Το Άγιον Όρος είναι κλήρος της Παναγίας

Θ.Π. Μεγαλώστε την παραπάνω εικόνα και παρατηρήστε προσεκτικά το πρόσωπο της Παναγίας, θα δείτε πολλά…. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η Κυρία Θεοτόκος όταν φανερώθηκε στον πρώτο ερημίτη του Άθωνα, τον άγιο Πέτρο (655—681) και μετά από τέσσερις ως πέντε αιώνες στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο και στον ένα και στον άλλο είπε:

«Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες συγχύσεις, να έρχονται σ' αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος» «Αγιον Όρος τουτεΰθεν κεκλήσεται... καί περιβόλι δικό μου».

Η Παναγία Μας

Η Ταπείνωση της Παναγίας

Τι ανύψωσε τη Μητέρα του Θεού πάνω από όλα τα δημιουργήματα; Η ταπείνωση.

Ο Θεός «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού» (Λκ. 1, 48), και γι’ αυτή την επιβραβευμένη ταπείνωσή Της την μακαρίζουν όλες οι γενιές.

Καί εσύ περισσότερο από όλα τα άλλα προσπάθησε να αποκτήσεις ταπείνωση. Ο Θεός στους ταπεινούς δίνει τη χάρη, ενώ στους υπερήφανους αντιτάσσεται.

Το Δοξαστικό των Αίνων της Πορταϊτίσσης

Την Ελλάδα θα την σώσουν «ΘΕΟ-παλαβοί για αυτήν» και ΑΓΙΟΙ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΦΩΤΟ: το μαρτύριο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ στα χέρια των τζιχαντιστών εκείνης της εποχής (μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ)

Σήμερα μόνο αν βάλλουν υποψηφιότητα στις εκλογές  «ΘΕΟ- τρελοί για την Ελλάδα»  πραγματικοί Έλληνες    έχουμε κάποιες  αυξημένες πιθανότητες  για να σωθούμε. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν πολλοί «σαλοί» για  Πατρίδα και ΧΡΙΣΤΟ   καταφεύγουμε  στους ΑΓΙΟΥΣ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Οι τούρκοι έχουν βάλλει στο μάτι τον 25ο μεσημβρινό και τα ενεργειακά οικόπεδα του Αρχιπελάγους του ΑΙΓΑΙΟΥ μαζί με αυτά της Κύπρου. Νομίζουν οι κρατούντες πρόσκαιροι εξουσιαστές αυτού του αιώνος του απατεώνος  ότι έκλεισαν το σκοπιανό,  αλλά  δεν γνωρίζουν μέσα στο έρεβος του μυαλού τους, ότι αυτό το ίδιο πρόβλημα  φέρνει με ταχύτητα  τα δώρα της τοκογλυφικής Δύσης που είναι  το ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ και τα Ελληνοτουρκικά.

Η ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

"Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ·"

"Χαίρων, ὁ ἱερός Γαβριήλ..."

Ἦχος πλ. α΄.

Χαίροις ἀσκητικῶν

«Χαίρων, ὁ ἱερὸς Γαβριήλ, καὶ καθυπείκων τῇ σεπτῇ ἐμφανείᾳ Σου, κατήλθεν ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ ἐν θαλάσσῃ ἁγνή, ἴχνεσιν ἀβρόχοις εἰσπεπόρευται, καὶ πίστει ἀνέλαβε, τὴν ἁγίαν Εἰκόνα Σου, τῶν οἰκτιρμῶν Σου, γλυκασμὸν ἀποστάζουσαν, καὶ βραβεύουσαν, ἀληθῆ ἀγαλλίασιν· ὅθεν αὐτὴν δεξάμενοι, ὡς θείαν Σου ἔλευσιν, ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων, πανευλαβῶς ἐναπέθεντο, ὑμνοῦντες αἰνοῦντες, Πορταΐτισσα Παρθένε, τὰ μεγαλεῖά Σου.»

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΤΗΝ ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

Από τις ωραιότερες εικόνες και τις πιο ζωντανές, που μας παρέδωσε στο άγιο Ευαγγέλιό του ο ιατρός Ευαγγελιστής, είναι κι αυτή της πορείας προς Εμμαούς (βλ. Λουκ. κδ’ 13-35). Έντεκα περίπου χιλιόμετρα έπρεπε να βαδίσει ο Κλεόπας κι ο σύντροφός του, για να φτάσουν στο χωριό Εμμαούς. Δεν τους κούραζε τόσο η πορεία όσο η ψυχική τους κατάσταση.

Βαρύθυμοι περπατούν. Σκυθρωπού. Είδαν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται. Η συζήτησή τους είναι γεμάτη αμφιβολία. Κρύα η ψυχή. Στεγνό το δάκρυ. Παγωμένη η καρδιά. Χάος βασιλεύει μέσα τους.

Η χαρά της θέας της Θεοτόκου

Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη

Αδύνατον είναι ο νους μας να φαντασθεί το υπέρλαμπρον εκείνο φως, με το οποίον αστράπτει η μακαρία Παρθένος εις τον Παράδεισον. Η σελήνη, ο ήλιος είναι σκοτεινά πράγματα, παραβαλλόμενα με εκείνο το ανεκλάλητον κάλλος, το οποίον βλέπουσιν, και δεν χορταίνουσιν οι Μακάριοι. Τι ωραίον; Τι φαεινόν; Τι θεοειδές θέαμα εις τα μάτια των Σεραφείμ;

Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος  ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.

Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. Ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του.

Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο, ο λαμπροφορεμένος άγγελος και η αναγγελία της Αναστάσεως (Θεοφάνους Κεραμέως)

Ομιλία στο β΄ Εωθινό Ευαγγέλιο

Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο (Μάρκ. ις’ 2-4)

Όταν πλέον πέρασε η λύπη του Σαββάτου και ενεργήθηκε το μυστήριο της αναστάσεως και ο Ήλιος της δικαιοσύνης σαν από κάποιο ορίζοντα ανέτειλε, τότε η τριάδα των ιερών γυναικών που μετέφεραν τα αρώματα έφθασε στο ζωηφόρο μνήμα. «Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, μόλις ανέτειλε ο ήλιος». Γιατί η Εύα, επειδή απατήθηκε κατά το δειλινό, εξορίζεται από τον τόπο της απολαύσεως (παράδεισο). Αντίθετα όμως, οι απόγονοί της σπεύδουν πολύ πρωί να μάθουν την αποκατάσταση της πρώτης μητέρας του ανθρώπινου γένους (Εύας), που έγινε μέσω της αναστάσεως.

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Οι Πατέρες της Νέας Σκήτης μου διηγήθηκαν το ακόλουθο θαύμα, πού έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου.

Επί ηγουμενίας του αρχιμανδρίτη Σεραφείμ, κατά το έτος 1935 με 36 όταν, το άγιο Πάσχα όλοι οι Πατέρες και αδελφοί της Μονής, 60 τον αριθμόν, κατά την Παράδοση βγήκαν έξω στο προαύλιο να κάνουν την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά το «Χριστός Ανέστη», ό Καθηγούμενος Σεραφείμ, σε ένα από τα πιο αγαθά, άπλα, αλλά και πιστά γεροντάκια, τον αδελφό της Μονής και πρόθυμο εργάτη της υπακοής Γέρο - Θωμά είπε: «Γέρο Θωμά, πήγαινε σε παρακαλώ κάτω στο οστεοφυλάκιο να ειπείς στα κόκαλα εκεί των Πατέρων το «Χριστός Ανέστη».

Ομιλία περί Ταφής και Αναστάσεως του Κυρίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

(Ματθ. 27, 62- 28, 10)

«Την δε επομένην ημέραν, μετά την Παρασκευήν, συνεκεντρώθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι εις τον Πιλάτον και του είπαν· Κύριε, ενεθυμήθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν, όταν ακόμη εζούσε, μετά τρεις ημέρας θα αναστηθώ. Δώσε λοιπόν διαταγήν να ασφαλισθή ο τάφος έως την τρίτην ημέραν, μήπως έλθουν οι μαθηταί Του και τον κλέψουν και ειπούν εις τον λαόν ότι ανεστήθη από τους νεκρούς, οπότε η τελευταία αυτή απάτη θα είναι χειροτέρα από την πρώτη»

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

Το μήνυμα της Αναστάσεως

Το σημαντικότερο μέρος του έργου του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του πολυγραφότερου πατέρα της εκκλησίας, αποτελούν οι ποικίλου περιεχομένου λόγοι και ομιλίες που εκφώνησε με διάφορες αφορμές. Στους λόγους αυτούς χρωστά τη μεγάλη φήμη που απολάμβανε ως εκκλησιαστικός ρήτορας ήδη από την εποχή του (φήμη που τον χάρισε άλλωστε από τον 5ο αι. μ.Χ. την προσωνυμία "Χρυσόστομος"). 

Στην Ανάσταση του Κυρίου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΛΒ’

Στην Ανάσταση του Κυρίου, στην οποία οφείλουμε να χαρούμε μαζί

Α’. Με τον Χριστό που αναστήθηκε.

Β’. Με την αγιώτατη μητέρα του.

Γ’. Με το σώμα μας.

Α’.

Σκέψου, αγαπητέ, ότι εμείς παρακινούμενοι από τον προφήτη Δαυίδ που λέει να ευφραινώμαστε στην ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου λέγοντας· «Αυτή είναι η ημέρα, την οποία έκανε ο Κύριος· ας χαρούμε και ας ευφρανθούμε σ’ αυτήν» (Ψαλμ. 117, 23), είμαστε υποχρεωμένοι πρώτα απ’ όλα να χαρούμε μαζί με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος στην χαρμόσυνη Ανάστασί του απέκτησε πάλι, και μάλιστα με αμέτρητο κέρδος όλα εκείνα που είχε χάσει στο πάθος του.

Τι είναι η Διακαινήσιμος Εβδομάδα ;

Με την ονομασία Διακαινήσιμος ή Διακαινήσιμος εβδομάδα, ή Εβδομάδα Διακαινησίμου (επίσημα: Διακαινήσιμος εβδομάς), ονομάζεται κατά τη χριστιανικό εορτολόγιο η εβδομάδα που αρχίζει από την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την αμέσως επόμενη, την Κυριακή του Θωμά.

Η ονομασία της οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι κατά τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα βαπτιζόταν ομαδικά οι κατηχούμενοι οπότε και άρχιζε η πνευματική ανακαίνιση τους.

Τι είναι πιο παράδοξο, ο θάνατος ή η Ανάσταση του Χριστού;

Ο Θεός έρχεται στην γη. Γίνεται άνθρωπος.

Διδάσκει. Θαυματουργεί.

Προδίδεται. Οδηγείται στον Σταυρό.

Η όντως Ζωή εκούσια πεθαίνει. Ο Θεός θανατώνεται.

Μετά από τρεις ημέρες ανασταίνεται.

Τί είναι πιο παράδοξο; Η ανάσταση ή ο θάνατος του Θεού;

Ο τούρκος το σκέφτεται σοβαρά να τσουγκρίσουμε κόκκινα αυγά και να φάει τα τσόφλια.

Φώτο:ο Επιτάφιος στο εκκλησάκι του Αγίου Παισίου στην Αλεξανδρούπολη (περιοχή  Μαίστρου)

«ΑΝΑΣΤΗΤΩ ο ΘΕΟΣ και  διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί της Ελλάδος και οι δήθεν φίλοι της»

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Λίγο πριν πάρει ο γείτονας τα περιβόητα S-400 επιλέγει μια ιδιαίτερη στρατηγική για να διαχειριστεί το μένος των δυτικών συμμάχων του όσο αφορά την παραλαβή αυτή. Και φυσικά φτιάχνει ατμόσφαιρα πολεμικής σύγκρουσης από Έβρο – ΑΙΓΑΙΟ- Καστελόριζο- Κύπρο.

Ένα θαύμα της Πορταϊτισσας

Συνομιλία με τους πατέρες του Ιερού Γρηγοριατικού Κελιού των Ιωασαφαίων Καρυών

-Πόσα χρόνια έχετε, πάτερ Βασίλειε, στο Άγιον Όρος;

-Σαράντα πέντε στα σαράντα έξι.

-Άραγε γνωρίσατε κάποιους ανθρώπους του Θεού στα χρονιά που είσαστε εδώ;

-Μας αξίωσε ή Παναγία μας να γνωρίσουμε αρκετούς ενάρετους αδελφούς, μοναχούς και λαϊκούς.

-Θα μπορούσατε να μας διηγηθείτε κάτι γι’ αυτούς;

-Θα προσπαθήσω να θυμηθώ κάποια περιστατικά, αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. π. Μάξιμος και π. Γεννάδιος Ιβηρίται και π. Γεώργιος και π. Παχώμιος από το κελί του αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου.

Ή υπόθεση αυτή, που θα διηγηθώ, συνέβη πριν από είκοσι χρόνια.

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ"

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

    «Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».[1]Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν, ἡ Ὀρθόδοξη, διά τῆς Ἀναστάσεως ἀνακεφαλαιώνει τά πάντα ἐν Χριστῷ (ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα) καί τά πλημμυρίζει φῶς καί χαρά ἀποσπώντας τα ἀπό τή φρίκη, τή δυσωδία, καί τά σκοτάδια τοῦ Ἅδου. Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι Μία καί μοναδική, διότι κεφαλή της εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός Σωτήρας, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας.

     Στήν ἐκκλησία, χάριτι Θεοῦ, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γίνονται ὡς μία φύση, ὡς μία βούληση, συνενούμενοι μέ τόν Τριαδικό Θεό καί μεταξύ τους σέ αἰώνια κοινωνία εἰρήνης καί δικαιοσύνης.Ἐπίσης ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι Ἁγία καθότι φανερώνει τό θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ τοῦ ὁποίου κεφαλή εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Πλάστης, γενόμενος Ἐκκλησία διά τῆς ἐνσαρκώσεως, ἀλλά καί ἐξαγιάζοντας τά μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σῶμα, μέ τό Πάθος, τόν Σταυρό τόν Τίμιο, τήν Ἀνάσταση, τήν Ἀνάληψη, τήν διδασκαλία, τά μυστήρια καί ἐν ὀλίγοις, μέ τόν καθόλου θεανθρώπινο βίο Του.

Ο Χριστός και οι σβήστρες του

Δημήτρης Κοσκινιώτης

    Η Θεανώ είναι ένας από τους μικρούς αγγέλους που στέλνει ο Θεός στον κόσμο για να ομορφαίνει τη ζωή μας. Αυτούς τους αγγέλους που τους όρισε ως μέτρο της ταπεινώσεως όλων μας. «Όστις ούν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. Ιη4). Κοντεύει στα πέντε της και όπως συμβαίνει με όλους τους μπόμπιρες, συνήθως εκπλήσσεσαι απ’ την απλοϊκή λογική τους.

«Ώσπερ πελεκάν…»

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας  παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἐγκώμ. β΄ στάσις)

Στὴν ὑπέροχη ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου, ἀγαπητοί μου, ποὺ ψάλλεται στὸν ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἰδιαίτερη θέσι κατέχουν τὰ Ἐγκώμια. Τί εἶνε τὰ Ἐγκώμια; Εἶνε μία ὡραία συλλογὴ τροπαρίων, ποὺ ἔχει ὡς θέμα τὴν ταφὴ τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλος ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος εἶνε γλυκυτάτη ἀκολουθία. Ἀρχίζει μὲ τὸ ἀπολυτίκιο «Ὁ εὐ σχήμων Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελών…» ,προχωρεῖ μὲ τὸν ἀνεπανάληπτο κανόνα «Κύματι θαλάσσης…» , κορυφώνεται μὲ τὰ ἐγκώμια, τὰ εὐλογητάρια καὶ τοὺς αἴνους, καὶ τέλος κλείνει μὲ τὴν περιφορὰ τοῦ ἐπιταφίουκαὶ τὰ ἀναγνώσματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων διακρίνεται ἡ σπουδαία προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ.

Ο πόνος της Παναγίας (από τις σημειώσεις του Αγίου Σιλουανού)

Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. 

"Ο Χριστός επι του Σταυρού"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ο Χριστός επί του Σταυρού! Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κύριος της Δόξης, σήμερον «τα θεμέλια της γης εδυνήθησαν φόβω του κράτους σου»[1], « ο ήλιος εσκοτίζετο και γης τα θεμέλια συνεταράττετο»[2]. Όσες ομιλίες και κηρύγματα και αν δονήσουν τον αέρα, όσα κείμενα και αν συμπλεύσουν εις την βιβλιογραφικήν φαρέτραν του έντυπου κόσμου, όσοι ζωγράφοι και αγιογράφοι και αν επιχειρήσουν ν΄ αποδώσουν  το μεγαλείο της ημέρας αυτής, δε θα καταφέρουν παρά μόνο, να μας μυήσουν επιδερμικά εις το αφ΄ εαυτού ασύλληπτο σε κενωτική θυσία και υπερφυές σε διανοητική σύλληψη μυστήριο του Θεανθρώπου, στη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτού Κυρίου Ιησού Χριστού.

Γιατί ο Χριστός δεν άλλαξε τον Ιούδα; (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Τότε, ἀφοῦ πῆγε στοὺς ἀρχιερεῖς ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἶπε, τί θέλετε νὰ μοῦ δώσετε γιὰ νὰ σᾶς τὸν παραδώσω;»[…]

Καὶ ἀκριβῶς ὅταν ἡ πόρνη μετανοοῦσε, ὅταν καταφιλοῦσε τὰ πόδια τοῦ Κυρίου, τότε πρόδιδε τὸ Δάσκαλο ὁ μαθητής. Γι’ αὐτὸ εἶπε «τότε», γιὰ νὰ μὴν κατηγορήσεις γιὰ ἀδυναμία τὸ Δάσκαλο, ὅταν βλέπεις τὸν μαθητή του νὰ τὸν προδίδει. Γιατί τόσο μεγάλη ἦταν ἡ δύναμη τοῦ Δασκάλου, ὥστε νὰ πείθει νὰ Τὸν ἀκολουθοῦν ἀκόμη καὶ οἱ πόρνες.

Γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος; (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’

Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη.

Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας.

Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας.

Α’. Σκέψου, αδελφέ, τα αίτια που προξένησαν ένα τόσο παράξενο αποτέλεσμα στον Υιό του Θεού, ώστε, ολόκληρος να στάζη ιδρώτα, που έμοιαζε με αίμα από κάθε μέρος του αγιώτατου σώματός του· «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44). Και αυτά ήταν κυρίως τρία· α. Η πρόβλεψις των παθών, που επρόκειτο να πάθη· β’. η λύπη που δέχθηκε για τις αμαρτίες μας· και γ’. η πρόγνωσις της αχαριστίας μας.

Ο Ιούδας φιλάει ήδη παθιασμένα την ΕΛΛΑΔΑ

Τον είδαμε να φιλάει με πάθος την Ελληνικοτάτη Μακεδονία και αισθανθήκαμε τα σάλια του. Τώρα ετοιμάζεται να φιλήσει παθιασμένα το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου με τα Ελληνικά νησιά και αισθανόμαστε την κακοσμία του αδηφάγου στόματος του.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αναρωτιόμαστε τι είναι τούτο αυτό φέτος δηλ. οι γεωπολιτικές εξελίξεις να συμβαδίζουν με τα μεγάλα εκκλησιολογικά γεγονότα της Ορθοδοξίας; Μεγάλη Εβδομάδα και μεγάλα τα βάσανα για την πατρίδα μας.

Μεγάλη Τετάρτη

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν». Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης.

Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

Ο Νυμφίος της Εκκλησίας μας

Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευσταθίου

Η εἰκόνα τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλαδή τοῦ Κυρίου μας μέ τό στεφάνι, εἶναι ἡ πιό προσφιλής καί συμπαθής εἰκόνα γιά κάθε χριστιανό καί μάλιστα τόν πονεμένο. 

Ὁ πονεμένος ἄνθρωπος ἀναπαύεται κοντά στόν πονεμένο. Ὁπληγωμένος εὑρίσκει παρηγοριά σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τίς περισσότερες πληγές, γιατί εἶναι σέ θέση νά τόν καταλάβει. Ὁ ἀδικημένος στηρίζεται στήν ἀπελπισία του, ὅταν ἀτενίζει μέ τά σωματικά του μάτια καί ἄλλον διασυρμένο καί καταδικασμένο καί μάλιστα ἀδίκως. Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν κάθε ἐμπερίστατο ἄνθρωπο. Τό λυπημένο, τό ταπεινωμένο, τό ματωμένο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας προσελκύει κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει προβλήματα ἤ ἀντιμετωπίζει δοκιμασίες.

Τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής

«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα».

Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.

Θυσία αἰνέσεως

«Δεῦτε οὖν καί ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν Αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δι᾿ Αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς…»… Ἔαρ καί ἑσπέρας καί ἀντίλαλοι καμπάνας στίς ἐκκλησιές καί καλέσματα Κυριακά γιά τίς ψυχές.

Βηματισμοί ἐλπίδας, προσδοκίας «πρός ὑπάντησιν Αὐτῷ». Βαϊοφέρουν τά χέρια κι οἱ καρδιές συντονίζονται: «δεῦτε πάντες ὑμνήσωμεν» τόν Κύριον ἐρχόμενον «πρός τό ἑκούσιον πάθος».

«Τον νυμφώνα σου βλέπω» – Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης

Ἄς μετανοήσουμε ὅσο εἶναι στήν διάθεσί μας ὁ χρόνος, ὅσο ἔχουμε τόν καιρό μπροστά μας. Ὁ Θεός εἶναι τόσο καλός, ὁ Οὐράνιος Πατέρας ἔχει τέτοια καρδιά πού ὅλοι χωρᾶμε μέσα Του, ἀρκεῖ νά προσέλθουμε ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει.

Γέροντας Εφράιμ ο Φιλοθεΐτης – Ἀπό τό βιβλίο: “ Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας”

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὁ οὐράνιος κόσμος, ὁ αἰώνιος καί ἀναλλοίωτος εἶναι ὁ νυμφώνας τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ πού κατοικεῖ ὁ Θεός ἐν φωτί, ἐκεῖ πού οἱ ἄγγελοι ψάλλουν ἀκαταπαύστως τό: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν».

To Παράπονο τής Παναγίας

“ΑΝΑΣΤΗΤΩ ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.3 ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός, οὕτως ἀπολοῦνται  οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ.” (Ψαλμ.67)

Μια τέτοια μέρα η Παναγία κατέβη από τους ουρανούς για να γιορτάσει Ανάσταση μαζί με τους πιστούς. Κόσμος πολύς ήταν εκεί, κι ευφράνθει η ψυχή της που έβλεπε τόσους πιστούς που ετιμούν το παιδί της. Ευωδιάζει η εκκλησία, λιβάνι, κερί και μέλι ψάλουν ιερείς, ψάλουν πιστοί, ψάλουν κι οι αγγέλοι. Και φαίνονται να είναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι, οι περισσότεροι από αυτούς είναι δακρυσμένοι. Κι έτσι ο όρθρος προχωρεί κι ακούγεται σαφώς ο Ιερεύς που προσκαλεί "Δεύτε λάβετε Φως!" 

Εγώ δεν πεθαίνω, εάν δεν πω το «Χριστός ανέστη»!...

-Γέροντα, τι διέκρινε μερικούς Αγίους, παλαιούς και νέους, και ήξεραν πότε θα πεθάνουν...;

- Το πολύ φιλότιμο, η μεγάλη απλότητα, η ταπείνωση και η πίστη. Δεν έβαζαν στη ζωή τους τη λογική που κλονίζει την πίστη. Μεγάλο πράγμα η πίστη!...
Σας έχω πει για τον πατέρα Χαράλαμπο που ζούσε πριν από λίγα χρόνια στη μονή Κουτλουμουσίου; Ήταν πολύ απλός, εργατικός και πνευματικός μοναχός.
Όταν γέρασε, μια βαρειά γρίππη τον έριξε στο κρεββάτι και ο γιατρός είπε στους Πατέρες να μην απομακρυνθούν από κοντά του, γιατί σε λίγη ώρα θα τελειώσει η ζωή του.

Αγιότητα Αρετή Αγώνας (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Ο άνθρωπος, εφόσον ζεί, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος.
Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι του λέει ο λογισμός του. Ενώ έχουμε τόσους Αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράμματα τους, εντούτοις όμως το εγώ μας μας κυριεύει πολλές φορές. Όταν ο άνθρωπος νικήσει τον εαυτό του, είναι ο μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος και νικηφόρος ενώπιον του Θεού!

ΟΙ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΕΣ

Αφιερωμένο εξαιρετικά το άσμα αυτό σε όλες εκείνες τις ηρωικές ψυχές των Ελλήνων ! Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Μοναχών, Μοναζουσών που φυλάττουν Θερμοπύλες αιώνες τώρα στα Ιερά και Πανάγια προσκυνήματα του Κυρίου μας! Μέσα από αντίξοες συνθήκες συμβιώσεως και διαβιώσεως μεταξύ τόσων διαφορετικών νοοτροπιών και ανθρώπων ! κάνοντας την ψυχή τους ένα ακοίμητο κανδήλι που καίει και φωτίζει πάνω στον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Χριστού και το σώμα τους έναν ακλόνητο ιστό όπου περήφανη κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδος μας ! www.askitikon.eu

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ

“ΜΗ ΜΕΙΝΩΜΕΝ ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ”

«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριωδών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.

Μας φάνηκαν πολλά τα χρόνια όταν μας είπε το 2012 «μετά από επτά χρόνια θα ξεκινήσουν τα τελικά τρομακτικά γεγονότα»

Η αιτία ήταν ένα άρθρο μας της 19 Νοεμβρίου του 2012 που ήλθε εις γνώση ενός ασκητή και ζήτησε να μας συναντήσει.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Εν συντομία τι ειπώθηκε:

-«Την Ελλάδα θα την προδίδουν, θα την εξευτελίζουν στο έπακρο  επί επτά ολόκληρα χρόνια, στο τέλος θα την σταυρώσουν και Οικονομία ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ θα αναστηθεί.»

-«τότε θα ξεκινήσουν τρομακτικά γεγονότα σε όλο τον πλανήτη, να είστε πάντα έτοιμοι για την Βασιλεία των Ουρανών και για ότι επιτρέψει ο Κύριος»

Επιπρόσθετα τρομερά πράγματα στα κεφάλια αυτών που αδίκησαν την μικρή αλλά μεγάλη Ελλάδα;

Αδελφοί   «ξεκίνησαν  γιορτές, εκλογές , εξελίξεις. Η Ευρώπη ξεκινάει για την νέα ΕΥΡΩ-ΒΟΥΛΗ. Και  η Ελλάδα ξεκινάει δίχως να το καλο πιστεύει ΘΕΙΑ ΒΟΥΛΗ για την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και την ΠΟΛΗ. Αυτό είναι το σχέδιο. Άραγε ποιοι θα είναι οι τυχεροί της ιστορίας;»

Μας μεταφέρθηκε πριν λίγα 24ωρα. "Το ότι φτάνουμε σχετικά σώοι και αβλαβής στην Μεγάλη Εβδομάδα του 2019 είναι από μόνο του ένα μεγάλο Θαύμα, σε σχέση με αυτά που μας έκαναν και αυτά που ετοιμάζουν για να μας κάνουν."

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Φέτος οι τούρκοι και οι τοκογλύφοι έχουν μια ιδιαίτερη ανυπομονησία να ολοκληρωθεί οσονούπω το μαύρο σχέδιο του διαμελισμού της Ελλάδος. Και εμείς εισερχόμενοι στην κατανυκτική Μεγάλη Εβδομάδα  ψάλλουμε «Πρόσθες Αυτοίς Κακά ΚΥΡΙΕ, Πρόσθες Αυτοίς Κακά Τοις Ενδόξοις Της Γής» όχι γιατί το επιθυμούμε, αλλά γιατί  οι ίδιοι οι πολέμιοι της Ελλάδος  με τις πράξεις και τις ενέργειες τους το φέρνουν κατά πάνω τους.

Στην παλάμη… και στην άμμο…

Τι ντροπή μου στ’ αλήθεια, ο Χριστός μου, να ‘χει χαράξει τ’ όνομά μου στο χέρι Του κι εγώ να ‘χω χαράξει το δικό Του στην άμμο.

Τον ακούω να μου λέει: “Να! στις παλάμες μου επάνω σε ζωγράφισα”. Τι ντροπή που το ίδιο δεν μπορώ να πω…

Η ζωή μου σα μια θάλασσα πολυτάραχη, κυματώδη, με πολλή αμμουδιά. Το όνομα του Κυρίου μου δεν το χάραξα σ’ έναν βράχο επάνω να μη σβήνει, μα, στην άμμο. Και ως το κύμα σηκώνει, του Χριστού μου το όνομα σβήνει.

Τον Νυμφώνα σου βλέπω.....

Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός; Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου;

Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του;

“ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ”

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Δευτέρας)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά  ανάνηψον κράζουσα, Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς». 

Με αυτό το θεσπέσιο τροπάριο ο ιερός υμνογράφος μας εισάγει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος, παροτρύνοντάς μας να ετοιμάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας, προκειμένου να υποδεχτούμε το Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό και να λάβουμε μέρος στην πνευματική γαμήλια πανδαισία.

Η ΑΛΛΗ ΜΑΡΙΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

«…ήλθε Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον» (Ματθ. 28, 1)

Έγερνε στο τέρμα της η μέρα που ο άνθρωπος θανάτωσε τον Θεό, η Παρασκευή εκείνη του Πάσχα, η πιο ιδιαίτερη μέρα στην ιστορία του ανθρώπου. Οι τελευταίες αχτίνες χάιδεψαν μελαγχολικές το σώμα του μεγάλου νεκρού στον γυμνό λόφο του Κρανίου, καθώς τις αποτραβούσε βιαστικά ο πατέρας τους ήλιος, μη υποφέροντας άλλο να βλέπει, θέαμα φριχτό, τον Κτίστη του επάνω στον σταυρό.

Ιδού αναβαίνομεν…

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

Αν στο πρώτο μέρος της Μεγάλης Σαρακοστής η προσπάθεια μας αποσκοπούσε στην κάθαρση του νου και της καρδιάς με τη νηστεία, την προσευχή, τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κάθαρση δεν είναι αυτοσκοπός. Τώρα όλα πρέπει να μας οδηγήσουν στην οικειοποίησή μας με τον Σταυρικό θάνατο και την Ανάσταση.

Περί της συνεχούς Μεταλήψεως των Αχράντων Του Χριστού Μυστηρίων

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας, αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται...

Και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Ενδυναμώνει τους ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία.

Με τη Θεία Μετάληψη διορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις. Μας καθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή, οξείς και γρήγορους στην ενέργεια των χαρισμάτων.

Το 1959 η ίδια η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ λέει λόγω της αμετανοησίας μας: «Να περιμένετε να ρθεί η Τρίτη Kαταστροφή» Δηλ. ο Γ΄ΠΠ (1η δημοσίευση 28/9/17)

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η Γη μυρίζει ΘΑΝΑΤΟ και ο Θάνατος οσμίζεται την ΓΗ. Στις ΗΠΑ ετοιμάζονται οι πλούσιοι για τον Γ΄ΠΠ και διαφημίζουν πολυτελή πυρηνικά καταφύγια.

«Billionaire bunkers: How the 1% are preparing for the apocalypse» edition.cnn.com   27 Σεπτεμβρίου 2017

ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;;

Ποια είναι αυτή η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΝΑ- ΠΑΝΑΓΙΑ που θηλάζει το παιδί της… την Ελλάδα με το γάλα των αύλων δωρεών της; Γιατί το¨ παιδί¨ της η Ελλάδα αντί να πίνει το γάλα αυτό, το χύνει; Ας μεταφερθούμε στο τέλος της δεκαετίας του 50 και δη στο 1959 στις ημέρες της εκφαντορικής αποκάλυψης των Ιερών Λειψάνων των Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο λόφο των Καρυών της Θερμής Λέσβου στο καινοφανές συναξάρι εκείνων των στιγμών όπως περιγράφεται  μέσα από εμπεριστατωμένες εκδόσεις.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Απριλίου 2019 (τῶν Βαΐων)

Κατά Ἰωάννην ΙΒ΄ 1-18

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.

“Ο Σταυρός είναι το μονοπάτι προς την Ανάσταση”

Toυ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, λίγο πριν το Πάθος και την Ανάστασή Του, πανηγυρικά εορτάζουμε αυτή την Κυριακή. Ο Κύριός μας, αφού ανέστησε τον τετραήμερο Λάζαρο, εισέρχεται στην αγία Πόλη, όπου ο ιουδαϊκός λαός Τού επιφυλάσσει μία εντυπωσιακή υποδοχή, τέτοια που μόνο σε ένα νικητή Βασιλιά θα άρμοζε.