Να αναζητήσουμε
τρόπους απαγκίστρωσης από τη σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια
Η παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» υφ’
οιανδήποτε μορφή εγγράφει υποθήκες εις βάρος των μελλοντικών γενεών
μας
Ανοιχτή επιστολή του
Στ. Παπαθεμελή
«Αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων με δειλία και ωσάν να
είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας». (Μανόλης Ανδρόνικος)
Κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι αρχηγοί των κομμάτων,
Επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις σχετικά με την ονομασία του
βορινού γείτονά μας, που ελπίζω να βρείτε χρήσιμες εν όψει των τελικών
αποφάσεών σας.
α. Είναι βέβαιο ότι
η πρωτοβουλία για την επανενεργοποίηση του κατεψυγμένου σκοπιανού προβλήματος
κινείται έξωθεν. Δεν προέρχεται από εμάς. Εμάς μας χρειάζονται για να
πληρώσουμε το… μάρμαρο. Είναι κακό ως πρόβλημα, αλλά, όπως σοφά έλεγαν οι
Βυζαντινοί πρόγονοί μας, «μη κινείν κακόν ευ κείμενον» («μην κινείτε ένα
καλοβαλμένο κακό»).
β. Το Σκοπιανό δεν
είναι πρόβλημα της Ελλάδας. Είναι πρόβλημα των Σκοπίων - αν είναι και
εκείνων. Η Ελλάδα δεν εμποδίζεται στις διακρατικές σχέσεις της και στην άσκηση
πρωταγωνιστικού ρόλου στην περιοχή από το Σκοπιανό. Αν δεν τον διαδραμάτισε,
αυτό οφείλεται στις εγγενείς αδυναμίες των ελλαδικών ηγεσιών. Δεν εμποδίζει,
επίσης, τους Σκοπιανούς, αφού τους παραχωρούμε δωρεάν το λιμάνι της
Θεσσαλονίκης, πνεύμονα αναπνοής τους, και μπαινοβγαίνουν ανεμπόδιστα στην
Ελλάδα με ΜΚ, τα καζίνα τους πλουτίζουν από τους Ελληνες θαμώνες τους
(υπολογίζεται ότι το 2017 εισέπραξαν εξ Ελλήνων πάνω από 30.000.000 ευρώ
κ.λπ.). Προς τι, λοιπόν, να σπεύσει η Ελλάς να αναγνωρίσει τίτλους ιδιοκτησίας
στους σφετεριστές της Ιστορίας και τους διεκδικητές των εδαφών της, με βάση το
κλοπιμαίο όνομα; Θα το έκανε ποτέ αυτό νουνεχής πολίτης, να παραχωρήσει δηλαδή
το σπιτικό του και τα τιμαλφή του σε οιονδήποτε σφετεριστή, καταπατητή,
καταχραστή, άρπαγα, ληστή, λωποδύτη, διεκδικητή εκ του μη όντος της περιουσίας
του; Οχι, βέβαια. Χίλιες φορές «όχι»!
γ. Οποιαδήποτε
σύνθετη ονομασία με συνθετικό το «Μακεδονία» θα είναι στιγμιαίας χρήσης.
Πριν προλάβει να στεγνώσει η μελάνη της υπογραφής, θα μεταπέσει αυτομάτως και
νομοτελειακά στο σκέτο «Μακεδονία». Οπότε, η εσχάτη πλάνη θα είναι χείρων της
πρώτης. Αρα, πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους απαγκίστρωσης από την παγίδα της
σύνθετης.
δ. Η παραχώρηση με
δική μας υπογραφή του κατάφορτου από ελληνική Ιστορία ονόματος «Μακεδονία» υφ’
οιανδήποτε μορφή εγγράφει δουλείες και υποθήκες εις βάρος των μελλοντικών
γενεών μας, που θα υπονομεύουν στο διηνεκές την ασφάλεια της Ελλάδας αλλά
και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, για την οποία υποτίθεται ότι
κόπτεται ο -επιπολαίως πάντοτε επισπεύδων- διεθνής παράγων.
ε. Και για τη σύνθετη, οι «διαπραγματευτές», επίσημοι και
ανεπίσημοι, αφήνουν για την τελευταία στιγμή το εύρος εφαρμογής και του
σύνθετου ονόματος. Αν, επομένως, ο μη γένοιτο, πάμε σε σύνθετη που δεν θα αφορά
τα πάντα (μέσα, έξω, κράτος, έθνος, γλώσσα, ταυτότητα) και κάθε έκφραση του
σκοπιανού μορφώματος, τότε θα έχουμε εκπέσει από την πρώτη στιγμή στο σκέτο
«Μακεδονία», δηλαδή στη μεγαλύτερη απάτη της Ιστορίας εναντίον της Ιστορίας!
στ. Η ψευδώνυμη «Μακεδονία» των Σκοπίων είναι
σταλινοτιτοϊκό κατασκεύασμα - το μόνο τέκνο του Στάλιν που η Δύση, παρά και
μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, περιθάλπει σαν φυσικό τέκνο της… Οι ελλαδικές
ηγεσίες μετά το 1945 αυτοπαγιδεύτηκαν πίσω από το αναποτελεσματικό δόγμα: «Δεν
συζητούμε το ανύπαρκτο λεγόμενο “Μακεδονικό”». Εντούτοις, αυτό ζει και
βασιλεύει ως τις μέρες μας, και παραείναι υπαρκτό.
Στην αφετηρία του το καταδίκασαν, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ: Δήλωση ΥΠΕΞ Στετίνιους (1944) ότι «η χρήση του ονόματος “Μακεδονία” στο νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας συνιστά πρόσχημα επιθετικών ενεργειών εναντίον της Ελλάδας». Αργότερα (02/10/92), ο Μπιλ Κλίντον συμφώνησε με τη θέση της Λισαβόνας και δεσμεύτηκε «να στηρίξει τις αρχές αυτές και να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των δίκαιων ανησυχιών της Ελλάδας». Τον απήλλαξε, δυστυχώς, από αυτή τη δέσμευσή του η τότε ελληνική κυβέρνηση. Είναι εκρηκτική η αποστροφή του Λι Χάμιλτον, προέδρου της επί των Εξωτερικών Επιτροπής του Κογκρέσου, «συμβιβαστήκατε ξαφνικά, μας αφήσατε σύξυλους και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε»! Το όνομα αποτελεί εργαλείο-κλειδί ρυθμίσεων και απορρυθμίσεων στην περιοχή. Χωρίς το όνομα «Μακεδονία», το μακεδονικό ζήτημα αποκλείεται να νεκραναστηθεί. Γι’ αυτό επιμένουν οι εχθροί.
Στην αφετηρία του το καταδίκασαν, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ: Δήλωση ΥΠΕΞ Στετίνιους (1944) ότι «η χρήση του ονόματος “Μακεδονία” στο νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας συνιστά πρόσχημα επιθετικών ενεργειών εναντίον της Ελλάδας». Αργότερα (02/10/92), ο Μπιλ Κλίντον συμφώνησε με τη θέση της Λισαβόνας και δεσμεύτηκε «να στηρίξει τις αρχές αυτές και να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των δίκαιων ανησυχιών της Ελλάδας». Τον απήλλαξε, δυστυχώς, από αυτή τη δέσμευσή του η τότε ελληνική κυβέρνηση. Είναι εκρηκτική η αποστροφή του Λι Χάμιλτον, προέδρου της επί των Εξωτερικών Επιτροπής του Κογκρέσου, «συμβιβαστήκατε ξαφνικά, μας αφήσατε σύξυλους και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε»! Το όνομα αποτελεί εργαλείο-κλειδί ρυθμίσεων και απορρυθμίσεων στην περιοχή. Χωρίς το όνομα «Μακεδονία», το μακεδονικό ζήτημα αποκλείεται να νεκραναστηθεί. Γι’ αυτό επιμένουν οι εχθροί.
ζ. Κύκλοι με απεριόριστες προσβάσεις στα media σήμερα
«τρολάρουν» την ιδέα της παράδοσης του ονόματός μας. Τους αποστομώνει, όμως, ο
πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ, που ξεκαθάρισε: «Είμαστε Σλάβοι.
Εχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και τον 7ο αιώνα. Εχουμε εγκατασταθεί στα
εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία και από τότε κατοικούμε σε αυτά. Δεν γνωρίζω
κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος των αρχαίων
Μακεδόνων, αλλά, ακόμα κι έτσι, δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού
μας». («Απομνημονεύματα», σ. 259).
η. Η Ουάσινγκτον τροφοδότησε και πυροδότησε, ως μη όφειλε,
αυτά τα χρόνια την αλαζονεία των Σκοπιανών και πρέπει τώρα να τους προσγειώσει
στην πραγματικότητα. Είναι πασίγνωστο ότι συνομιλητής μας δεν είναι τα Σκόπια,
αλλά οι ΗΠΑ και, κατά ένα ποσοστό, Βερολίνο και Βρυξέλλες. Η γεωπολιτική και η
γεωστρατηγική προτεραιότητα της Ελλάδας, εν όψει της αμερικανοτουρκικής ρήξης,
είναι σήμερα αναμφισβήτητη και, άρα, έχουμε βαρύνοντα λόγο και πρέπει να τον
χρησιμοποιήσουμε.
θ. Ο κορυφαίος οραματιστής της ανεξίτηλης ελληνικότητας
της Μακεδονίας, ο Ιων Δραγούμης, ξεσήκωνε και προειδοποιούσε στα κρίσιμα χρόνια
του Μακεδονικού Αγώνα: «Να ξέρετε ότι, αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η
Μακεδονία θα μας σώση. Θα μας σώση από τη βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώση
από την μετριότητα και την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώση από τον αισχρό ύπνο, θα
μας ελευθερώση. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε!»
(«Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», σ. 5).
Να απορρίψουμε τεχνάσματα και εκβιασμούς, που θα ενταθούν σίγουρα τις τελευταίες ώρες, με εθνική αποφασιστικότητα και ισχυρή βούληση, και να επαναφέρουμε το ζήτημα στη φυσική αφετηρία του, εκεί όπου το έθεσαν οι δύο ιστορικοί πολιτικοί ηγέτες της χώρας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Πιστεύω ότι οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει παρά μία Μακεδονία. Και η Μακεδονία αυτή είναι ελληνική». Και ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Για μένα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να δεχθώ τον όρο “Μακεδονία” υπό οιανδήποτε μορφή αυτός περιέχεται».
Τέλος, συνιστά οφειλόμενο σεβασμό στον πολίτη η προσφυγή
στον ύψιστο θεσμό άμεσης δημοκρατίας, το δημοψήφισμα.
Με την προσήκουσα τιμή,
Στ. Παπαθεμελής
dimokratianews,10.01.2018
http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_19.html