Περί ανεξικακίας... (από το Γεροντικό)

ΈΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ Γέροντες είδε μια μέρα δύο αδελφούς να μεταφέρουν ένα λείψανο.

-Τους νεκρούς βαστάζετε; τους φώναξε. Δεν πηγαίνετε καλύτερα να βαστάσετε τους ζωντανούς;

ΜΕΡΙΚΟΙ ευλαβείς νέοι ανέβηκαν στην σκήτη να επισκεφθούν έναν πνευματικό Γέροντα. Έξω από την καλύβη του βρήκαν κάτι τσομπανόπουλα, που έβοσκαν τα κοπάδια τους. Έκαναν όμως τόση φασαρία με τα παιχνίδια και τις φωνές τους, που απόρησαν οι επισκέπτες.

- Πώς ανέχεσαι αυτά τα παλιόπαιδα, Πάτερ, και δεν τα διώχνεις; ρώτησαν τον Γέροντα.

- Είναι καιρός τώρα, παιδιά μου, αποκρίθηκε ο αγαθός Γέροντας, που έχω αποφασίσει να τα μαλώσω και να τα διώξω. Κάθε φορά όμως αναβάλλω, λέγοντας στον εαυτό μου: αν τόσο μικρή ενόχληση δεν ανέχεσαι, πώς θα σηκώσεις έναν πιο μεγάλο πειρασμό; Έτσι συνηθίζω να δέχομαι ευχαρίστως τις μικροδοκιμασίες που μου στέλνει ο Κύριός μου.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ είχε έναν νεαρό μαθητή δύστροπο κι ανυπότακτο. Με κανένα τρόπο δεν εννοούσε να ακούσει τις συμβουλές του Γέροντά του και να διορθωθεί. Ο Όσιος μακροθυμούσε, ελπίζοντας πως με τον καιρό θα φρονίμευε.

Μια μέρα ο υποτακτικός κλείδωσε το κελλαρικό που φύλαγαν τα λίγα τρόφιμά τους και κατέβηκε στην πόλη, χωρίς να πει σε κανέναν τίποτε κι έμεινε δύο εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό ο Γέροντάς του έμεινε νηστικός, αφού δεν έβρισκε τι να φάει. Κάποτε, τέλος πάντων, τον πήρε είδηση ένας γείτονάς του και του πήγε λίγες μαγειρεμένες φακές.

-Σαν να άργησε πολύ ο υποτακτικός σου, είπε ο γείτονας.
Και ο αγαθώτατος Γέροντας, με όλη του την ανεξικακία:

- Ε, όταν ευκαιρήσει ο αδελφός, θα έρθει πάλι, αποκρίθηκε.

ΦΛΕΓΟΜΑΙ από τον πόθο να μαρτυρήσω για την αγάπη του Χριστού, είπε μια μέρα ένας αρχάριος μοναχός σ’ έναν έμπειρο Γέροντα.

- Αν την ώρα του πειρασμού σηκώσεις ευχαρίστως το βάρος του αδελφού σου, του αποκρίθηκε εκείνος, είναι σαν να ρίχτηκες στην κάμινο των τριών Παίδων.

(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ" )

 (Κ.Δ.Κ)http://www.sostis.gr