Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἐλευθερίου

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’.

Τὸν συνάναρχον λόγον.

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατάν.  Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Προπατόρων): Γαμήλια γιορτή († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιδ΄16-24)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Πόσο συχνὰ ἔχουμε ἀκούσει τὴν σημερινὴ παραβολὴ γιὰ κείνους ποὺ κλήθηκαν στὴ Γαμήλια Γιορτὴ τοῦ Βασιλιᾶ, καὶ ἀρνήθηκαν νὰ πᾶνε. Ὁ ἕνας εἶχε ἀποκτήσει ἕνα κομμάτι γῆς· νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε· στὴν πραγματικότητα ἦταν τόσο δεμένος ποὺ δὲν μποροῦσε ν’ ἀποδεσμευτεῖ ἀπ’ αὐτὴν· ἦταν φυλακισμένος σ’ αὐτὸ ποὺ νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε. Καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ ὅ,τι νομίζουμε ὅτι κατέχουμε· μᾶς ἀρκεῖ νὰ κρατᾶμε στὰ χέρια μας τὸ πιὸ ἀσήμαντο πράγμα – καὶ αὐτὸ τὸ χέρι γίνεται ξένο πρὸς ἐμᾶς· δὲν μποροῦμε πλέον νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε, δὲν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ μπράτσο μας, ὅλο τὸ σῶμα μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κατέχουμε ἤ φανταζόμαστε ὅτι κατέχουμε: εἴμαστε δέσμιοί του.

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά: Ομιλία εις την Κυριακήν των Προπατόρων (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Κατά την ενδεκάτην του παρόντος (Δεκεμβρίου μηνός), ει τύχοι εν Κυριακή, ή τη πρώτη μετ’ αυτήν ερχομένη, δια το εγγίζειν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γέννησιν, μνείαν ποιούμεθα των προ Νόμου και εν Νόμω κατά σάρκα Προπατόρων Αυτού.

Ομιλία Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, εις την Κυριακήν των Προπατόρων

Όταν ο μονογενής Υιός του Θεού εσαρκώθη προς χάριν μας από την Παρθένον, δια της μετά σαρκός πολιτείας του, ετελειοποίησε τον νόμον, ο οποίος είχε δοθή δια του Μωυσέως. Τον ολοκλήρωσε δίδοντας τον νόμο της χάριτος, και μεταποίησε έτσι τον παλαιόν εκείνο νόμο στην ιδική μας Εκκλησία. Εκβάλλεται τότε το γένος των Εβραίων από την ιεράν Εκκλησία, και αντί αυτών εισαγόμεθα εμείς, οι οποίοι έχουμε εκλεγεί από τα έθνη. Και μας συνήνωσε ο Κύριος με τον εαυτόν του και με τον Πατέρα, μας παραλαμβάνει δηλαδή ως γνησίους νέους και αδελφούς, ακόμη δε, ω της ανεκφράστου φιλανθρωπίας, και γονείς ιδικούς του. Πράγματι, λέγει «ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, ούτος και αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί».

Πριν κλειδώσουν τα νησιά μας με τους S- 400 , ας τους κλειδώσουμε με την επέκταση των χωρικών υδάτων μας; Φοβούνται τον ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟ. Ανακήρυξη χωρικών υδάτων 12ν.μ., ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα.

Τα φετινά Χριστούγεννα με την επιδεινούμενη προκλητικότητα των τούρκων μάλλον θα μας μείνουν αλησμόνητα. Τα διπλωματικά όπλα μας όσο πάνε και στερεύουν. Να επιζητείς την ειρήνη είναι καλό, αλλά να ετοιμάζεσαι για πόλεμο, όταν μάλιστα απέναντι σου έχεις ένα πολεμοχαρή που πλέον πια δεν παζαρεύει, αλλά καταπατεί .

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ο τούρκος κόβει ενεργειακά οικόπεδα στο ΑΙΓΑΙΟ και στην νότια Κρήτη.  Πλέον φαίνεται να φέρνει τα γεωτρύπανα του από την Κύπρο προς τα Δυτικά. Από την ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ξεκινούν τα πολύ δύσκολα.  Ακόμα και να πέσει η Τρίπολη της Λιβύης στα χέρια των δυνάμεων του στρατηγού Χαφτάρ, ο τούρκος θα επικαλείται την υπογραφή  που έβαλε στην παράνομη συμφωνία με την κυβέρνηση της μουσουλμανικής αδελφότητας της Λιβύης, την οποία και θα θεωρεί έγκυρη.

Κυριακή ΙΑ΄Λουκά: σχετικά με την παραβολή των βασιλικών γάμων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Λουκά ιδ΄16-24)

Eπιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΞΘ΄

«Και αποκρινόμενος ο Ιησούς είπε πάλι με παραβολές: Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με άνθρωπο βασιλέα, ο οποίος έκανε τους γάμους του υιού του. Και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους καλεσμένους στους γάμους, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλι έστειλε άλλους δούλους, λέγοντας· Πείτε στους καλεσμένους· το γεύμα μου είναι έτοιμο, οι ταύροι και τα μοσχάρια μου είναι σφαγμένα και όλα είναι έτοιμα· ελάτε στους γάμους. Αυτοί όμως έδειξαν αδιαφορία και μετέβησαν, άλλος μεν στο χωράφι του και άλλος στην επιχείρησή του, οι δε υπόλοιποι, αφού συνέλαβαν τους δούλους του, τους κακοποίησαν και τους φόνευσαν. Όταν όμως ο βασιλεύς τα άκουσε αυτά, οργίστηκε και έστειλε τον στρατό του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονείς και κατέκαυσε την πόλη τους.

Ο ουρανός πάνω στη γη… Η Θεία Λειτουργία!

Η τιμωρία του Τούρκου

Μια νέα οριακή μορφή από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, γνωστή στην πατρίδα του με την προσωνυμία «Χατζεφεντής», είναι ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924).

Οι Φαρασιώτες διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα, που σχετίζονται με τον όσιο. Κάποτε στα Φάρασα, τη μέρα της Αναστάσεως, μπήκε ένας Τούρκος λήσταρχος στην εκκλησία, την ώρα που τελούσε ο όσιος τη θεία λειτουργία. Μόλις είδε τον Τούρκο αρματωμένο και αδιάντροπο μέσα στο ναό, τον ειδοποίησε να φύγει αμέσως. Εκείνος όμως δεν έδωσε σημασία. Ο όσιος συνέχισε ατάραχος τη θεία λειτουργία. Όταν βγήκε για τη μεγάλη είσοδο, τον είδε ο Τούρκος να μην πατάει στη γη, αλλά να περπατάει στον αέρα.

Από τη ζωή των αγίων μας

Ο Αββάς Σιλουανός και ο επισκέπτης του

Ένας μοναχός επισκέφθηκε τον αββάς Σιλουανό.

Και βλέποντάς τον να εργάζεται είπε τα ευαγγελικά λόγια:

-«Μη έργάζεσθε την βρώσιν την απολλυμένην... Μαρία γαρ την αγαθήν μερίδα έξελέξατο».

Ακούοντάς τον ο γέροντας λέει στον μαθητή του:

-Ζαχαρία, δώσε στον αδελφό ένα βιβλίο και βάλε τον σ’ ένα άδειο κελλί.

Όταν έφθασε η ενάτη, δηλ. στις τρεις τό μεσημέρι,

ο επισκέπτης είχε τα μάτια του στην πόρτα του κελλιού περιμένοντάς να τον καλέσουν στο φαγητό.

ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ – ΩΡΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ – ΩΡΑ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ και ΟΧΙ για προδότες .

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΟΜΙΛΗΣΑΝ – ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ

Μακάρι πια να ήταν όλα αυτά υπερβολή, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Η πατρίδα μας και ολάκερος ο κόσμος εισέρχεται εις την καρδιά του σκότους. Η  μοναδική ελεύθερη επιλογή μας για τους ΟΡΘΟΔΟΞΑ μυρωμένους - οδός και σωτηρία μας είναι η ΠΙΣΤΗ στον ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. Είναι η ώρα που θα θυμηθούμε τους προγόνους μας, τα βάσανα  και τις ηρωικές πράξεις τους.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η φράσεις  που  έγιναν Viral

«όταν ακούμε  ειδήσεις είναι σαν να διαβάζουμε  προφητείες»

«ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν θα βγάλει ψεύτες τους ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥ»

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Το άχυρο και η σπίθα

Στη Νουρσία της Κεντρικής Ιταλίας ζούσε κάποτε ένας ευλαβής έγγαμος ιερέας. Ποίμαινε την ενορία του με φόβο Θεού. Από τότε που χειροτονήθηκε διέκοψε κάθε σαρκική σχέση με την πρεσβυτέρα. Σαν σύζυγο την αγαπούσε, αλλά και σαν εχθρό την απέφευγε. Δεν δεχόταν μάλιστα καμίαν εξυπηρέτηση από αυτή.

Πέρασαν σαράντα χρόνια από τη χειροτονία του, οπότε αρρώστησε βαριά με πυρετό και πλησίασε τον θάνατο. Όταν η πρεσβυτέρα είδε να έχουν παραλύσει πλέον τα μέλη του και να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ακίνητος σαν νεκρός, προσπάθησε να διαγνώσει αν ακόμη υπήρχε κάποιο ίχνος αναπνοής. Έσκυψε λοιπόν και έβαλε το αυτί στην μύτη του.