Κάποτε ένας ηγούμενος, δύο θεολόγοι και ένας φοιτητής
ζήτησαν από τον Γέροντα Εφραίμ να τους εξηγήσει για την ευωδιά των αγίων
λειψάνων. Ο Γέροντας έσκυψε το κεφάλι του στο μέρος της καρδιάς και
προσεύχονταν. Ο τόπος γέμισε ευωδιά και ο παπα-Εφραίμ τους είπε πώς επειδή δεν
μπορούσε ο ίδιος να το εξηγήσει παρακάλεσε τον Θεό να απαντήσει στους
συνομιλητές.
Ο παπα-Εφραίμ αισθάνονταν τις αμαρτίες σαν δυσοσμία.
Κάποιος επίσκοπος μέσω τρίτου ρώτησε τον μακαριστό άγιο Γέροντα για τον
οικουμενισμό. Ο Γέροντας έκανε προσευχή, για να τον πληροφορήσει ο Θεός και
τότε ξεχύθηκε μία δυσωδία με γεύση ξινή, αλμυρή και πικρή, πού τον γέμισε με
αποτροπιασμό.
Η παρακαταθήκη του μακαριστού παπα-Εφραίμ για την ενότητα
των Ορθοδόξων ήταν σαφής «Το σχίσμα εύκολα γίνεται, η ένωση είναι δύσκολος».
Άραγε, πόσο απήχηση έχουν σήμερα τα λόγια ενός θεοφόρου
σύγχρονου Πατρός;
Ήταν ένας χαρισματικός Γεροντας. Οι αδελφοί τον αγαπούσαν, και του έγραφαν: «Και όταν η
καθημερινότητα με παρασύρει πολλές φορές, βλέπω νοερώς εντός μου το δικό σας
βλέμμα και ιλιγγιώ ο άθλιος, μπροστά στη δική σας υπομονή και στις δικές σας
δοκιμασίες»… Για εκείνον που δεν έλεγε να μάθει στοιχειώδη τυπικά, θυμόταν τη
φλάσκα του παπά. Ήταν αγράμματος και μέτρησε κουκιά μέσα σε ένα σακούλι.
Τρώγοντας ένα κάθε μέρα θα ήξερε πότε να κάνει Πάσχα. Η παπαδιά το αντιλήφθηκε
και πρόσθετε κουκιά, για να τον ευχαριστήσει. Και ο παπάς απαντούσε στους
παραπονούμενους χωρικούς: «Όπως πάνε τα
κουκιά και όπως δείχνει η φλάσκα, ούτε φέτος έχει Λαμπρή ούτε του χρόνου
Πάσχα».
…Κι αν κάποιος έκανε υπακοή για τα μάτια μόνο…, κουνούσε
χαμογελώντας το κεφάλι, και με βαριά προσποιητή φωνή έλεγε: «Αντώνη,
Αντώνη.,.», θυμίζοντας την αποδοκιμαστική φράση και έκφραση ενός άγιου γέροντος
που ο υποτακτικός του έκανε υπακοή, μόνο όταν ήταν παρόντες άλλοι. https://www.iellada.gr