«Πῶς μὴ θαυμάσωμεν, τὸν θεανδρικόν σου Τόκον
Πανσεβάσμιε; πεῖραν γὰρ ἀνδρὸς μὴ δεξαμένη Πανάμωμε, ἔτεκες ἀπάτορα Υἱὸν ἐν
σαρκί, τὸν πρὸ αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντα ἀμήτορα, μηδαμῶς ὑπομείναντα τροπήν,
ἢ φυρμόν, ἢ διαίρεσιν, ἀλλ’ ἑκατέρας οὐσίας τὴν ἰδιότητα, σώαν φυλάξαντα. Διὸ
Μητροπάρθενε Δέσποινα, αὐτόν ἱκέτευε σωθῆναι, τὰς ψυχὰς τῶν ὀρθοδόξως, Θεοτόκον
ὁμολογούντων σε».
ΕΝΑΣ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ εἶχε ὡς εὐλαβῆ συνήθεια, ἂν καὶ συνέχιζε νὰ ἁμαρτάνη, ὁπωσδήποτε νὰ προσεύχεται καθημερινῶς ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος Αὐτῆς μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ: "Χαῖρε Κεχαριτωμένη!...".
"Ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοὶ σταυρώνετε πάλι τὸν Υἱό μου, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι", ἀπάντησε ἡ Θεομήτωρ. "Ἐσεῖς Μὲ ἀποκαλεῖτε Ἐλεοῦσα. Διατί, λοιπόν, Μὲ στενοχωρεῖτε μὲ τὶς ἄνομες πράξεις σας;".
"Ὦ Δέσποινα", ἀπάντησε συγκλονισμένος καὶ μετανοημένος ὁ ἁμαρτωλός,
Τότε, ἡ Δέσποινα Θεοτόκος παρεκάλεσε δύο φορὲς τὸν Υἱό Της, ἀλλὰ Αὐτὸς ἔμεινε ἀμετάπειστος. Τελικά, μπροστὰ στὴν ἐπίμονη δέησι τῆς Θεομήτορος, ἀπάντησε:
"Εἰσακούω τὴν παράκλησί Σου. Ἂς γίνη τὸ θέλημά Σου. Γιὰ χάρι Σου, συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ὡς σημεῖον τῆς συγχωρήσεως νὰ ἀσπασθῆ τὶς πληγές Μου".
Τότε, ἐσηκώθη ὁ ἁμαρτωλός, στὸν ὁποῖο μὲ τέτοιο θαυμαστὸ τρόπο ἔλαμψε ἡ ἀνεξάντλητος εὐσπλαγχνία τῆς Θεομήτορος, ἀσπάσθηκε τὶς πληγὲς τοῦ Σωτῆρος μας καὶ ἔνοιωσε τὴν ἀπροσδόκητη χαρὰ τῆς συγγνώμης.
Ἀπὸ τὸ ἐξαίσιο θαῦμα αὐτὸ ἡ Εἰκόνα ὠνομάσθηκε "Παναγία ἡ Ἀπροσδόκητος Χαρά", ὁ δὲ πρώην ἁμαρτωλὸς ἔζησε πλέον μία καθαρὴ καὶ θεάρεστη ζωή.
* * *
Εἰκονίζεται συνήθως ὁ ἁμαρτωλός, προσευχόμενος γονυκλινὴς ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας, ὁ Ὁποία φέρει στὴν ἀγκαλιά Της τὸν Κύριό μας μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ρέει αἷμα, ὅπως καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ καὶ ἀπὸ τὰ πόδια Του. Στὸ κάτω μέρος γράφονται τὰ ἀρχικὰ λόγια τῆς διηγήσεως: "Ἄνθρωπός τις ἄνομος...".
Στὴν Μόσχα, στὴν περιοχὴ Χαμόβνικυ, στὸν ναὸ τὸν ἀφιερωμένο στὴν Ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου "Καιομένη Βάτος", ὑπῆρχε ἀντίγραφο τῆς Εἰκόνος "Ἀπροσδόκητος Χαρά", τὴν ὁποία εἶχε προσφέρει ἡ ἐνορίτισσα Ἀλεξάνδρα Κουνίτσινα· αὐτὴ ἀπὸ τὸ 1838 ἄρχισε νὰ θαυματουργῆ.
Ἐπίσης, στὸ Κρεμλίνο, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὑπῆρχε μία Εἰκόνα "Ἀπροσδόκητος Χαρά", στὴν ὁποία εἰκονιζόταν ἕνας ἡλικιωμένος προσευχόμενος καὶ ἀπὸ κάτω ὑπῆρχε γραμμένη ἡ ἑξῆς προσευχή:
"Ὦ Θεοτόκε, μὴ νικήσῃ ἡ κακία ἡμῶν τὴν ἄρρητόν Σου ἀγαθότητα.
Μία φορά, ἐνῶ ἐτοιμαζόταν νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὸ σπίτι του γιὰ τὶς συνηθισμένες ἁμαρτωλὲς πράξεις του, ἐγονάτισε ὅπως πάντοτε ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καὶ προσηύχετο. Ξαφνικά, βλέπει μὲ τρόμο ὅτι ἡ Εἰκόνα ζωντάνευσε: στὸ θεῖο Βρέφος ἄνοιξαν πληγὲς στὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά Του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔρρεε αἷμα. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἔπεσε στὸ ἔδαφος καὶ ἀνέκραξε: "Δέσποινά μου, ποιὸς τὸ ἔκανε αὐτό!;...".
"Ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοὶ σταυρώνετε πάλι τὸν Υἱό μου, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι", ἀπάντησε ἡ Θεομήτωρ. "Ἐσεῖς Μὲ ἀποκαλεῖτε Ἐλεοῦσα. Διατί, λοιπόν, Μὲ στενοχωρεῖτε μὲ τὶς ἄνομες πράξεις σας;".
"οἱ ἁμαρτίες μου νὰ μὴ νικήσουν τὴν ἀνέκφραστη ἀγαθότητά Σου. Σὺ εἶσαι ἡ μόνη Ἐλπίδα ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἱκέτευε τὸν Υἱόν Σου καὶ Θεὸν ἡμῶν!".
Τότε, ἡ Δέσποινα Θεοτόκος παρεκάλεσε δύο φορὲς τὸν Υἱό Της, ἀλλὰ Αὐτὸς ἔμεινε ἀμετάπειστος. Τελικά, μπροστὰ στὴν ἐπίμονη δέησι τῆς Θεομήτορος, ἀπάντησε:
"Εἰσακούω τὴν παράκλησί Σου. Ἂς γίνη τὸ θέλημά Σου. Γιὰ χάρι Σου, συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ὡς σημεῖον τῆς συγχωρήσεως νὰ ἀσπασθῆ τὶς πληγές Μου".
Τότε, ἐσηκώθη ὁ ἁμαρτωλός, στὸν ὁποῖο μὲ τέτοιο θαυμαστὸ τρόπο ἔλαμψε ἡ ἀνεξάντλητος εὐσπλαγχνία τῆς Θεομήτορος, ἀσπάσθηκε τὶς πληγὲς τοῦ Σωτῆρος μας καὶ ἔνοιωσε τὴν ἀπροσδόκητη χαρὰ τῆς συγγνώμης.
Ἀπὸ τὸ ἐξαίσιο θαῦμα αὐτὸ ἡ Εἰκόνα ὠνομάσθηκε "Παναγία ἡ Ἀπροσδόκητος Χαρά", ὁ δὲ πρώην ἁμαρτωλὸς ἔζησε πλέον μία καθαρὴ καὶ θεάρεστη ζωή.
* * *
Τὴν ἱστορία αὐτὴ συνέγραψε ὁ Ἅγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης τῆς Ροστοβίας (ΙΖ΄ αἰ.). στὸ ἔργο του "Πόκος ὁ ἔνδροσος".
Εἰκονίζεται συνήθως ὁ ἁμαρτωλός, προσευχόμενος γονυκλινὴς ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας, ὁ Ὁποία φέρει στὴν ἀγκαλιά Της τὸν Κύριό μας μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ρέει αἷμα, ὅπως καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ καὶ ἀπὸ τὰ πόδια Του. Στὸ κάτω μέρος γράφονται τὰ ἀρχικὰ λόγια τῆς διηγήσεως: "Ἄνθρωπός τις ἄνομος...".
Στὴν Μόσχα, στὴν περιοχὴ Χαμόβνικυ, στὸν ναὸ τὸν ἀφιερωμένο στὴν Ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου "Καιομένη Βάτος", ὑπῆρχε ἀντίγραφο τῆς Εἰκόνος "Ἀπροσδόκητος Χαρά", τὴν ὁποία εἶχε προσφέρει ἡ ἐνορίτισσα Ἀλεξάνδρα Κουνίτσινα· αὐτὴ ἀπὸ τὸ 1838 ἄρχισε νὰ θαυματουργῆ.
Ἐπίσης, στὸ Κρεμλίνο, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὑπῆρχε μία Εἰκόνα "Ἀπροσδόκητος Χαρά", στὴν ὁποία εἰκονιζόταν ἕνας ἡλικιωμένος προσευχόμενος καὶ ἀπὸ κάτω ὑπῆρχε γραμμένη ἡ ἑξῆς προσευχή:
"Ὦ Θεοτόκε, μὴ νικήσῃ ἡ κακία ἡμῶν τὴν ἄρρητόν Σου ἀγαθότητα.
Σὺ γὰρ εἶ ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν·
πρέσβευε δὲ ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Υἱόν Σου καὶ Θεὸν ἡμῶν".
* * *
Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ἀντίγραφα τῆς Εἰκόνος αὐτῆς στὴν Μόσχα καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ρωσίας. Οἱ εὐσεβεῖς Ρῶσοι συνηθίζουν νὰ διαβάζουν τοὺς Χαιρετισμοὺς ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος αὐτῆς, ὅταν θέλουν τὴν βοήθειά Της γιὰ τὴν λὐσι δυσκόλων προβλημάτων τους. Ὑπάρχει ἡ εὐλαβὴς δοξασία, ὅτι ὅποιος διαβάζει τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς Παναγίας αὐτῆς καθημερινῶς ἐπὶ ἕνα ἔτος ἀξιώνεται νὰ ἔχη μία ἀπροσδόκητη χαρὰ στὴν ζωή του.
Απολυτίκιον
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα
Την Απροσδόκητον Χαράν μοι δώρησαι, Παντοβασίλισσα, διά της Σκέπης Σου,
των λυπηρών επαγωγάς και θλίψεων σκεδάζουσα· σπεύσον νυν, Θεόνυμφε, και ταχέως εκπλήρωσον, πάντα τα αιτήματα του προσπίπτοντος δούλου Σου,
Εικόνι Σου τῃ θείᾳ βοώντος, Χαίρε, ελπίς απηλπισμένων!
Θεοτοκίον
Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε τοῦ Θεοῦ· χαῖρε κόρη καθέδρα βασιλική, κλίνη πορφυρόστρωτε, χρυσοπόρφυρε θάλαμε, χλαμὺς ἀλουργόχροε, τιμαλφέστατον τέμενος, ἀστραπηφόρον ἅρμα, λυχνία πολύφωτε· χαῖρε Θεοτόκε, δωδεκάτειχε πόλις, καὶ πύλη χρυσήλατε, καὶ παστὰς ἀγλαόμορφε, ἀγλαόχρυσε τράπεζα, θεοκόσμητον σκήνωμα· χαῖρε ἔνδοξε νύμφη ἡλιοστάλακτε· χαῖρε μόνη ψυχῆς μου εὐπρέπεια.
Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε τοῦ Θεοῦ· χαῖρε κόρη καθέδρα βασιλική, κλίνη πορφυρόστρωτε, χρυσοπόρφυρε θάλαμε, χλαμὺς ἀλουργόχροε, τιμαλφέστατον τέμενος, ἀστραπηφόρον ἅρμα, λυχνία πολύφωτε· χαῖρε Θεοτόκε, δωδεκάτειχε πόλις, καὶ πύλη χρυσήλατε, καὶ παστὰς ἀγλαόμορφε, ἀγλαόχρυσε τράπεζα, θεοκόσμητον σκήνωμα· χαῖρε ἔνδοξε νύμφη ἡλιοστάλακτε· χαῖρε μόνη ψυχῆς μου εὐπρέπεια.
http://agiografikesmeletes.blogspot.com