Εχθές περί την
μεσημβρία έγινε κάτι συγκλονιστικό όπως μας το περιέγραψαν με δέος.
Το παρακάτω γεγονός έγινε σε ένα χωρίο της Μακεδονίας,
ούτε της Βόρειας όπως πλέον με αυτό το όνομα ευφημίζονται οι γείτονες μας,
ούτε της Κεντρικής, ούτε της Δυτικής αλλά ούτε της Αν. Μακεδονίας. Για εμάς η
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας πέρα από τους αυτοδιοικητικούς προσδιορισμούς είναι ΜΙΑ και
ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ όπως έλεγε ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο
Β΄.
Μεσημεριανές ώρες, τώρα που καλυτέρεψε ο καιρός πήγε ο
Ιερέας του Χωριού μαζί με τον νεωκόρο για να καθαρίσουν το εσωτερικό του Ναού
και την αυλή του.
Πρώτα εισήλθαν στον Ιερό Ναό, αλλά ξαφνιάστηκαν από
κάτι άγριες φωνές που ακουγόταν μέσα από το Ιερό.
Προς στιγμή νόμιζαν ότι μπήκαν κλέφτες, αλλά μεσημεριάτικα
ήταν λίγο παράξενο να συμβεί αυτό.
Ο Παππούλης έκανε να πλησιάσει, αλλά οι φωνές στα
αυτιά του γινόταν ξεκάθαρες και τον προειδοποιούσαν :
«φύγε από εδώ και μην ξαναπατήσεις το πόδι σου και μη
τυχόν κάνεις ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ»
ο Ιερέας κατάλαβε αμέσως τι συνέβαινε (φυσικά δεν υπήρχε
κανείς μέσα στο Ιερό Βήμα υποστατικά).
Έπεσε στα γόνατα και έκλαιγε, έκλαιγε , έκλαιγε για τις
αμαρτίες μας.
Έκλαιγε για την κατάντια μας, έκλαιγε για τις ημέρες που
ζούμε.
Έκλαιγε πως στις ημέρες μας και μάλιστα τέτοια αγία
περίοδο Μεγάλης Σαρακοστής και Πασχαλιάς λόγω της φονικής αυτής πανδημίας
επέτρεψε ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ να ζήσουν οι σημερινοί χριστιανοί κάτι που
δεν είχαν ζήσει όλες οι προηγούμενες γενιές δηλ. να κλείσουν οι εκκλησίες μας.
Έκλαιγε με αναφιλητά και έλεγε ότι «για να συμβαίνουν όλα
αυτά πρέπει να έχουμε παροργίσει τόσο τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ και ότι είμαστε
η χειρότερη γενιά χριστιανών κατ όνομα»
Έκλαιγα και εγώ μόλις το έμαθα αυτό και με αποπήρε
ύπνος, μας είπε το παλληκάρι που περιέγραψε το συγκλονιστικό αυτό
γεγονός .
«ακόμα και μέσα στον ύπνο μου πονούσα, όταν εμφανίστηκε
μπροστά μου μια ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΗ που έκλαιγε και αυτή και μου είπε :
¨δάκρυα θέλω παιδία
μου, δάκρυα πολλά για να σας βάλλω από την Αυλή του σπιτιού μου μέσα στο Σπίτι
του ΥΙΟΥ ΜΟΥ¨»
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας