Κυριακή Η΄ Ματθαίου - Μαζί με τον Χριστό στην έρημο

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. ιδ΄ 14-22

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Η΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. α΄ 10-17) 

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

1. Θυσίασε τὴν ἀνάπαυσή Του

Στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀκούσαμε ὅτι ὁ Κύριος ἐπιτέλεσε τὸ καταπληκτικὸ θαῦμα τῆς διατροφῆς τῶν πεντακισχιλίων. Τὸ θαῦμα ἔγινε σὲ ἔρημο τόπο. 

Ἀλλὰ γιατί ὁ Κύριος εἶχε βρεθεῖ ἐκεῖ; Ὅπως γράφουν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς στὶς παράλληλες περικοπές – δὲν τὸ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Ἀνάγνωσμα – εἶχε ἀποσυρθεῖ στὴν ἐρημιὰ ἐκείνη, στὸ ὄρος ἐκεῖνο τῆς Γαλιλαίας, γιὰ νὰ ξεκουρασθεῖ μαζὶ μὲ τοὺς Μαθητές Του ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κόπους τῆς ἱεραποστολικῆς ἐργασίας (βλ. Μάρκ. ς´ 31, Ἰω. ς´ 1-3). Ὅμως τὸ ἀντιλήφθηκαν πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ πῆγαν νὰ Τὸν συναντήσουν. Ὁ Κύριος τοὺς εἶδε καὶ τοὺς σπλαχνίσθηκε, θεράπευσε τοὺς ἀρρώστους τους καὶ τοὺς κήρυξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μέχρι τὸ ἀπόγευμα…

Ὁ Κύριος λοιπὸν ἀπὸ τὴ μεγάλη Του εὐσπλαχνία θυσίασε τὴν ἀνάπαυση καὶ ἡσυχία Του γιὰ νὰ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ εὐεργετήσει ἀνθρώπους πονεμένους καὶ πνευματικὰ διψασμένους· καὶ ὄχι μόνο σὲ αὐτὴ τὴν περίσταση. Πάντοτε ξεχνοῦσε τὸν Ἑαυτό του γιὰ χάρη τῶν ἄλλων. Ὅλη Του ἡ ζωὴ ἦταν θυσία ἀγάπης καὶ προσφορᾶς στοὺς ἀνθρώπους. Ποτὲ δὲν ζήτησε τὴν ἄνεση καὶ τὴν καλοπέραση.

Μᾶς συγκινεῖ τὸ φρόνημα τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ κακοπαθείας ποὺ εἶχε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς, ὅπως φανερώνεται μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων. Ἂς μὴ μένουμε ὅμως μόνο στὴ συγκίνηση, ἀλλὰ νὰ φιλοτιμούμαστε νὰ τὸ μιμούμαστε. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι ἀληθινὸς μαθητής Του, ποθεῖ νὰ Τὸν μιμηθεῖ σὲ ὅλα.

Βέβαια ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τὴν τέλεια ἀγάπη καὶ αὐταπάρνηση, ὥστε νὰ θυσιάζουμε πάντοτε τὴν ἀνάπαυσή μας. Ὑπάρχουν ὅμως τακτικὲς ἢ ἔκτακτες περιστάσεις στὴν καθημερινότητά μας κατὰ τὶς ὁποῖες ἔχουμε ὁλοφάνερα καθῆκον ἀγάπης ἱερὸ νὰ ἀφήσουμε τὴ δική μας ξεκούραση γιὰ χάρη τῶν ἄλλων: τῆς μητέρας ποὺ ἔχει ἀνάγκη συμ­παραστάσεως τοῦ συζύγου στὸν μεγάλο της κόπο – μάλιστα ἐὰν εἶναι ἐργαζόμενη – στὶς ἐργασίες τοῦ σπιτιοῦ καὶ στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, τῶν γερόντων γονέων ἢ τοῦ ἀρρώστου μας ποὺ ἔχουν ἀνάγκη διακονίας· τοῦ συναδέλφου στὴν ἐργασία ἢ τοῦ γείτονα ποὺ ζητάει ἀναγκαία βοήθεια σὲ ἀκατάλληλη ὥρα…

Ὅταν ἀνταποκρινόμαστε στὴν ἀνάγκη τῶν συνανθρώπων μας σὲ τέτοιες περιπτώσεις, κουραζόμαστε, βγαίνουμε ἀπὸ τὸ πρόγραμμά μας, ἀφήνουμε αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς εὐχαριστοῦσε. Ἂν τὸ κάνουμε ὅμως χωρὶς γογγυσμό, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη, στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος «ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς», ἔνιωσε βαθιὰ συμπάθεια γιὰ τὰ πλήθη, τότε καὶ ὅσους ἐξυπηρετοῦμε θὰ ἀναπαύουμε καὶ θὰ ὠφελοῦμε, καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θὰ γεμίζουμε μὲ χαρὰ καὶ Χάρι.

2. Πνεῦμα οἰκονομίας

Ὅμως ἡ ἡμέρα πέρασε, οἱ ἄνθρωποι εἶ­χαν μείνει τόσες ὧρες κοντὰ στὸν Κύριο νηστικοὶ ἀκούγοντας τὴ διδασκαλία Του. Οἱ Μαθητὲς ἀνησύχησαν καὶ Τοῦ εἶπαν νὰ σταματήσει γιὰ νὰ μπορέσει ὅλος αὐτὸς ὁ κόσμος νὰ πάει στὰ γύρω χωριὰ νὰ βρεῖ τροφή. Ὁ Κύριος ἀρνήθηκε καὶ παρήγγειλε νὰ καθίσουν οἱ ἄνθρωποι πάνω στὰ χόρτα. Θὰ τοὺς ἔτρεφε ὁ Ἴδιος μὲ θαῦμα. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε! Μὲ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια ποὺ εὐλόγησε ὁ Κύριος, ἔφαγαν 5.000 ἄνδρες μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους! Ἔφαγαν ὄχι ἀπὸ λίγο, ἀλλὰ ὅσο χρειάζονταν γιὰ νὰ χορτάσουν – «ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. «Καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων», συνεχίζει, «δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι, ποὺ εἶχαν περάσει ἀπὸ τὶς παρέες τῶν καθισμένων ἀνθρώπων γιὰ νὰ μοιράσουν τὴν τροφή, μετὰ τὸ τέλος τοῦ θαυμαστοῦ γεύματος, πέρασαν ξανὰ γιὰ νὰ μαζέψουν τὰ περισσεύματα. Καὶ ἦταν πολλά: 12 κοφίνια γεμάτα μέχρι πάνω! Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μάλιστα μᾶς πληροφορεῖ ὅτι αὐτὸ ἔγινε μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, «ἵνα μή τι ἀπόληται», γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ τίποτε.

Ὁ Κύριος καὶ Θεός μας ποὺ τρέφει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ λοιπὰ ἔμβια ὄντα καὶ δὲν Τοῦ λείπει ποτὲ ἡ δύναμη νὰ μᾶς τροφοδοτεῖ πλούσια, δὲν θέλει νὰ χαθεῖ οὔτε ἕνα κομμάτι τροφῆς χωρὶς λόγο! Δίνει ἔτσι στὴ σύγχρονη καταναλωτικὴ κοινωνία, σὲ ὅλους μας, μάθημα οἰκονομίας, μάθημα σεβασμοῦ τῆς ὑλικῆς τροφῆς, μὲ τὴν ὁποία Χάριτι Θεοῦ συντηρεῖται ὁ ἄνθρωπος στὴ βιολογικὴ ζωή. Ἀκόμη καὶ ὅταν ἔχουμε ἄφθονα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ τὰ σπαταλᾶμε καὶ νὰ τὰ πετᾶμε, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὑπάρχουν τόσοι συν­άνθρωποί μας ποὺ πεινοῦν. Νὰ ἐκτιμοῦμε τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διαχειριζόμαστε τὰ ἀγαθά Του μὲ φόβο Θεοῦ. Εἰδάλλως ὑπάρχει ἐνδεχόμενο νὰ ἐπιτρέψει παιδαγωγικῶς ὁ Κύριος νὰ τὰ στερηθοῦμε.

Ὁ Κύριος ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀναζητοῦσαν ἐπίμονα, τοὺς γέμισε μὲ τὰ ἀγαθά Του, μὲ τὶς δωρεές Του: θεράπευσε τοὺς ἀσθενεῖς τους καὶ τοὺς ἔθρεψε μὲ ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ τροφή. Μετέτρεψε τὴν ἔρημο σὲ παράδεισο! Ἂς θελήσουμε κι ἐμεῖς ν᾿ ἀνήκουμε σ᾿ ἐκείνους ποὺ συνεχῶς ἀναζητοῦν τὸ πρόσωπό Του καὶ ποθοῦν τὴν παρουσία Του. Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἱερὴ ἀναζήτηση θὰ βροῦμε τὸ νόημα τῆς ζωῆς καὶ τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.com