Ένας σήμερα έξω από τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ
στην Θεσσαλονίκη μονολογούσε και έλεγε
ΧΩΜΑ
-όλα χώμα , είμαστε χώμα, όλα στο χώμα
Και του λέω φίλε…
- αν φυτέψεις μερικά λουλούδια σε αυτό (αρετές)
και τα ποτίσεις με Υπομονή και Πίστη μπορεί το χώμα να ομορφαίνει..
και αυτός επέμενε
Θέλουν την Ελλάδα μας ΧΩΜΑ
Πιάσε το τσαπί , του είπα..
ΚΑΙ μπήκαμε μέσα για να προσκυνήσουμε τον
ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ
Μπροστά αυτός, πίσω εγώ
Στο έβγα του ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ ΚΟΥΒΟΥΚΛΙΟΥ όπου και η Λάρνακα του ΑΓΙΟΥ,
στρέφεται και μου λέει …
Είδες που μυρόβλυζε σήμερα δυνατά
Ναι ,του είπα ..ήταν κάτι ξεχωριστό γιατί πλησιάζει η γιορτή του
Σε ευχαριστώ για τις κουβέντες που είπαμε
, είμαι στρατιωτικός στα ΟΥΚ
Μην με παρεξηγήσεις, την ώρα που σήκωνα
το κεφάλι μου από την μετάνοια που έκανα στον ΑΓΙΟ , ένα χέρι με χάιδεψε και
μου είπε:
ΛΕΒΕΝΤΗ
την επόμενη φορά θα συναντηθούμε στην ΠΟΛΗ
Τον κοιτούσα, τον ξανακοιτούσα, είχε την
κοψιά των ειδικών δυνάμεων των καταδρομών, μέχρι που μου το επιβεβαίωσε…και
είδα ότι τον έλεγαν και Δημήτρη
Προχωρήσαμε να προσκυνήσουμε την
Θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της Σουμελάς που φιλοξενείτε αυτές τις μέρες
στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ.
Εκεί
τον έχασα σίγουρα θα ξαναβρεθούμε πολλοί
εκεί που του είπε ο ΑΓΙΟΣ (τελικά αυτός ο μυστηριώδης τύπος μου έδωσε
χαρά μαζί με το Προσκύνημα)
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Φώτο:
στο χώρο του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στην Θεσσαλονίκη