναμώνουν την φωνή τους να τρυπήσει κι αυτή τους πώρους της ψυχής μας με συνθήματα ιερά για τον άφατο σπλαχνισμό: Τη Ση αμετρήτῳ ευσπλαγχνίᾳ θαρρήσας προσέρχομαι. Θαρρών τω ελέει Σου!

Πρωί στις 8! Ένας ήλιος λες και σταμάτησε μόνο πάνω από το καθολικό του Προφήτη να χρυσώσει κάθε σπιθαμή του! Εισερχόμαστε μαζί με τον πατέρα Φιλήμονα λίγο πριν τον αποχαιρετίσουμε και για φέτος. Πάντα δέος μπροστά στο τέμπλο με το στιλβωμένο χρυσό. Είπαν πως αυτός που με εκπληκτική λεπτομέρεια κάποτε σκάλισε με το βελόνι πάνω στον κάμπο, έχασε παντοτινά το φως του! Δεξιά και αριστερά υπερυψωμένα τα προσκυνητάρια με τις λειψανοθήκες της Σκήτης. Μικρά τεμάχια λειψάνων όλο το στερέωμα αγκαλιάζουν. Εκεί και μέρος από του Χριστού μας τα σπάργανα! Ο Προφήτης Ηλίας δείχνει προς τα δεξιά, αλλά αν τον κοιτάξεις από τηνακριβώς αντίθετη πλευρά δείχνει και αριστερά!

Για να μας δηλωθεί η πανταχού παρουσία του φιλανθρώπου! Στίχοι από τον οίκο της ημέρας του Αγίου, στέκονται μπροστά σε αυτήν την τεχνική συμβολισμού της αναγέννησης! Ὀργίσθητι βοήσας, ἐπὶ τοὺς ἀθετήσαντάς σε, Κριτὰ δικαιότατε. Ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα τοῦ ἀγαθοῦ, οὐδόλως παρεκίνησε πρὸς τὸ τιμωρήσασθαι τοὺς αὐτὸν ἀθετήσαντας· ἀεὶ γὰρ τὴν μετάνοιαν πάντων ἀναμένει, ὁ μόνος φιλάνθρωπος. Ψέλνουμε στο άδειο καθολικό ένα Άξιον εστί, στον ήχο της εβδομάδας. Ο πλάγιος του τετάρτου, η κορωνίδα των ήχων, της φωνής το άκρον, ταιριαστός όσο κανείς, με την έκταση και το εύρος του χώρου! Εκστατικοί μένουμε στο τέλος από την διάχυση του αρχαγγελικού παιάνα!

Σαν γοργόφτερο πουλί πάει και έρχεται από το τέμπλο, τον Ουρανό της Πλατυτέρας, ως το υψηλό υπερώο! Βγάζουμε φωτογραφίες με τον πατέρα Φιλήμονα μέσα στον επιβλητικό Ναό! Δυο χιλιάδες άνθρωποι χωράνε εδώ μέσα! Δεν σταματάνε τα επιφωνήματα από το απαράμιλλο κάλλος του! -Ναι πράγματι, πολύ ωραίο το κλουβί παιδιά αλλά όπως λέει και ο Γέροντάς μας θέλουμε και καρδερίνες! Κατανοούμε το πνευματώδες σχόλιο του παπά και ευχόμαστε σύντομα ένα μεγάλο σμάρι από …αφιερωμένα πετεινά του Ουρανού να φωλιάσουν εδώ! Να αποκτήσει η Σκήτη κάποτε το πολυπληθές του παρελθόντος με αφιερωμένους νέους συνεχιστές!

Στο απέναντι παρεκκλήσι του Αγίου Μητροφάνους και των Αγίων Θεοπατόρων συναντάμε τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την νέα αγιογράφηση!

Παρατηρούμε με θαυμασμό τον Κύριο της Αποκαλύψεως! Χρώματα απερίγραπτα! Παρόμοια δεν συναντάς! Ο Ων ο Ην και ο Ερχόμενος! Όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω! Ευλογημένο τάλαντο, το της αγιογραφίας! Ουρανόσταλτο και αυτό για κλητούς εκλεκτούς! Φιλάμε το χέρι σας αγαπημένοι μας Πατέρες Προφητηλιάτες!

Κεράσατε ξανά τις ψυχές μας με χαρά Θεού και συγγνώμη! Καλή αντάμωση ξανά σε μονοπάτια που προπορεύονται τελώνες, πόρνες και ληστές! Πάντα στα ευλογημένα μέρη σας θα γέρνουν για λίγο να ξαποστάσουν και αυτοί και εμείς οι συνοδίτες τους συναμαρτωλοί …

(συνεχίζεται με το 10ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr