Ο Μοναχός Σεραφείμ, επειδή γνώριζε την αρετή και παρρησία που είχε στο Θεό ο Γέροντας Κωνστάντιος, επίσης κι αυτός αδελφός της ιδίας Μονής, με ευλάβεια και πίστη, τον παρεκάλεσε να κάνει ιδιαίτερη προσευχή, για την σωτηρία της ψυχής της μητέρας του Ευαγγελίας, που είχε κοιμηθεί.
Ο Γέρο - Κωνστάντιος ήταν υπόδειγμα υπακοής, ταπείνωσης και αδιάλειπτου προσευχής. Αγνός και πρόθυμος να εξυπηρετήσει όλους τους αδελφούς, παρά το υπέργηρο της ηλικίας του. Στην αρχή, από υπερβολική ταπείνωση, απέφευγε να δεχθεί την παράκληση αυτή του αδελφού Σεραφείμ, αλλά η επιμονή και πίστη του νεώτερου αυτού Μοναχού, έπεισαν τον Γέροντα Κωνστάντιο να κάνει προσευχή και κομβοσχοίνια για την ψυχή της δούλης του Θεού Ευαγγελίας.
Ο Γέρο - Κωνστάντιος ήταν υπόδειγμα υπακοής, ταπείνωσης και αδιάλειπτου προσευχής. Αγνός και πρόθυμος να εξυπηρετήσει όλους τους αδελφούς, παρά το υπέργηρο της ηλικίας του. Στην αρχή, από υπερβολική ταπείνωση, απέφευγε να δεχθεί την παράκληση αυτή του αδελφού Σεραφείμ, αλλά η επιμονή και πίστη του νεώτερου αυτού Μοναχού, έπεισαν τον Γέροντα Κωνστάντιο να κάνει προσευχή και κομβοσχοίνια για την ψυχή της δούλης του Θεού Ευαγγελίας.
Μετά από σαράντα ήμερες, κατά την ώρα της ιδιαίτερης αυτής προσευχής, παρουσιάζεται μπροστά στον Γέροντα Κωνστάντιο μια γυναικεία μορφή, η οποία ευχαριστούσε τον Γέροντα για την θερμή προσευχή, που έκανε για την ψυχή της και τον βεβαίωνε οτι πολύ ψυχική ωφέλεια και ανακούφιση έλαβε από τον πανάγαθο και πολυεύσπλαχνο Θεό.
Ο Γέρο - Κωνστάντιος, στο φάσμα της γυναικείας αυτής μορφής είπε: «Ποια είσαι συ αδελφή που με ευχαριστείς; Δεν σε γνωρίζω και για ποια προσευχή μιλάς;»
Η γυναίκα απήντησε: «Σεβαστέ γέροντα εγώ είμαι η μητέρα του Μοναχού Σεραφείμ, που σε παρακάλεσε να προσευχηθείς για μένα, και παρεκάλεσα τον Κύριο να μου επιτρέψει να σας ευχαριστήσω και να σας βεβαιώσω οτι πολύ ανακούφιση αισθάνθηκε η ψυχή μου και η προσευχή σας, Πάτερ, με βοήθησε πολύ να τύχω του θείου ελέους».
Άμα είπε αυτά έγινε άφαντο το όραμα της γυναίκας, ο δε Γέρο - Κωνστάντιος κάλεσε τον Μοναχό Σεραφείμ, προς τον οποίον αφού διηγήθηκε το όραμα, ευχαρίστησαν μαζί τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό και την Αυτού Παναγία Μητέρα Κυρία και Δέσποινα Θεοτόκον, που είχαν και οι δυο παρακαλέσει, για να βοηθηθεί η ψυχή της δούλης του Θεού Ευαγγελίας και για την πληροφορία αυτή.
Μετά το γεγονός αυτό, ό Γέρο - Κωνστάντιος σε βαθύ γήρας (91) χρόνων, άφησε την πρόσκαιρη αυτή ζωή το 1973 και εισήλθε, στα ουράνια και θεία Σκηνώματα, θριαμβευτικά στην αιώνια και μακαρία ζωή της βασιλείας των ουρανών.
Η κόλαση κι ο παράδεισος δεν είναι εδώ
Τούτο το γεγονός μαρτυρημένο από πολλούς συγχρόνους μας Μοναχούς, ας γίνει ένα καλό μάθημα σε εκείνους που λένε πως δεν υπάρχει άλλη ζωή. Ότι πεθαίνει η ψυχή, ότι η Κόλαση και ο Παράδεισος είναι εδώ στην γη!
Άλλοι πάλι λένε πως δεν ήρθε κανείς να μας φανερώσει την πραγματική αλήθεια, αν υπάρχει άλλος κόσμος αιώνιος.
Εφόσον όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν μελετούν την αγία Γραφή και δεν πιστεύουν στο ιερό Ευαγγέλιο, το οποίο καθαρά μας πληροφορεί και με κάθε λεπτομέρεια μας εξηγεί, για την πέρα από τον τάφο ζωή των ανθρώπων, και ότι συνεχίζεται η ζωή των πνευμάτων τα οποία είναι αιώνια και αθάνατα. Κι όταν λέμε πνεύματα εννοούμε τις ψυχές.
Το πιο σπουδαίο και παράξενο άμα είναι ότι, οι άνθρωποι που λένε αυτά τα πράγματα, δεν είναι Μουσουλμάνοι, που κι αυτοί πιστεύουν στο πιλάφι και στα ουρή του Παραδείσου, δεν είναι Βουδιστές, Βραχμανιστές, Κομφουκιστές ή άλλοι άπιστοι, αλλά είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι κάνουν πολλές προσευχές και στο Σύμβολο της Πίστεως μας — το Πιστεύω — που πιθανόν να το λένε μια ή και περισσότερες φορές την ημέρα και στο οποίο μηχανικά και αφηρημένα φαίνεται ομολογούνε ότι «Πιστεύω εις έναν Θεόν... κλπ.
Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί, που τους δέρνει η αμφιβολία και η απιστία, και ας διδαχθούν από το γεγονός αυτό, πού δεν είναι μοναδικό, για την αποκάλυψη της αλήθειας αυτής, πού κατά καιρούς έγινε και γίνεται σε Μοναχούς του Αγίου Όρους, σε ευλαβείς και ενάρετους χριστιανούς, αλλά και παρόμοιες αποκαλύψεις έχουν γίνει και σε πολλούς χλιαρούς και κρύους ακόμη χριστιανούς, αλλά και σε αμελείς Μοναχούς, καθώς θα δούμε στην συνέχεια του παρόντος Β' τόμου του Γεροντικού, όπως και πολλά του είδους αυτού αναφέρονται και στον Α' τόμον του Γεροντικού μας.
Όλα αυτά μας διδάσκουν ότι και οι ψυχές των κεκοιμημένων Πατέρων και αδελφών μας, πολλή ωφέλεια παίρνουν με τις προσευχές και τα ιερά Μνημόσυνα, που για τις ψυχές αυτές κάνει η αγία μας Εκκλησία, στα οποία επικαλείται το άπειρο έλεος του απείρου, πολυελέου, πολυευσπλάχνου και φιλάνθρωπου Θεού των Πατέρων ημών, και βοηθούνται σημαντικά, από τις ευχές και πρεσβείες που γίνονται στον Πανάγαθο Θεό, από όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, που περισσότερο ισχύει η δέησις της μεγάλης μας μητέρας, της γλυκιάς μας Παναγίας. http://www.pigizois.net