(Άγιος Παΐσιος ο
Αγιορείτης)
–Παλιά, Γέροντα, ήταν καλύτερος ο κόσμος;
– Όχι πως ήταν καλύτερος, μόνον που οι παλαιοί άνθρωποι
είχαν την απλότητα και τον καλό λογισμό. Σήμερα οι άνθρωποι τα βλέπουν όλα με
πονηριά, γιατί τα μετρούν όλα μόνο με το μυαλό. Το ευρωπαϊκό πνεύμα
πολύ κακό έκανε. Αυτό είναι που σακάτεψε τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι τώρα θα
ήταν σε πολύ καλή πνευματική κατάσταση, γιατί οι πιο πολλοί λίγο-πολύ είναι
μορφωμένοι, και θα μπορούσες να συνεννοηθής. Αλλά τους δίδαξαν την αθεΐα, όλα
αυτά τα σατανικά, οπότε τους αχρήστεψαν και δεν μπορείς να συνεννοηθής.
Παλιά
δεν μπορούσες να συνεννοηθής με κάποιον, αν δεν είχε ευλάβεια, δεν είχε και
μόρφωση. Θυμάμαι, ένας καλόγερος μία φορά, όταν άκουσε στην Προηγιασμένη να
μνημονεύουν «Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης» * , νόμιζε ότι μνημόνευαν τον Πάπα της
Ρώμης και σκανδαλίσθηκε. «Δεν το περίμενα, είπε. Παπιστές γινήκατε!», και
σηκώθηκε και έφυγε από την Εκκλησία! Να, βλέπεις τι κάνει η άγνοια! Η άγνοια
είναι φοβερό. Το μεγαλύτερο κακό κάνουν αυτοί που έχουν ευλάβεια και βλάβη
μαζί. Χωρίς να εξετάζουν, δημιουργούν προβλήματα.
*. Ο Όσιος Γρηγόριος
ο Διάλογος, Πάπας Ρώμης (540-604) είναι Άγιος της Εκκλησίας μας. Η μνήμη του
εορτάζεται στις 12 Μαρτίου.
***
– Δηλαδή, Γέροντα, η επιστήμη δεν βοηθάει τον άνθρωπο;
– Η επιστήμη πολύ βοηθάει, αλλά και πολύ θολώνει. Γνώρισα
ψυχές με μεγαλύτερη διαύγεια, ενώ έχουν μάθει λιγώτερα. Όσοι έχουν θολώσει το
μυαλό τους από την επιστήμη, εάν με την Χάρη του Θεού ξεθολώσουν, τότε, φυσικά,
θα έχουν περισσότερα εργαλεία για δουλειά. Ενώ, όταν δεν αγιασθούν τα εργαλεία
-δεν αγιασθή η γνώση-, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για κοσμική εργασία και
όχι για πνευματική. Γρήγορα αγιάζονται, αν μπη η καλή ανησυχία. Όσοι δίνουν τα
πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν
και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται
πνευματικά. Εάν ασκούνται και πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί
βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια
αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού πολλές φορές να έχουν λιγώτερα
πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά
(πτυχία). Ο κόσμος γέμισε από αμαρτία και χρειάζεται πολλή προσευχή και βίωμα.
Τα πολλά γραφτά είναι χάρτινα νομίσματα και η αξία τους θα εξαρτηθή από το
αντίκρυσμα. Επομένως θέλει δουλειά στο «μεταλλείο» της ψυχής.
Θυμάμαι, ήταν ένα γεροντάκι …. τόσο απλό που και την
Ανάληψη την νόμιζε για Αγία. Έκανε κομποσχοίνι και έλεγε: «Αγία του Θεού,
πρέσβευε υπέρ ημών»! Κάποτε ένας αδελφός στο γηροκομείο ήταν άρρωστος, και δεν
είχε τι να του δώση να φάη. Μία και δυο κατεβαίνει τις σκάλες, ανοίγει το
παράθυρο που έβλεπε προς την θάλασσα, απλώνει τα χέρια στην θάλασσα και λέει:
«Αγία μου Ανάληψη, δώσ’ μου ένα ψαράκι για τον αδελφό». Και αμέσως -ω του
θαύματος!- ένα τόσο μεγάλο ψάρι ξεπηδάει από την θάλασσα μέσα στα χέρια του. Οι
άλλοι που τον είδαν, έμειναν έκπληκτοι. Εκείνος τους κοιτούσε και χαμογελούσε,
σαν να τους έλεγε: «Τι παράξενο βλέπετε;». Εμείς έχουμε γνώσεις, ξέρουμε πότε
γιορτάζει ο ένας ο Άγιος, πώς μαρτύρησε ο άλλος, πότε έγινε η Ανάληψη και πού
έγινε και πώς έγινε, και όμως ούτε ένα τόσο δα ψαράκι δεν μπορούμε να έχουμε!
Αυτά είναι τα παράξενα της πνευματικής ζωής, τα οποία η λογική όσων
διανοουμένων έχουν μέσα τους τον εαυτό τους και όχι τον Θεό δεν τα συλλαμβάνει,
γιατί έχουν την στείρα κοσμική γνώση με την κοσμική πνευματική αρρώστια και
λείπει το Άγιο Πνεύμα.
(Από το βιβλίο “Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Με πόνο
και Αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο”)
(Πηγή ηλ. κειμένου: impantokratoros.gr)