Σε μια αποστροφή των λόγων του ο Γέροντας Εφραίμ ο
Αριζονίτης είπε: «σήμερα οι πολυκατοικίες των Αθηνών είναι γεμάτες με ΑΓΙΟΥΣ» Και
τούτο συμβαίνει γιατί πολλούς συναντήσαμε. Περικείμενον νέφος αγίων κληρικών και λαϊκών σκεπάζουν με
την προσευχή τους τα δρώμενα των ημερών μας.
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεκαετία του 90, όταν όλα θύμιζαν παχιές αγελάδες και
ακουγόταν παχιά λόγια εκσυγχρονισμού ένας ταπεινός λευίτης μας έλεγε:
- Έρχονται χρόνια που οι μεγαλουπόλεις της Ελλάδος θα
βιώσουν φρικτές καταστάσεις. Θα τρέχουν οι ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ να γλυτώσουν τους
Έλληνες.
- Ούτε καν μπορείς να φανταστείς τι έρχεται;
- Μακάρι να μην τα δούμε.
Ο Γέροντας Χρυσόστομος Αγγέλου δεν πρόλαβε να δει αυτά που
μας προανέφερε. Τις ημέρες που μας ετοίμαζαν τα μνημόνια και τα υπόλοιπα θηρία
ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ τον κάλεσε στα Ουράνια σκηνώματα.
Ο Γέροντας γεννήθηκε στην πλατεία Κουμουνδούρου την
δεκαετία του 30 , έζησε πέριξ αυτής και αναχώρησε από αυτήν.
Οι ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ της πλατείας αυτής και τα συσσίτια των πονεμένων
των Αθηνών τον γνωρίζουν πολύ καλά.
Ήταν 15 ΙΟΥΛΙΟΥ του 2009, όταν κοιμήθηκε αίφνης ο
αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Αγγέλου που σε απόσταση λίγων μέτρων από το Μέγαρο
Μαξίμου, όταν λειτουργούσε στην εκκλησία των ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ του Αμαλείου
Ορφανοτροφείου , άνοιγε τα μεγάφωνα και φώναζε :
«Η Ελλάδα δεν ανήκει στους κλέφτες.»
Όποιοι ακούσανε κηρύγματα του την δεκαετία του 90 ήδη
βίωναν αυτά που ζούμε σήμερα.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ φώναζε για να γλυτώσουμε από τα δεινά, αλλά μόνο
τον άκουγαν τα αυτιά και τίποτε άλλο.
Αυτός ο Λεβεντόπαπας που ιερουργούσε στο εκκλησάκι των
Ταξιαρχών που γειτνίαζε με το μέγαρο Μαξίμου, σχεδόν απόσταση 100 μέτρων,
ανάμεσα σε αριστοκρατικές πολυκατοικίες και στους χρόνους της παραζάλης του
χρηματιστηρίου και των ολυμπιακών έργων δεν σταματούσε να φωνάζει ¨η Ελλάδα δεν
ανήκει στους κλέφτες¨.
Ο αείμνηστος πατέρας Χρυσόστομος Αγγέλου γνήσιος Αθηναίος
τη καταγωγή που τα έπαιζε όλα κορώνα- γράμμα για την γνήσια αγάπη του προς την
ΠΙΣΤΗ και την ΠΑΤΡΙΔΑ.
Τα κηρύγματα του καταπέλτης για τους νεοποχίτες της
δεκαετίας του 80 και του 90 που τον είχαν μέσα στα πόδια τους και δεν μπορούσαν
να του κλείσουν το στόμα, αλλά ούτε και τα μεγάφωνα, γιατί ήτανε τόσο
ομολογιακός ο παπά Χρυσόστομος, που το εκκλησίασμα του παρόλο που λειτουργούσε
στην περιοχή των Ανακτόρων αποτελείτο από όλα τα κοινωνικά στρώματα των Αθηνών.
«Γέροντα νομίζω ότι είσαι στην πρώτη γραμμή μάχης» του
έλεγα
και αυτός χαμογελούσε ταπεινά λέγοντας μου
«έχω υποχρέωση απέναντι στον ΑΓΙΟ ΘΕΟ, στους πιστούς και
το εκκλησίασμα να βοηθάω να διακρίνουν την μεθοδευμένη απάτη που
μας ετοίμασαν»
Τι του στοίχισαν όλα αυτά;
Μα φυσικά την θέση της Αρχιεροσύνης λόγω του κοινωνικού
του έργου και των υψηλών πνευματικών προσόντων του, που τα έθετε όλα
αυτά σε τρίτη μοίρα σε σχέση με την αλήθεια που υπηρετούσε σε όλη του την ζωή.
Ήταν δυνατόν να γίνει ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ στους χρόνους του
¨εκσυγχρονισμού¨ της χώρας ενώ αυτός περικύκλωνε με Λιτανείες το
μέγαρο Μαξίμου και το Προεδρικό και απαιτούσε να εισέλθει
μέσα σε αυτά, κρατώντας τον ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ του ΚΥΡΙΟΥ μας για να
καθαγιάσει τους χώρους και τους ανθρώπους ;
Συγκλονιστικές στιγμές αντίστασης από ταπεινούς Λευίτες
που ομολογούσαν ΧΡΙΣΤΟ και ΠΑΤΡΙΔΑ την στιγμή που όλοι μετρούσαν την συμμετοχή
τους στα πλούσια πακέτα της ΕΕ.
Στα χρόνια που μεσουρανούσε η διαπλοκή μας έλεγε…
« Αν τα χρήματα που κλέβουνε ήτανε δικά μας , τέλος πάντως
πάει στο καλό !! αν και είναι ατιμία, όμως οι κλέφτες καταχρώνται χρήμα δανεικό
και αυτό είναι το εγκληματικό, γιατί είναι πλέον σίγουρο, ότι οι τοκογλύφοι δεν
θα τους χαρισθούν και θα περικυκλώσουν κάποια μέρα το Μαξίμου απαιτώντας τα
χρήματα τους και τότε ποιος θα τα πληρώσει;»
- «Να είσαι σίγουρος, ότι οι κατ εξοχή υπεύθυνοι
τότε θα σφυρίζουν αδιάφορα και θα βάλουν τον λαό να πληρώσει
δυσβάστακτα πανωτόκια »
- «όμως αυτή η αδιαφορία των Εξουσιών που θα
κατασκανδαλίσει τα επόμενα χρόνια τον λαό θα θεωρείται πνευματικά
συνυπευθυνότητα στην Προδοσία, έστω και αν θέλουν να την εξωραΐσουν»
-γιατί παιδί μου «οι Ποιμένες οδηγούν το Ποίμνιο και όχι
το Ποίμνιο τους Ποιμένες»
- « όμως ο καλός ΘΕΟΣ θα δώσει λύσεις στα αδιέξοδα που θα
βρεθούμε εξαιτίας αυτής της λεηλασίας που σήμερα την χρυσώνουν με βιτρίνες
έργων και θα βάλει τον Τούρκο που με την Προδοσία της Κύπρου μας έφερε την
Μεταπολίτευση των Παθών του λαού μας, να μας την πάρει πίσω, δηλ. αυτήν την
άσχημη κατάσταση, με τον δικό του τρόπο!! Κατά τις Άγνωστες Βουλές του ΘΕΟΥ»
-«Πάντα ο Τούρκος ήταν το μαστίγιο του ΘΕΟΥ για τις δικές
μας εκτροπές και τώρα θα είναι η τελευταία φορά που θα μας μαστιγώσει»
Αυτά τα γράφαμε τον Μάιο του 2013 και σήμερα ζούμε
πρωτόγνωρα πράγματα.
Τον Απρίλιο του 1967 σαν καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης με παρρησία παρουσιάστηκε στα τότε Ανάκτορα για να ζητήσει μια διευθέτηση σε θέμα που αφορούσε την ύλη του εκπαιδευτικού έτους, αλλά και την ποιότητα αυτής, όσο αφορά τις ιστορικές αλήθειες.
Εκεί συνάντησε παγωμάρα και αδιαφορία. Θλιμμένος για την στάση
που αντιμετώπισε, γύρισε και τους είπε « όποιος δεν υπηρετεί Χριστό και
αλήθεια, αργά ή γρήγορα φεύγει»
-Τι ήταν να το πω Κώστα , μας είπε « σε δυο μέρες έγινε το
πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και οι ανακτορικοί υπηρεσιακοί
παράγοντες έφυγαν από την θέση τους»
Αυτός ο Γέροντας γνώρισε μεγάλους πολιτικούς
της μεταπολίτευσης, αλλά δεν έκανε δημόσιες σχέσεις , αντίθετα τους
νουθετούσε ή τους επέπληττε , ασχέτως του αποτελέσματος. Τον ένοιαζε
πάντα η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και η Πατρίδα.
Ποιος ήταν αυτός ο αφανής κήρυκας της μετάνοιας από τους
λίγους γνήσιους Αθηναίους του κέντρου από γενιά σε γενιά ;
Μικρό τον μεγάλωνε η γιαγιά του με τα άλλα αδελφάκια του
στην παλαιά Αθήνα του Παπά – Νικόλα του Πλανά του Αγίου των ημερών μας ,
ευσεβής γυναίκα που του μετέδωσε τα νάματα της ΠΙΣΤΗΣ της.
Παραμονές Χριστουγέννων του έλεγε η γιαγιά του
να ανοίγει το παράθυρο και να βλέπει τον ουρανό, γιατί εκείνες τις
ώρες κατεβαίνουν Αγγελικές Δυνάμεις. Την πρώτη φορά που το άνοιξε όχι μόνο
είδε, αλλά και Άγγελοι οφθαλμοφανώς κατέκλυσαν το δωμάτιο του. Από τότε κάθε
χρόνο τέτοια μέρα περίμενε στο παραθύρι του και πρόσμενε σαν παιδάκι τους
καλούς φίλους του ΑΓΓΕΛΟΥΣ. Αυτό μας έλεγε κάθε παραμονή
Χριστουγέννων και εμείς τον «πειράζαμε» λέγοντας του , « μας πως γέροντα να
μην σαν επισκεφτούν ΑΓΓΕΛΟΙ , όταν έχετε ίδιο επίθετο με αυτούς;
» – στο επίθετο τον έλεγαν ΑΓΓΕΛΟΥ.
Νέος καθηγητής βρέθηκε στην περιοχή του Ωρωπού για
προσκύνημα. Τότε οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και δεν υπήρχε σήμανση. Είχε
βραδιάσει και χάθηκαν. Ζήτησε την άνωθεν βοήθεια. Δεν πέρασε λίγη ώρα και ένας
λαμπρός καβαλάρης με ένα κάτασπρο άλογο έκανε την παρουσία του από το πουθενά .
Μπήκε μπροστά τους και τους έβγαλε στην δημοσιά. Από τότε σε όλη του την
επίγεια ζωή τιμούσε τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ και του έκτισε περικαλλή ιερό ναό.
Από τις δεκάδες αναφορές –
μαρτυρίες που μπορούν να διηγηθούν εκατοντάδες Αθηναίοι που τον
γνώρισαν τις προηγούμενες δεκαετίες, θα μείνουμε σε δυο συγκλονιστικά γεγονότα .
Όταν ήταν να τον βαπτίσουν στα δύσκολα χρόνια της στέρησης
και της ορφάνιας, δεκαετία του 30, παρακάλεσαν μια ανώτερη δικαστικό να
βαπτίσει αυτό το πτωχό παιδάκι.
Αυτή αρνήθηκε λέγοντας ότι βαπτίζει μόνο κορίτσια. Σε
λίγες μέρες η δικαστικός επέστρεψε με μια επιστολή που έλαβε από την μητέρα της
που ζούσε στα Τρίκαλα της Κορινθίας.
Μέσα σε αυτήν την επιστολή η μάνα της δικαστίνας έλεγε
στην κόρη της, ότι πρέπει να βαπτίσει αυτό το πτωχό αγοράκι γιατί της
παρουσιάστηκε ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ στην βρύση του χωριού και της είπε:
« αυτό το παιδί να το βαπτίσει η κόρη σου στην Αθήνα,
γιατί θα γίνει κληρικός και θα βοηθήσει πολύ κόσμο σε δύσκολες εποχές που θα
δοκιμάζεται η πίστη μας» ΄
Να γιατί ο ΑΓΙΟΣ
ΒΛΑΣΙΟΣ είχε δίκαιο.
«Φιλομαθέστατος ων, έλαβε πτυχία Θεολογικής, Φιλοσοφικής
και Αρχαιολογίας.
Υπηρέτησε την στρατιωτικήν του θητείαν ως έφεδρος
Αξιωματικός Αεροπορίας, δηλώσας μάλιστα και ανακατάταξιν ενός έτους, εξυπηρετών
τις θρησκευτικές ανάγκες των στρατευμένων.
Υπηρέτησεν εν συνεχεία ως Καθηγητής στο Λεόντειον Λύκειον
Πατησίων, επί 35 έτη. Δίδαξε στην Σχολήν Κατηχητών της Απ.Διακονίας, επί
δεκαετίαν.
Εργάσθηκε προς φρονηματισμόν και πνευματικήν ανόρθωσιν της
νεότητος με κατάλληλες Ομιλίες επί δεκαετίαν στις Φυλακές Ανηλίκων Αθηνών.
Εις ώριμον ηλικίαν 45 ετών ανέλαβε και το ιερατικόν
χάρισμα, χειροτονηθείς, με την ευλογίαν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, από τον
πολιόν Μητροπολίτην Άρτης Ιγνάτιον, τον Τσίγκρην, και έλαβε το οφφίκιον του
Αρχιμανδρίτου και την ιδιότητα του Πνευματικού.
Ως κληρικός διηκόνησεν επί 25 έτη εις το Αμαλίειον
Ορφανοτροφείον και εν συνεχεία επί 6 έτη εις το Μερόπειον Ίδρυμα, παρά την
Ακρόπολιν.
Επίσης υπήρξεν επί δεκαετίαν παραγωγός Εκπομπής εις τον
Ραδιοσταθμόν της Συνόδου, παρουσιάζων πνευματικά θέματα με ομάδα Επιστημόνων,
πνευματικών τέκνων του.
Διατηρούσε με το πλήθος αυτό των πνευματικών τέκνων του
Κύκλον Μελέτης Αγίας Γραφής κάθε Τρίτην εις τον Ναόν Αγ.Αναργύρων
πλατ.Κουμουνδούρου, ως επίσης ίδρυσε και συνετήρει από το 1981 μέχρι σήμερα
Οικοτροφείον Φοιτητών στα Σεπόλια υπό την επωνυμίαν ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ.
Πολύ τακτικά ταξίδευε με ομάδες προσκυνητών και
πνευματικών του παιδιών στους Αγ.Τόπους και το Σινά και σκιρτούσε η καρδιά του
από θεία χαρά κάθε φορά που ιερουργούσε στον Πανάγιο Τάφο, στην Βηθλεέμ, στον
Τάφο της Παναγίας στην Γεθσημανή, και ακόμη ψηλά επάνω στο Όρος Σινά που
ανέβαινε μέχρι το τέλος της ζωής του με πόθο ιερό και ιδιαίτερα νεανικό σφρίγος.
Το έτος 1999 ίδρυσε και Ησυχαστήριον, κατόπιν ευλογίας του
επιχωρίου Μητροπολίτου –και είτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών- κ.κ.Ιερωνύμου (Λιάπη)
επ’ονόματι του ΟΣΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ στο Αμπελοχώρι Θηβών. Εξομολογούσε δε κάθε
Τετάρτην ανελλιπώς εις την Μονήν Πετράκην.»
http://www.monipetraki.gr/newitems2.html
http://synodikimoni.blogspot.com/2012/07/blog-post_16.html
Στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη με το Μυστήριο της ΘΕΙΑΣ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ τον έμαθαν και άλλοι Αθηναίοι, αλλά λόγω του ότι ο Γέροντας
κοιμήθηκε μεσοκαλόκαιρο στις 15 Ιουλίου του 2009 δεν πρόλαβαν να τον μάθουν
όλοι αυτοί.
Έτσι ένα σχεδόν μήνα μετά την κοίμηση του Γέροντα, ένα
ζευγάρι από αυτούς τους γνωστούς του έφεραν στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ πρόσφορο για
να προσκομιστεί .
Εκεί στα μαρμαρένια σκαλοπάτια της Ιεράς Μονής συνάντησαν
τον πατέρα Χρυσόστομο Αγγέλου που είχε ήδη κοιμηθεί.
Αφού πήραν την ευχή του και συζήτησαν προσωπικά θέματα τα
οποία είχαν παλαιότερα αναφέρει στον Γέροντα, πέρασε η ώρα.
Τότε το ζευγάρι αυτό ζήτησε το τηλέφωνο του πατρός
Χρυσοστόμου για να μπορούν να τον βρίσκουν ευκολότερα .
Όταν τους έδωσε το τηλέφωνο , ζήτησε από αυτούς το
πρόσφορο για να το πάει ο ίδιος μέσα στον Καθολικό της Ιεράς Μονής.
Αφού χαιρετηθήκανε, χωρίσανε.
Το ζευγάρι αυτό όμως
κάτι ξέχασε να πει στον πατέρα Χρυσόστομο και την επόμενη τον αναζήτησε στο
τηλέφωνο που τους έδωσε.
Τότε έμαθαν
κατάπληκτοι, ότι ο γνωστός τους Γέροντας με τον οποίο συνομίλησαν με
εγκαρδιότητα την προηγούμενη, είχε κοιμηθεί περίπου ένα μήνα πριν.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ
ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας