Σαν ο Χριστός
μπολιαστεί στο είναι μας η ζωή βγάζει τους δικούς Του γλυκείς χυμούς, την Χάρη
Του, το Φως Του….
Κι όμως υπάρχουν
‘’καλά’’ έργα που μυρίζουν θάνατο….
Είναι εκείνα που δεν
έχουν μέσα Εκείνον, δηλαδή Αγάπη…..
Υπάρχουν ‘’καλά’’
έργα που ναι τόσο σκοτεινά…Είναι εκείνα τα έργα που μας δίνουν αξία, που
τρέφουν τα πάθη μας…
Ότι καλό κάνεις μην
το προσφέρεις θυμίαμα στον βωμό της Χριστιανικής σου ιδιότητας, δεν μοσχοβολά
εκείθε....
Μην το χρησιμοποιείς
για να χτίζεις το προφίλ του καλού Χριστιανού, είναι το ''έδαφος'' που πατείς
σαθρό...
Μην το
αποθηκεύεις…Μέσα σου σαπίζει…Μονάχα σαν το αφήσεις στην καρδούλα του άλλου(που
βοήθησες) και το ποτίσεις με της λησμονιάς το νερό
θα καρπίσει στου
Ουρανού την ‘’γη’’…
Πηγαίνεις στην εξομολόγηση κι αναφέρεις τις
ελεημοσύνες που κάνεις, ότι δεν πείραξες ούτε μύγα και συνέχεια βοηθάς τους
άλλους......
Δεν ξέρω τι
περιμένεις να πει ο παππούλης; ''Μπράβο'';
Την επόμενη φορά θα
μοιράζονται αυτοκολλητάκια επιβράβευσης και στα πέντε θα υπάρχει και
δωράκι(ένας αγιασμός)……
Τα καλά έργα που
έχουν μέσα Χριστό δεν σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τους άλλους, να νιώθεις
ιδιαίτερος μα γίνονται ο αρμός, ο κρίκος που συνδέουν εσένα, τον άλλον με Εκείνον….
Με ρεύμα την Χάρη
Του γινόμαστε οι λάμπες ,με λάδι το Έλεος Του γινόμαστε οι λυχνίες που σκορπούν
το Φως Του και στις ζωές τον άλλων…
Όχι για ανάκριση, μα
για να μην σκοντάφτουν, να βρίσκουν τον δρόμο που οδηγεί σε Εκείνον...
Σου εύχομαι να σε βλέπει ο άλλος και να κάνει το σταυρό
του λέγοντας «δόξα τω Θεώ» που υπάρχεις στην ζωή του και όχι να κάνει τον
σταυρό του λέγοντας ‘’βοήθα Παναγιά’’…
π.Ιωάννης
Παπαδημητρίου
proskynitis