ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ.
β΄13-23
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Γαλ.
α΄,11-19
«Μέλλει γάρ Ηρώδης
ζητείν το Παιδίον ,του απολέσαι αυτό»
Στην Ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται μετά τη μεγάλη
Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι Άγγελος
Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο και τον πρόσταξε να πάρει το νεογέννητο
βρέφος και τη μητέρα Του και να αναχωρήσει για την Αίγυπτο, διότι ο Ηρώδης
σκόπευε να αναζητήσει τον Χριστό για να Τον φονεύσει.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να πούμε ότι η «πολεμική» διάθεση κατά
του Χριστού και της Εκκλησίας δεν είναι νέο φαινόμενο. Πάντοτε υπήρχε.
Ουσιαστικά, το ορθόδοξο ήθος είναι σταυρικό ήθος. Και είναι όντως αδύνατο να
εκφράσουμε, δια της λογικής μας και μόνο, τον αποστελλόμενο προς εμάς υπό του
Θεού πλούτο της σταυρικής οδού. Το γεγονός αυτό του διωγμού, που
επαναλαμβάνεται στην ιστορία του κόσμου, θέτει ενώπιόν μας ένα ερώτημα που
πολλές φορές έχει ανάγκη κατηγορηματικής επιλύσεως: Πώς να αντιδρά κάποιος
στους διωγμούς του κόσμου τούτου; Την απάντηση τη δίνουν οι Άγιοι και οι
Μάρτυρες της Εκκλησίας.
Οι άνθρωποι του Θεού δεν είναι στωικοί και απαθείς, ούτε
κατ’ ανάγκην εθελοντές μαχητές. Είναι συνήθως ταπεινές προσωπικότητες, που όμως
αντί να σκληρυνθούν ή να επαναστατήσουν κατά την ώρα της δοκιμασίας,
εγκαταλείπονται στον Χριστό με μιαν απεριόριστη εμπιστοσύνη. Ο Χριστός τότε
τους ελευθερώνει από τον πόνο και τους γεμίζει από χαρά.
Υπάρχει όμως και μια άλλη όψη του μαρτυρίου. Ο διωγμός των
Αγίων και των Χριστιανών τους τοποθετεί στην πρώτη γραμμή, μεταξύ εκείνων που
γίνονται αντικείμενα εκμεταλλεύσεως και καταπιέσεως και τους κάνει να είναι
αλληλέγγυοι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το χριστιανικό μαρτύριο προσλαμβάνει μια
ιδιαίτερη σπουδαιότητα μέσα στη μεγάλη ιστορία του αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων
του ανθρώπου, υπέρ του σεβασμού του προσώπου και της κοινωνίας των προσώπων. Η
πιστότητα στον Χριστό άχρι θανάτου διέρχεται απαραίτητα από την πιστότητα στην
προσωπική συνείδηση. Ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα Θεού, έχει ουράνιες ρίζες,
είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος από τον κόσμο και την ιστορία, και για τον λόγο
αυτό είναι αναλλοίωτος. Όταν τον θανατώνουν, ευλογεί τους δημίους του,
απευθύνεται στη συνείδηση τους. Αρνείται τη βία, για να επικαλεστεί τη μόνη
επανάσταση: την επανάσταση των συνειδήσεων. Αυτό μας αποκαλύπτει και ο
πρωτομάρτυρας Στέφανος.
Η μη υποταγή στο όνομα της συνειδήσεως και της πίστεως,
στο όνομα της ύψιστης προσωπικής ελευθερίας, αποδεικνύει ότι η εξουσία βρίσκει
τα όριά της στο μυστήριο του προσώπου. Το δίδαγμα του διωγμού είναι ότι ο Θεός
είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Το πρόσωπο δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και
για τον λόγο αυτό δύναται να τον μετατρέψει. Η παρουσία της Εκκλησίας και
η μαρτυρία της ελευθερώνουν τον κόσμο από τη μοίρα, για να του δώσουν διέξοδο
προς τις δυνάμεις και τους καρπούς του Πνεύματος.
Αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα εκείνων που διώκονται στο
όνομα του Χριστού από τους «Ηρώδες» κάθε εποχής.
Σήμερα, που η λεγόμενη Νέα Τάξη πραγμάτων, μέσα στην εποχή
της παγκοσμιοποίησης, εκφράζεται και ως μια εξουσιαστική παρουσία, η μαρτυρία
της συνειδήσεώς μας προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις που εγγίζουν το παρόν και
μέλλον μας, την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας, το ήθος και τη δημιουργικότητα
μας ,τη μαρτυρία και την παρουσία μας, ως ορθόδοξων χριστιανών, μέσα στον
σύγχρονο κόσμο. Οι Χριστιανοί, αρνούμενοι κάθε εξουσία, καλούμαστε να γίνουμε
φτωχοί και ειρηνικοί δούλοι του Χριστού, που θεμελιώνει την ελευθερία του
προσώπου, φορείς παντός του πληρώματος του Θεού.
Γιώργος Σαββίδης
Ματθ. 2,13 Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.
Ματθ.
2,13 Οταν δε αυτοί ανεχώρησαν, ιδού άγγελος Κυρίου εφάνηκε δι'
ονείρου στον Ιωσήφ και του είπε· “σήκω αμέσως χωρίς αναβολήν και πάρε το
παιδίον και την μητέρα του και φύγε εις την Αίγυπτον, και μένε εκεί, μέχρις
ότου πάλιν εγώ σου είπω· διότι ο Ηρώδης θα αναζητήση το παιδίον, δια να το
θανατώση”.
Ματθ.
2,14 Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς
καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,
Ματθ.
2,14 Και ο Ιωσήφ εσηκώθηκε αμέσως, παρέλαβε νύκτα το παιδίον
και την μητέρα αυτού και έφυγεν εις την Αίγυπτον.
Ματθ.
2,15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν
ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.
Ματθ.
2,15 Και έμενε εκεί, έως ότου απέθανε ο Ηρώδης και έτσι
εξεπληρώθη και επραγματοποιήθη πλήρως εκείνο, που είχε λεχθή από τον Κυριον δια
του προφήτου, ο οποίος είπε· “από την Αίγυπτον εκάλεσα τον υιόν μου”.
Ματθ. 2,16 Τότε
Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε
πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ
κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων.
Ματθ.
2,16 Τοτε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι Μαγοι τον εξεγέλασαν,
ωργίσθη παρά πολύ, και επάνω εις την φονικήν οργήν του έστειλε δημίους και έσφαξε
όλα τα παιδιά, που ήσαν εις την Βηθλεέμ και εις τα περίχωρα αυτής από ηλικίας
δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με τον χρόνον, τον οποίον είχε εξακριβώσει από τους
μάγους.
Ματθ.
2,17 τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου
τοῦ προφήτου λέγοντος·
Ματθ. 2,17 Τοτε
εξεπληρώθη εκείνο που είχε λεχθή από τον προφήτην Ιερεμίαν, ο οποίος είχε
προφητεύσει·
Ματθ.
2,18 Φωνὴ ἐν Ῥαμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς
πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.
Ματθ. 2,18 “Κραυγή
πόνου και σπαραγμού ηκούσθη εις την περιοχήν Ραμά· θρήνος μεγάλος και κλαυθμός
και οδυρμός πολύς· όλαι αι μητέρες της περιοχής, απόγονοι της συζύγου του Ιακώβ
Ραχήλ (η οποία είχε ταφή εκεί) έκλαιαν και εκόπτοντο δια τα φονευθέντα τέκνα
των και δεν ήθελαν με κανένα τρόπον να παρηγορηθούν, διότι τα αθώα αυτά
πλάσματα δεν υπάρχουν πλέον”.
Ματθ.
2,19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ
φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ
Ματθ. 2,19 Οταν
δε απέθανε ο Ηρώδης, ιδού άγγελος πάλιν Κυρίου εφάνη δι' ονείρου στον Ιωσήφ,
που έμενε εις την Αίγυπτον
Ματθ.
2,20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ
καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.
Ματθ.
2,20 και του είπε· “σήκω, πάρε το παιδίον και την μητέρα αυτού και
πήγαινε, χωρίς φόβον, εις την χώραν των Ισραηλιτών. Διότι έχουν πλέον αποθάνει
εκείνοι, που εζητούσαν να αφαιρέσουν την ζωήν του παιδίου”.
Ματθ.
2,21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ
παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.
Ματθ. 2,21
Αυτός δε εσηκώθη, επήρε το παιδίον και την μητέρα του και επανήλθεν εις την
Παλαιστίνην.
Ματθ.
2,22 ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου
τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς
τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας,
Ματθ. 2,22 Οταν
όμως ήκουσε ότι εις την Ιουδαίαν βασιλεύει αντί του Ηρώδου του πατρός του ο
Αρχέλαος (μοχθηρός επίσης ηγεμών) εφοβήθη να μεταβή εκεί. Λαβών δε οδηγίας από
τον Θεόν στο όνειρόν του ανεχώρησε και επήγε εις τα μέρη της Γαλιλαίας (όπου
ηγεμόνευεν ο Ηρώδης Αντίπας, ολιγώτερον σκληρός από τον αδελφόν του Αρχέλαον).
Ματθ.
2,23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ
ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.
Ματθ. 2,23 Και αφού
ήλθεν εκεί, εγκατεστάθη εις την πόλιν ονομαζομένην Ναζαρέτ· και έτσι εξεπληρώθη
αυτό που είχε προαναγγελθή από τους προφήτας, ότι δηλαδή ο Ιησούς “θα ονομασθή
(περιφρονητικώς από τους εχθρούς του) Ναζωραίος”.
http://aktines.blogspot.com