Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’.
Τὸν συνάναρχον λόγον.
Ἱερέων ποδήρει
κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ
μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατάν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει
τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.