Περπατώντας νυχτωθήκανε κι ο μοναχός που τους είχαν δώσει για οδηγό έχασε τον δρόμο. Οι αδελφοί το κατάλαβαν και ρώτησαν τον Γέροντα ιδιαιτέρως:
– Τί πρέπει να κάνουμε τώρα, Αββά; Αν εξακολουθήσουμε να
προχωρούμε, κινδυνεύουμε να χαθούμε σ’ αυτήν εδώ την απέραντή έρημο.
–Αν δείξουμε πως καταλάβαμε ότι έχασε τον δρόμο, θα
ντραπεί και θα στενοχωρεθεί ο αδελφός, είπε ο αγαθός Γέροντας. Θα προφασιστώ
καλύτερα πώς είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω άλλο και ας μείνουμε
εδώ να ξημερώσει.
Έτσι κι έκανε, για να μην λυπήσει τον αφηρημένο οδηγό
τους.
ΚΑΠΟΙΟΣ Αναχωρητής έμενε στην σκήτη, προτού εγκατασταθεί
εκεί ο Όσιος Ποιμήν με τους τέσσερις αδελφούς του. Ήταν καλός Πνευματικός και
πολλοί Χριστιανοί από τις γύρω πόλεις πήγαιναν σ’ αυτόν να εξομολογηθούν και να
πάρουν τις συμβουλές του.
Αφ’ ότου όμως έμεινε ο Όσιος Ποιμήν στην σκήτη, άφησαν οι
άνθρωποι τον Αναχωρητή και πήγαιναν σ’ εκείνον. Αυτό στενοχωρούσε τον Όσιο και
έλεγε συχνά στους αδελφούς του:
–Τί να κάνουμε με τον μεγάλο τούτο Γέροντα; Οι άνθρωποι
με βάζουν σε έννοια. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τον ευχαριστήσουμε.
Μια μέρα ετοίμασαν καλό μαγειρεμένο φαγητό, έβαλαν και
λίγο κρασί σε μια καράφα και πήγαν όλοι μαζί να επισκεφθούν τον γείτονά τους
Αναχωρητή.
Εκείνος όμως, όταν τους είδε από μακριά, κρύφτηκε και
έδωσε εντολή στον υποτακτικό του να πει πως δεν ευκαιρούσε να δεχθεί
επισκέψεις.
–Πες στον Αββά σου, αδελφέ, είπε τότε στον υποτακτικό ο
Όσιος Ποιμήν, ότι είμαστε αποφασισμένοι να τον περιμένουμε εδώ έξω όλη την
ημέρα. Δεν γυρίζουμε στο κελλί μας, αν δεν αξιωθούμε να πάρουμε την ευχή του.
Βλέποντας ο Αναχωρητής την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη
τους, βγήκε και τους υποδεχθηκε με χαρά. Εκείνοι του έβαλαν μετάνοια και τον
παρακάλεσαν να καταδεχτεί να φάνε μαζί από το φαγητό τους.
Συγκινημένος ο Αναχωρητής από την καλοσύνη των αδελφών,
την ώρα του γεύματος, αντί για άλλη πρόποση, τους είπε:
–Οφείλω να ομολογήσω πως όχι μόνο όσα έχω ακούσει για σας
είναι αληθινά, αλλά ότι διαπιστώνω πολύ περισσότερα με τα μάτια μου. Είστε
πράγματι άνθρωποι του Θεού, όχι στην θεωρία αλλά στην πράξη.
Από τότε ο Αναχωρητής και ο Όσιος Ποιμήν έγιναν πολύ στενοί φίλοι.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας
Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», σελ. 19-20 )
http://aktines.blogspot.com/