Φώτο
από την πρόσφατη άσκηση ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ στην Σκύρο. (ON ALERT)
«Δεν
αρκεί παιδί μου ο ηρωισμός θέλει και αγιότητα η εποχή μας» τόνιζε ο παπά – Φώτης ο Λαυρεώτης εκεί από το
ασκητήριο του που βρισκόταν σε μικρή
απόσταση από τις υπό ανέγερση δομές στην
αγιοτόκο και πολύπαθη νήσο Λέσβο.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Στην δεκαετία του 90 ο γνωστός σε όλους
μας παπά – Φώτης ο Λαυρεώτης διδάσκαλος και φωτιστής ημών, μας έλεγε:
-Το 20 ήταν έτοιμο να μας δώσει ο ΑΓΙΟΣ
ΘΕΟΣ την ΠΟΛΗ και την Μικρά Ασία, όμως δεν τα θέλαμε εμείς.
- και δεν τα θέλαμε γιατί η βιωτή του
Ελληνικού στρατού δεν ήταν αρεστή στον Ουρανό και στα αίματα των αγίων της
Μικρασιατικής γης.
-ειδικά στους αξιωματικούς τα πράγματα
ήταν χείριστα.
-εκτός του ότι έβριζαν τα ΘΕΙΑ, αναπαυόταν
στα χαμαιτυπεία της εποχής εκείνης που ο Κεμάλ φρόντισε να τα ¨επανδρώσει¨ με
χανούμισσες που πρακτορεύαν τα μυστικά του Ελληνικού στρατού με την αθυροστομία
των αξιωματικών μας.
-φυσικά ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ τότε δεν μας έδωσε τα δώρα που είχε για εμάς αλλά
φρόντισε να πάρουμε άλλα δώρα μυστικά και να τα μεταφέρουμε στην μητέρα
πατρίδα.
-ήταν τα λείψανα των ΑΓΙΩΝ μας που
μετέφεραν οι κατατρεγμένοι Μικρασιάτες πρόγονοι μας, οι θαυματουργές εικόνες
αλλά και άγια βρέφη που ξεσπιτώθηκαν
σε εκείνα τα δίσεκτα χρόνια (αυτό με τα
άγια βρέφη μας παραξένευσε και τον ρωτήσαμε τι εννοούσε)
Τι ήταν παιδί μου τότε ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
και ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, (σήμερα άγιοι της Εκκλησίας μας) , δεν ήταν τα
άγια βρέφη της μικρασιατικής γης που φυτεύθηκαν στην Ελλάδα για να τρώμε εμείς
σήμερα από την θεάρεστη ζωή τους σωτήριους καρπούς;
Αλλά και πόσα άγια βρέφη μαρτύρησαν εκεί
και οι ψυχές τους περιμένουν την επιστροφή μας εκεί για τα μνημόσυνο τους;
Ο Ελληνικός στρατός ποτέ δεν πολεμούσε με
ανθρώπους αλλά με δαίμονες για αυτό και έχει την ΘΕΙΑ ΣΚΕΠΗ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ και
για αυτό δεν αρκεί μόνο ο ηρωισμός σε αυτόν αλλά η ΑΓΝΟΤΗΤΑ και η ΑΓΙΟΤΗΤΑ.
Πως τα αναθυμηθήκαμε όλα αυτά;
Ένα ανώνυμο σχόλιο από το ιστολόγιο
https://topothoumeno.blogspot.com/2020/02/blog-post_15.html#more
έγινε η αιτία να βρούμε το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της νίκης και των
αποτελεσμάτων της θεάρεστης εν Χριστώ ζωής.
Το συναξάρι του ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ του
στρατιωτικού που εορτάζει στις 24 Δεκεμβρίου μας είναι γνωστό αλλά σήμερα είναι
άκρως επίκαιρο με όσα μας είπε ο παπά- Φώτης.
«Η εκκλησία μας έχει έναν άγιο που
ονομάζεται Νικόλαος ο στρατιωτικός. Αυτός έζησε κοντά στο 800 μ.Χ. και ήταν
στρατιωτικός την εποχή που βασίλευε ο Νικηφόρος Πατρίκιος.
Είχαν μαζευτεί τα στρατεύματα του
Νικηφόρου και κατευθύνονταν για να πολεμήσουν ενάντια στους Βούλγαρους. Σε
κάποιο σημείο της διαδρομής ο άγιος Νικόλας κατέλυσε σε ένα πανδοχείο (πρέπει
να είχε αξιωματική θέση). Όταν ο άγιος πήγε στο δωμάτιο του να κοιμηθεί,
εμφανίστηκε η κόρη του πανδοχέα με σκοπό να αμαρτήσει μαζί του. Αλλά ο άνθρωπος
που έχει συνείδηση, του τι πρέπει να πράξει στη ζωή του, ξέρει και να χειριστεί
τις περιστάσεις ανάλογα. Όπως θα κατάλαβες την απέτρεψε από τον κακό σκοπό που
είχε στο νου της. Και μάλιστα αυτό έγινε 3 φορές εκείνη την βραδιά.
Αργότερα είδε στο όνειρό του ότι βρισκόταν ψηλά σε λόφο, από κάτω γινόταν μεγάλη μάχη με τους Βούλγαρους. Εκεί δίπλα του σε ένα θρόνο καθόταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός και είχε το δεξί του πόδι επάνω από το αριστερό. Του λέει.
«Κοίτα το πεδίο και πες μου τι βλέπεις»
«Βλέπω τους Ρωμαίους να νικάνε»
αλλάζει θέση τα πόδια του και βάζει το αριστερό πάνω από το δεξί και του λέει
«Κοίτα τώρα τι βλέπεις»
«Βλέπω τους Βούλγαρους να νικάνε»
και νικήσανε και όλη η πεδιάδα ήταν σπαρμένη με πτώματα εκτός από ένα πολύ μικρό κομμάτι όσο χωράει για να ξαπλώσει ένα άτομο.
Και του λέει ο Ιησούς
«Αυτό το κομμάτι ήταν το δικό σου, επρόκειτο να σκοτωθείς στην μάχη αυτή, αλλά επειδή στάθηκες αγνός θα αξιωθείς να ζήσεις»
Όπως και έγινε.»
Πράγματι όπως διαβάζουμε και από το
συναξάρι του ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ του στρατιωτικού
«Αυτά αφού είδε ο δίκαιος στρατιώτης
Νικόλαος και γενόμενος έμφοβος, εξύπνησε και αφού σηκώθηκε από το κρεβάτι του
προσευχήθηκε. Αφού δε γύρισε πίσω, βαδίζοντας απόστασι μιας ημέρας, ανέβηκε σε
ένα βουνό και εκεί προσευχόταν με ησυχία προς τον Θεό για το Ρωμαϊκό στράτευμα.
Επειδή όμως ο βασιλιάς επήγε στις Κλεισούρες της Βουλγαρίας, ανέβηκαν οι
Βούλγαροι στο βουνό αφήσαντες σε φύλαξι του τόπου περίπου 15000 στρατιώτες,
τους οποίους οι Ρωμαίοι κατέσφαξαν.
Δι' αυτό υπερηφανευθέντες για την νίκη
αυτή αμέλησαν. Ενώ λοιπόν όλοι οι Ρωμαίοι αμέριμνοι και χωρίς φύλαξι κοιμόνταν,
ήλθαν την νύκτα εναντίον τους οι Βούλγαροι και σχεδόν όλους, μαζί με τον
βασιλέα Νικηφόρο, τους έσφαξαν. Τότε ο δίκαιος Νικόλαος θυμήθηκε την οπτασία
που είδε, ευχαρίστησε τον Θεό και γύρισε πίσω κλαίοντας και οδυρόμενος. Έπειτα
αφού επήγε σε ένα μοναστήρι έλαβε το αγγελικό σχήμα των μοναχών, και αφού
εδούλευσε γνήσια στον Θεό αρκετά χρόνια έγινε πολύ διακριτικός και μεγάλος
πατήρ.» Εκ του περιοδικού «ΟρθόδοξοςΦιλόθεοςΜαρτυρία» Έκδοσις Ορθόδοξος Κυψέλη» https://www.impantokratoros.gr
ΚΑΙ συνεχίζει ο ανώνυμος σχολιαστής:
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Για το Θεό δεν είναι δύσκολο να κάνει τη μέρα νύχτα και τη νύχτα μέρα, αφού όλα Εκείνος τα δημιούργησε από το μηδέν (0). Δε χρειάζεται ούτε καν να αλλάξει τα πόδια στο σταυροπόδι Του για να αλλάξει μια κατάσταση, αλλά για να μπορέσουμε με τα μέτρα μας να καταλάβουμε την Παντοδυναμία Του μεταχειρίζεται τέτοιους απλούς τρόπους συμπεριφοράς.
ΩΣΤΟΣΟ δεν έχει ίχνος αυταρχισμού. Περιμένει να δει ότι υπάρχει μια δυναμική μετανοίας για να πάρει το (άκουσον, άκουσον) δικαίωμα να επέμβει. Αυτό οι περισσότεροι το ερμηνεύουν ως ανυπαρξία Θεού, ή αδιαφορία, ή αδυναμία.
Πρόβλημά τους!!!
Ο Θεός είναι πάντα μέσα μας, απλώς εμείς είμαστε εκτός εαυτού!!!
Ο Θεός είναι εδώ και σε λίγο θα καθαρίσει τον πλανήτη Του. Εύχομαι από καρδιάς σε όλους μας να αξιωθούμε να ζήσουμε το "Ελθέτω η Βασιλεία Σου, ως εν Ουρανώ και επί της γης" τελειώνει το μεστό αυτό νοημάτων σχόλιο»
ΣΤΩΜΕΝ καλώς αδελφοί τούτες τις ώρες που
η προσευχή μας πρέπει να ανασηκώνεται υπέρ του σύμπαντος κόσμου αλλά και
ειδικότερα υπέρ του Ελληνικού στρατού που αφού τον αδικήσαν τόσο πολλοί με τις
μνημονιακές πολιτικές σήμερα τον επιφόρτισαν να αντιμετωπίσει τόσο πολυσύνθετες
προκλήσεις.
«Δεν
αρκεί παιδί μου ο ηρωισμός θέλει και αγιότητα η εποχή μας» τόνιζε ο παπά – Φώτης ο Λαυρεώτης εκεί από το
ασκητήριο του που βρισκόταν σε μικρή
απόσταση από τις υπό ανέγερση δομές στην
αγιοτόκο και πολύπαθη νήσο Λέσβο.
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας