Ιστορικά
τεκμηριωμένο: οι εκκλησιαστικές έριδες πάντα φέρνουν αιματώδεις πολέμους. Πως
συνδέεται πλέον ολοφάνερα το Ουκρανικό ζήτημα (βλ. θέμα περί αυτοκέφαλου) με
την Κωνσταντινούπολη, τα γεωπολιτικά Στενά του Βοσπόρου, την αναθεώρηση της
Συνθήκης της Λωζάννης και του Μοντραί αλλά και με αυτό το Οικουμενικό
Πατριαρχείο;
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Είμαστε ανάδελφον Έθνος και σήμερα επειδή μας λείπουν
εκκλησιαστικοί και πολιτικοί ηγέτες είμεθα του κλώτσου και του μπάτσου. Αυτό
που βιώνουμε προς το παρόν είναι σχέση ακοινωνησίας μεταξύ της
Κωνσταντινούπολης και της Μόσχας. Αν παλιοκαιρίσει όμως θα πάμε και σε
ΣΧΙΣΜΑ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν θα το επιτρέψει για αυτό έρχεται ΜΕΓΑΛΟΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ στην Οικουμένη.
Αυτά που συμβαίνουν πρόσφατα μεταξύ Οικουμενικού
Πατριαρχείου και Μόσχας είναι πολύ παλαιές πληγές με κατ εξοχή γεωπολιτικό
υπόβαθρο.
Και οι δύο οι πλευρές βγάζουν χαρτιά και αποφάσεις από το
παρελθόν για να τεκμηριώσουν τα επιχειρήματα τους.
Όμως ΦΕΥ παραμένει το μένος που δεν έχει καμμιά σχέση με
την Πατερική και Δογματική ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Όταν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες απογυμνωθούν από την
πνευματική τους ευθύνη ως ποιμένες ψυχών μετατρέπονται σε δυνατούς
γεωπολιτικούς παίκτες. Όλα αυτά θα τα επισημάνουμε σε μια κρίσιμη συγκυρία που
οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο. Σχετικά με την Ουκρανία και «το δοθέν αυτής
τάλαντον» του αυτοκέφαλου προόρρησε ο Γέροντας Ιωνάς της Οδησσού († 2012).
Το 2007 είχε πει:
«οι Καθολικοί θα έρθουν στη χώρα μας… Δεν θα παραμείνουν πολύ αλλά θα
κάνουν μεγάλο κακό και θα χύσουν τόσο πολύ αίμα… αλλά θα φύγουν ντροπιασμένοι
με τα κεφάλια κάτω». Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία αυτός προέβλεψε
ότι «αυτός θα είναι ένας πνευματικός πόλεμος και ο πρωταρχικός σκοπός του είναι
να καταστρέψει την Ουκρανία απομακρύνοντάς της από την Αγία Ρωσία και να
καταστρέψει αυτήν την ίδια την ορθοδοξία».
events.orthodoxengland 2/1/15)πηγή: http://dimpenews.com/
https://simeiakairwn.wordpress.com/2016/01/12/
Και ερχόμαστε αισίως στο 2018 μένοντας άναυδοι, αν και για
τους υποψιασμένους ήταν κάτι το αναμενόμενο μετά την σύνοδο στο Κολυμπάρι της
Κρήτης: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει
χάσει το δικαίωμα να αποτελεί το κέντρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας» δήλωσε πριν
από λίγο ο Μητροπολίτης Ιλαρίων, επικεφαλής του τμήματος Διεθνών Εκκλησιαστικών
Σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας. «Τώρα αντιμετωπίζουμε μια νέα
εκκλησιαστική πραγματικότητα: Δεν θα έχουμε πλέον ένα ενιαίο κέντρο συντονισμού
της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θα πρέπει να το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. Το
Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έχει αυτό-καταστραφεί ως ένα τέτοιο κέντρο»
τόνισε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «The First Channel» της Ρωσίας https://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/720475_patriarheio-moshas-patriarheio-tis-konstantinoypolis-epapse-na-einai
Την ανησυχία του για τις σχέσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης
Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκφράζει το Κρεμλίνο και ευελπιστεί
ότι η σοφία θα θριαμβεύει. “Είναι βέβαια
φυσικό να παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά και με μεγάλη ανησυχία το πώς
εξελίσσονται οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του
Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτό μας ανησυχεί” δήλωσε την Τρίτη ο εκπρόσωπος του
Ρώσου Προέδρου, ο Ντμίτρι Πεσκόφ.
https://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/720515_paremvasi-apo-kremlino-gia-tin-krisi-me-oikoymeniko-patriarheio-mas
Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας: «Ελήφθη η απόφαση την οποία
απαιτούν οι Ιεροί Κανόνες» Εμφανίστηκε
νέα και αντικανονική διδασκαλία περί των δήθεν κατεχομένων προνομίων του
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να λαμβάνει μονομερώς το έκκλητον άλλων Τοπικών
Εκκλησιών, διδασκαλία η οποία δεν στηρίζεται στους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδόξου
Εκκλησίας.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των λόγων καταλήξαμε σήμερα στην
διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Ευελπιστούμε στην επικράτηση της σύνεσης, ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
θα αλλάξει την στάση του στην δεδομένη εκκλησιαστική πραγματικότητα. Αλλά μέχρι
στιγμής, εφόσον η αλλαγή αυτή δεν έγινε και παραμένουν εν ισχύ οι άνομες και
αντικανονικές αποφάσεις της Κωνσταντινουπόλεως, εμείς δεν μπορούμε να
κρατήσουμε την κοινωνία με αυτή την Εκκλησία ευρισκομένη σήμερα σε σχίσμα.
http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/24417-bolokolamsk-ilarionas-elifthi-i-apofasi-tin-opoia-apaitoun-oi-ieroi-kanones
Ποιοι είναι οι λόγοι που θέλουν συγκεκριμένοι κύκλοι να
δυναμιτίσουν αυτή την τελευταία νησίδα ειρήνης που έμεινε και λέγεται
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ; ΠΟΙΟΙ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ; Αν οι Ρώσοι κατηγορούν ευθέως τον
Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως για γεωπολιτική μεροληψία υπέρ των
ΗΠΑ, τότε σε αυτούς δίδεται μια μεγάλη ευκαιρία και αφορμή για εφαρμογή σχεδίων
εθνοφυλετισμού παλαιάς κοπής που τα πλήρωσαν και τα πληρώσαμε ακριβά, ακόμη και
με αίμα. Άραγε ο σεβ. Βολοκολάμσκ
Ιλαρίωνας νοιάστηκε αν οι ρωσικοί S-400 που σε λίγο μήνες θα παραδοθούν στους
νεοθωμανούς του Ερντογάν κλειδώνουν όλα τα Ορθόδοξα Μοναστήρια στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ;
Περισσότερα δεν θα πούμε όσον αναφορά την άχαρη σχέση
Πούτιν – Σουλτάνου και αν αυτή είχε την ευλογία του Πατριαρχείου της Ρωσίας; Τι
θέλουν σήμερα οι Ρώσοι να πετύχουν στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και στην Ελληνική Ορθοδοξία,
θυμήθηκαν το παρελθόν; Θα πάμε
σημειολογικά όμως σε αυτό και θα κατανοήσουμε πολλά από μια αξιόλογη εργασία
του Θεολόγου-Εκκλησιαστικού Ιστορικού –Νομικού κ. Ιωάννη Ελ. Σιδηρά «Ο Tύφος του Ρωσικού και Σλαβικού
Εθνοφυλετισμού στο Άγιον Όρος (19ος και 20ος Αιώνας)»
«Στο Θεοτοκοσκέπαστο Άγιο Όρος όπου ως «Περιβόλι της
Υπεραγίας Θεοτόκου» και «παρεμβολή Θεού» επί της γης φύονται και καρποφορούν
κατά την υπερχιλιετή ευλογητή παρουσία και αγιοπνευματική προσφορά του στον
κόσμο, κάθε λογής «ένσαρκα άνθη» διαφορετικής εθνοφυλετικής καταγωγής άνευ
διακρίσεων και διχοστασιών, εθνικιστικών απολυτοποιήσεων και εξυπηρετήσεων
κοσμικών ηγεμονικών επιδιώξεων. Τούτο
επιτυγχάνεται, παρά τους ποικιλόμορφους πειρασμούς που κατά το παρελθόν
ενέσπειραν διαφορές Σλαβικές Εκκλησίες χειραγωγούμενες και ποδηγετούμενες από
τα κράτη στα οποία ιστορικά έχουν την έδρα τους και διακονούν (Βουλγαρία,
Σερβία).
Κυρίως δε ευθύνεται το Πατριαρχείο της Μόσχας όντας
προσδεδεμένο στο άρμα του Ρωσικού κράτους που χρησιμοποιούσε την Εκκλησία της
Ρωσίας και έθρεφε τον εκκλησιαστικό ιμπεριαλισμό της στα Βαλκάνια και στο Άγιο
Όρος ως μέσο για την ικανοποίηση και του Ρωσικού Πολιτικού Ιμπεριαλισμού. Το
εμπόδιο σε όλο αυτό τον σχεδιασμό υπήρξε πάντοτε το ελληνορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο
που ως ακατάβλητος αμύντορας αγωνίζετο αόκνως και ανυστάκτως υπέρ της ενότητος
της Αγίας Ορθοδοξίας, η οποία εκινδύνευε από τον «τύφο του εθνοφυλετισμού», και
υπέρ των απαράγραπτων ιστορικών και εκκλησιαστικών δικαίων του ευσεβούς και
μαρτυρικού ρωμαίικου γένους μας στην ευλογημένη ελληνική γη της Μακεδονίας και
στο Άγιο Όρος όπου το του Αποστόλου Παύλου «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην» δεν
αποτελεί ανούσια ιδεολογία αλλά βιωματική αγιοπνευματική εμπειρία και κοινωνία
εν Χριστώ προσώπων μακράν εθνοφυλετικών διακρίσεων και σχισματικών διασπάσεων.
Μετά την Επανάσταση της Εθνικής Παλιγγενεσίας το 1821 και
κυρίως κατά το β΄ ήμισυ του 19ου αιώνος, οπότε αναπτύσσονται εντός της
ψυχορραγούσης οθωμανικής αυτοκρατορίας έντονες εθνικιστικές τάσεις μεταξύ των
Βαλκανικών κρατών και γεννάται με την υπόγεια υποστήριξη της Ρωσίας το κίνημα
του πανσλαβισμού στα Βαλκάνια με επεκτατικές διεκδικήσεις σε βάρος της
Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης.
Στο στίβο λοιπόν της εθνοτικής διαπάλης κάνουν εμφανέστερη
και δυναμική την παρουσία τους Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και φυσικά Ρώσοι
κατά τον 19ο αιώνα ως αποτέλεσμα του νέου αφυπνιστικού εθνικού κινήματος στα
Βαλκάνια με την συμπαράσταση της Ρωσίας, η οποία ως μία από τις Μεγάλες
Δυνάμεις τότε, έβλεπε το Άγιο Όρος ως πεδίο όχι μόνο θρησκευτικής αναγεννήσεως
αλλά και μείζονος ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια και κυρίως προς τις θαλάσσιες
προσβάσεις του Αιγαίου.
Εύστοχα ο Μέγας Ιστορικός Απόστολος Βακαλόπουλος
ερμηνεύοντας τα γενόμενα της περιόδου εκείνης και μέχρι τις αρχές του 20ου
αιώνος γράφει χαρακτηριστικά: «Ο Τσάρος και οι Ρώσοι διπλωμάτες αρχίζουν τώρα
να τρέφουν τις πιο μεγάλες ελπίδες να υποκαταστήσουν τους Τούρκους και να ιδούν
τον σταυρό και τη σημαία τους με το δικέφαλο βυζαντινό αετό να κυματίζει επάνω
στον τρούλο της Αγίας Σοφίας.». Το μεγάλο γεγονός της απελευθερώσεως του Αγίου
Όρους από την Οθωμανική κυριαρχία κατά τον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο έλαβε χώρα την
5η Νοεμβρίου του 1912.
Άξιο μνείας είναι το γεγονός ότι στο παρασκήνιο, την 3η
Νοεμβρίου του 1912, συνήλθαν σε πανηγυρική συνεδρίαση, οι αντιπρόσωποι όλων των
Μονών, πλην της Ρωσικής, και υπεγράφη στον επίσημο κώδικα των πρακτικών της
συνεδρίας η ιστορική εκείνη πράξη δια της οποίας επιβεβαιωνόταν η κατάλυση της
οθωμανικής κυριαρχίας στην Αθωνική Πολιτεία. Η μοναδική ηχηρή παραφωνία της
Ρωσικής Μονής να μην υπογράψουν οι αντιπρόσωποι αυτής το κείμενο της
απελευθερώσεως του Αγίου Όρους από τους Οθωμανούς αποκαλύπτει τις μύχιες και
δόλιες προθέσεις και διαθέσεις των Ρώσων.» http://www.paratiritis-news.gr/details.php?id=177525
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ Είναι
γνωστό τοις πάσι, στον Ουρανό πρώτα και τη γη
«η τουρκία δεν θα είναι αυτή που είναι».
Πέρα από την πνευματική διάσταση του μεγάλου προβλήματος που ενέσκηψε
στις αδελφές εκκλησίες με την μητέρα…
Η γεωπολιτική του Φαναρίου φαίνεται να υπέκυψε στον φόβο
του αύριο μέσα σε μια άλλη τουρκία που δεν θα θυμίζει την παλαιά. Βούτυρο στο ψωμί της Μόσχας το αυτοκέφαλο της
εκκλησίας του Κιέβου, ο εθνοφυλετισμός και ο πανισλαβισμός ξυπνάνε με φόρα. Οι ανθρώπινες πλάτες των ισχυρών της γης κουβαλούν
μόνο αμαρτίες και αίμα και τίποτε άλλο.
Η Μόσχα πλέον από το
τούδε με πολλές δικαιολογίες θα απαξιώνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο της
Κωνσταντινουπόλεως.
Στο νέο περιβάλλον
που θα δημιουργηθεί στην χώρα που το φιλοξενεί σήμερα δεν θα θέλει να υπάρχει
καν.
Το είπε στην
κυριολεξία ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ «οι Ρώσοι θα
κατέβουν όχι γιατί μας αγαπούν αλλά για τα συμφέροντα τους»
Τα συμφέροντα σήμερα
των Ρώσων στην περιοχή των ΣΤΕΝΩΝ δεν είναι μόνο γεωστρατηγικά – ενεργειακά
αλλά και εκκλησιαστικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ
ΘΕΟΣ να βάλει το χέρι του διότι μαζί με όλα αυτά θα τρανταχτούμε και εμείς εδώ
στην Ελλάδα.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας