Ο covid-19 είτε ‘’φυσικός’’, είτε δημιουργημένος σε ‘’πονηρά’’ βιοτεχνολογικά
εργαστήρια μάς αναγκάζει σαν ορθοδόξους χριστιανούς να τον αντιμετωπίσουμε Αγιοπνευματικά.
Μας οδηγεί σε καλοπροαίρετη θεοδικεία, δηλαδή αναρωτιόμαστε γιατί ο Χριστός μας
επιτρέπει να βιώνουμε βάσανα και πειρασμούς κατά την επίγεια ζωή μας.
Όλοι μας ξέρουμε από την θεόπνευστη ζωή και θεολογία μας –σαν ορθόδοξοι
χριστιανοί- ό,τι μεταπτωτικά –δηλαδή από τότε που αρχίσαμε συνειδητά να αρνιόμαστε
στον Αγιοτριαδικό Θεό μας να μάς αγιοποιεί και σοφοποιεί πάσχουμε όλοι μας τις ίδιες
ακριβώς ψυχοσωματικές συνέπειες αυτής της απόλυτα ευσυνείδητης ελεύθερης άρνησης.
Ας είμαστε ειλικρινείς: το ίδιο προπατορικό αμάρτημα το επαναλαμβάνουμε
σταθερότατα στην καθημερινή μας επίγεια ζωή. Η Αγία Τριάδα εδώ και 13,8 δις χρόνια
συνέχει και συγκροτεί και εξελίσσει όλο το άλογο υλικό Συμπάν, άμεσα με την Άκτιστη
Θεία Ενέργεια Της χωρίς Φυσικούς Νόμους. Έτσι τα λεγόμενα φυσικά φαινόμενα είναι
θεϊκά ενεργήματα. Ο πατήρ δια του Λόγου (προ και μετά την σάρκωσή Του) εν Αγίω Πνεύματι,
με την Αγιοτριαδική Άκτιστη Θεία Ενέργεια Του μέσα από σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς,
πυρκαγιές και λοιπά νομιζόμενα από μας ‘’φυσικά κακά’’ κινεί-λειτουργεί άμεσα την
‘’μηχανή’’ του αλόγου υλικού Σύμπαντος- δηλαδή το σύνολο όλων των υλικών quanta
(=πακέτων ενεργείας) που το συγκροτούν (το άλογο υλικό σύμπαν). Εξαίρεση αποτελούν
μόνο τα λογικά Του κτίσματα Άγγελοι και Άνθρωποι. Ο Θεός συνέχει και συγκροτεί την
ουσία των φύσεών μας –γιατί κάθε θείο κτίσμα λογικό ή όχι είναι υλικό σε σύγκριση
με τον μόνο αυθύπαρκτο και άυλο Αγιοτριαδικό μας Θεό. Η εξαίρεση έγκειται ό,τι σαν
λογικά θεία κτίσματα (πνεύματα οι Άγγελοι, ψυχοσωματικοί οι Άνθρωποι) έχουμε σχέση
ελεύθερη με τον Θεό μας διαπροσωπική, θετική ή αρνητική. Θετική όταν τον αφήνουμε
να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί, αρνητική όταν του το αρνιόμαστε, πάντα συνειδητά
και ελεύθερα.
Αν εμείς οι επίγειοι ψυχοσωματικοί, μεταπτωτικοί Άνθρωποι δεν αμαρτάναμε
αμετανόητα –όπως προπεριγράψαμε τότε ο Θεός μας θα μάς φώτιζε και δόξαζε εξελίσσιμα,
καθημερινά, αδιάκοπα. Μόνο τότε θα βιώναμε όλα τα θεία ενεργήματα –που ακροθιγώς
αναφέραμε- χωρίς να υποφέρουμε ψυχοσωματικά από όσα τώρα μας φαίνονται κακά. Αυτό
μάς το επιβεβαιώνουν στην πράξη όλοι οι επίγειοι Άγιοι μας όταν κατά την επίγεια
ζωή τους ζούσαν ενίοτε εμπειρίες Θεοδωρήτου Δοξασμού. Αυτό συνέβαινε και πριν την
σάρκωση του Λόγου (π.Χ.) και μετά την σάρκωση του Λόγου (μ.Χ.) Τρανά και ελαχιστότατα
δειγματοληπτικά παραδείγματα: Τον 6ο π.Χ. αιώνα τα τρία εβραιόπουλα παρέμειναν άκαυστα
ριγμένα από τον Ναβουχοδονώσορα μέσα σε φοβερότατο πυρ. Τον ίδιο αιώνα ο Δανιήλ
παίζει με φοβερά λιοντάρια σαν με γατάκια μέσα στον λάκκο των λεόντων, που τον έριξε
‘’τιμωρητικά’’ ο Ναβουχοδοωώσορ.
Μετά Χριστόν από τον 1ο μ.Χ. αιώνα ως σήμερα τον 21ον μ.Χ. αιώνα οι
ιερομάρτυρες και οσιομάρτυρες Ορθόδοξοι Άγιοι – δοξασμένοι από τον Χριστό μας, αντέχουν
φρικτότατα ψυχοσωματικά μαρτύρια και θανάτους σωματικούς με υπομονή, συγχωρητικότητα,
ταπείνωση, αγάπη όλα σε αγιοπνευματική αναμάρτητη ποιότητα.
Μέχρι σήμερα 2020 μ.Χ. τέτοιοι μάρτυρες αριθμούν περίπου 150 εκατομμύρια,
χονδρικά. Επίσης τέτοιοι δοξαζόμενοι ορθόδοξοι Άγιοι –μάρτυρες ή όχι- βιώνουν ενίοτε
άρση των αδιαβλήτων (=ακατηγορήτων) παθών όπως πείνα, δίψα, σωματικές-ψυχικές παθήσεις,
σωματικό θάνατο, σωματικά ένστικτα κ.ο.κ. Ας θυμηθούμε βίους σαν του Αγίου Πρωτομάρτυρος
Στεφάνου (1ος μ.Χ. αιώνας), Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (18ος-19ος μ.Χ. αιώνας) κ.ο.κ.
Τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά για να αλληλοδιδαχθούμε ότι όταν αφήνουμε τον Θεάνθρωπο
Χριστό μας –τον σαρκωμένο Λόγο- να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί σαν Πατέρας και Γιατρός
μας μέσα στην μήτρα της Θεοτόκου (ορθόδοξη Εκκλησία μας), της μανούλας μας, της
Παναγίτσας μας, μαζί –στην ίδια μήτρα με όλα μας τα Άγια αδελφάκια Αγίους, Αγγέλους
και Αγίους Ανθρώπους-. (Ανθρώπους ζωντανούς και κεκοιμημένους, επιγείους και επουρανίους
ορθοδόξους Αγίους).
Ο Χριστός μας δεν αγιοποιεί κανέναν επίγειο ή επουράνιο Άγιο άνθρωπο
ατομικά αλλά μόνον ενδοεκκλησιαστικά μαζί και μέσα στην Θεοτόκο μαζί με όλους τους
Αγίους Αγγέλους και ανθρώπους. Γι’ αυτό και όλους τους καλοπροαιρέτους δικαίους
και ευσυνειδήτους ετεροδόξους και αλλοδόξους θα τούς βαπτίσει ορθοδόξους είτε κατά
την επίγεια είτε κατά την μεταθανάτια ζωή τους. Είτε δια κανονικού ορθοδόξου ιερέως
του, είτε άμεσα ο ίδιος. Τρανό παράδειγμα οι εισπηδητικότες μάρτυρες εθνικοί των
πρώτων τριών μ.Χ. αιώνων που δεν τους βάπτισε δια κανονικού ορθοδόξου ιερέως ο Χριστός
μας αλλά άμεσα ο ίδιος μέσα στο αίμα τους (κλασσικό παράδειγμα δυο από τους βασανιστές
εθνικούς (=ειδωλολάτρες) στρατιώτες του Αγίου Χαραλάμπους (3ος μ.Χ. αιώνας).
Μη ξεχνάμε ό,τι ο Χριστός μας ο ίδιος αμεσότατα- είτε δια του κανονικού
ορθοδόξου επισκόπου ή ιερέα Του είτε χωρίς αυτόν –όταν ο ιερέας λείπει λόγω ειδικών
συνθηκών όπως προπεριγράψαμε- ο ίδιος ο Χριστός μας, τονίζουμε εμφαντικά μάς βαπτίζει,
εξομολογεί, συγχωρεί, λειτουργεί, αγιάζει, κοινωνεί, μνημονεύει, παντρεύει κ.ο.κ.
Στην ορθόδοξη εκκλησία μας ο κανονικός ιερέας δεν αντιπροσωπεύει τον
Χριστό, που δήθεν περιορίζεται μόνο στον ουρανό (παπισμός) αλλά τον εκπροσωπεί,
δηλαδή είναι η αισθητή παρουσία του Χριστού. Ο Άγιος Νεκτάριος και άλλοι Άγιοι όταν
χρησιμοποιούν για τον ορθόδοξο ιερέα την λέξη αντιπρόσωπος Χριστού την εννοούν με
την ορθόδοξη σημασία της, δηλαδή εκπρόσωπος Χριστού.
Λοιπόν επανερχόμαστε στο κύριο θέμα μας. Κατά τον Χριστοδώρητο δοξασμό
τους οι επίγειοι συνάνθρωποι μας ορθόδοξοι άγιοι, νιώθουν ψυχοσωματικά όλα αυτά
που προπεριγράψαμε. Όταν είναι μόνον καθερώμενοι ή φωτισμένοι βιώνουν έντονα την
ορθόδοξη χαρμολύπη. Χαρά γιατί αισθάνονται μέσα τους και γύρω τους την έντονη αισθητή
παρουσία (ψυχοσωματική πάντα) του Πατερούλη και Ιατρού του Χριστού, της Μανούλας
τους Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων Αδελφών τους Αγγέλων και Ανθρώπων (Ανθρώπων
ζώντων και κεκοιμημένων). Νιώθουν σαν βρέφη που τα περιποιούνται οι γονείς τους
και όλα τους τα αδελφάκια (μικρά και μεγάλα). Άρα δεν νιώθουν μοναξιά και ανασφάλεια.
Βέβαια πότε-πότε παιδαγωγικά ο Χριστός μας τους περιορίζει αυτή την
αίσθηση της ασφάλειας και της σιγουριάς. Έτσι οι άγιοι επίγειοι συνάνθρωποι μας
καταλαβαίνουν έμπρακτα πόσο αδύναμοι είναι χωρίς τον Χριστοδώρητο αγιασμό (κάθαρση,
φωτισμό, θέωση-δοξασμό). Για τον ίδιο λόγο παραχωρεί ο Χριστός να τους πειράξουν
οι δαίμονες με τους φανταστικούς κακούς λογισμούς. Έτσι οι άγιοι μας καταλαβαίνουν
πόσο αμαρτωλοί είναι και πόση ανάγκη έχουν της θείας βοηθείας. Γι’ αυτό και ο Χριστός
μας –κατά την επίγεια ζωή τους δεν τους μεταμορφώνει τελείως τα διαβλητά (=κατηγορήσιμα)
ψυχοσωματικά πάθη τους (3φ=φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία κ.ο.κ.) σε άγιες αρετές
(=εξαγιασμένα ψυχοσωματικά πάθη).
Όταν οι Δαίμονες –κατά Θεία πάνσοφη παιδαγωγική παραχώρηση μάς πειράζουν
μέσω φανταστικών λογισμών ή και αισθήσεων άθελά τους μας ωφελούν. Το κάνουν βέβαια
από κακή προαίρεση, δηλαδή μας προτρέπουν να ικανοποιούμε με λογισμούς, λόγους,
πράξεις τα διαβλητά ψυχοσωματικά μας πάθη γιατί μόνον έτσι αρνιόμαστε στον Χριστό
μας να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί –όπως προείπαμε- και παγιωνόμαστε τόσο στο κακό
που από τώρα και αιώνια συνειδητά –μη γένοιτο- να αρνιόμαστε να μας αγιοποιεί και
σοφοποιεί. Δηλαδή δοκιμάζεται η ελεύθερη και συνειδητή μετάνοια ή αμετανοησία μας,
καταλαβαίνουμε την φοβερή μας αμαρτωλότητα που είναι ο μεταδοτικότατος υπερμολυσματικός
‘’κορωνοϊός’’ της αμαρτίας μας, από τον οποίο συμπάσχουμε συναμφότεροι και αλληλομολυνόμαστε.
Εμείς -αφελώς τώρα- με την επιδημία του συμβατικού κορωνοϊού πανικοβληθήκαμε
μη χάσουμε την σωματική υγεία και ζωή μας. Τρέξαμε σε ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια
γιατί αναζητήσαμε μόνο την σωματική θεραπεία από την λοιμώδη ασθένεια. Είδαμε τον
Χριστό και τα Άγια Ορθόδοξα Μυστήρια σαν θεραπεία (πανάκεια) μόνον των σωματικών
ασθενειών. Αυτό είναι καλό κι έτσι κάνουν όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί σε παρόμοιες
περιπτώσεις. Να υπενθυμίσουμε σε όλους μας ό,τι η ιστορία επαναλαμβάνεται σταθερά
σαν φωτοαντίγραφο όλους τους μεταπτωτικούς ανθρώπινους αιώνες. Μόνον η τεχνολογία
εξελίσσεται. Τίποτε άλλον δεν αλλάζει. Το μόνο ‘’καινό’’ (=καινούργιο) στην πανανθρώπινη
μεταπτωτική κοινή ιστορία μας είναι η ενανθρώπιση του Λόγου εδώ και 2000 χρόνια,
περίπου.
Τονίζουμε επιπρόσθετα ό,τι ο Χριστός επιτρέπει τα αδιάβλητα πάθη που
προπεριγράψαμε- γιατί αυτά είναι η σωματοποίηση και η συνέπεια των διαβλητών ψυχοσωματικών
μας παθών και τίποτε λιγότερο (ήτοι εξαιτίας των διαβλητών παθών πάσχουμε και τα
αδιάβλητα). Κύριος σκοπός του Χριστού μας είναι να καταλάβουμε ό,τι λόγω της ψυχοσωματικής
αμετανόητης αμαρτωλότητας μας υποφέρουμε ψυχοσωματικά. Είναι πανεύκολο για τον Χριστό
μας να θεραπεύσει κάθε αδιάβλητο σωματικό πάθος μας. Το κάνει, αν θέλει αστραπιαία.
Ξέρει όμως ο πάνσοφος Θεάνθρωπος Πατέρας μας και Ιατρός μας ό,τι τότε ελεύθεροι
από σωματικά βάσανα θα αμαρτάνουμε ανεξέλεγκτα. Άλλωστε αυτό ακριβώς (το να αμαρτάνουμε
ανεξέλεγκτα) επιδιώκουμε να καταφέρουμε με τις επίγειες γνώσεις, επιστήμες, τεχνικές,
τεχνολογίες (ιατρικές κλπ). Δηλαδή να ικανοποιούμε τα διαβλητά ψυχοσωματικά αμαρτωλά
μας πάθη σωματικά υγιείς και ασφαλείς με την φρούδα ελπίδα μιάς εκκοσμικευμένης
ειρήνης. Αν και όπως τόνιζε1 ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Σέρβος Ιεράρχης
1880-1955 μ.Χ.) οι ψυχρές μας αλληλοσυγκρούσεις για ικανοποίηση της αμαρτωλότητας
μας ενίοτε καταλήγουν σε θερμότατους πολύνεκρους πολέμους (που λόγω ανάπτυξης της
πολεμικής τεχνολογίας γίνονται όλο και πιο καταστροφικοί και πολύνεκροι).
Ο ίδιος Άγιος στο βιβλίο του ‘’Αργά βαδίζει ο Χριστός’’2 μάς υπενθυμίζει την κοινή ορθόδοξη εμπειρία των
Αγίων μας ό,τι ενώ εμείς θέλουμε για τους λόγους που προαναφέραμε, να λύσουμε κάθε
πρόβλημα και πειρασμό είτε μόνοι μας (ουμανιστικά) είτε με την βοήθεια του Θεού
αλλά για τους λόγους που προαναφέραμε, ευτυχώς, ο Χριστός δεν μας ικανοποιεί το
αίτημά μας. Γι’ αυτό και θα επιτρέψει 2ο γύρο κορωνοϊού ή άλλους πειρασμούς που
μόνον ο Ίδιος γνωρίζει και κάπως, εξελικτικά, γνωστοποιεί στην Θεοτόκο και σε κάποιους
από τους Αγίους Του Αγγέλους ή Ανθρώπους.
Τονίζουμε ό,τι ο Χριστός δια του κανονικού εκπροσώπου του ορθοδόξου
ιερέα Του δεν μεταδίδει καμία σωματική λοιμώδη κολλητική ασθένεια αντίθετα ο Χριστός
και μέσω του εκπροσώπου Του (κανονικού ορθοδόξου ιερέα) και μέσω των Αγίων ορθοδόξων
λειψάνων, εικόνων ακόμη και μέσα από την σκόνη των ορθοδόξων ναών μας αγιάζει και
μας θεραπεύει και από σωματικά αδιάβλητα πάθη και από ψυχοσωματικά διαβλητά αμαρτωλά
πάθη.
Ενίοτε, κατά την πάνσοφη πρόνοια Του, όπως υπενθυμίσαμε, επιτρέπει
όσο και όταν πρέπει σε κάποιους από εμάς να νοσήσουμε, να κολλήσουμε συμβατική ασθένεια
κλπ. μόνο για να μας βοηθήσει να μετανοήσουμε (π.χ. ο Μέγας Παχώμιος και εκατοντάδες
συνασκητές μοναχοί στην εποχή του πέθαναν από επιδημία χολέρας, 4ος μ.Χ. αιών στην
Αίγυπτο). Γι’ αυτό η καλύτερη προσευχή είναι, μας συμβουλεύει ο Άγιος Μακάριος ο
Αιγύπτιος (4ος μ.Χ. αιών) είναι για εμάς τους ορθοδόξους επιγείους Αγίους (δηλαδή
αγιοποιημένους και σοφοποιημένους αμαρτωλούς)
η εξής: Χριστέ μας δια της Θεοτόκου και μέσα στην Θεοτόκο όπως θέλεις και
γνωρίζεις ελέησε μας δηλαδή να μας αγιοποιείς και σοφοποιείς ψυχοσωματικά από τώρα
και αιώνια. Η προσευχή αποδίδεται σε νεοελληνική ορθόδοξη ερμηνεία.
***
Ο όλεθρος των παρά φύσιν σαρκικών αμαρτημάτων και των εκτρώσεων
Οι άνθρωποι ικανοποιούμε τα διαβλητά (=κατηγορητέα) ψυχοσωματικά μας
πάθη (3φ=φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φθόνος, κακία κ.ο.κ.) με λογισμούς, με
λόγια και με έργα.
Για να συνειδητοποιήσουμε την αμετανόητη αμαρτωλότητά μας, ο Πατέρας
μας και Γιατρός μας, ο Χριστός μας, επιτρέπει παιδαγωγικά να βιώνουμε τα επίχειρα
(=αποτελέσματα) της αμετανόητης αμαρτωλότητάς μας.
Τα διαβλητά μας πάθη –όπως προαναφέραμε- ικανοποιούμε συνεχώς όλοι
μας και περισσότερο εγώ (σας το εξομολογούμαι) με λογισμούς, λόγους και έργα. Τα
επίχειρα είναι τα λεγόμενα βάσανα (λοιμοί, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, πυρκαγιές,
πόλεμοι ψυχροί ή θερμοί κ.ο.κ.). Αν και λόγω της πωρωμένης και επίμονης αμετανόητης
αμαρτωλότητάς μας είμαστε ‘’σκληρόπετσοι’’ και ‘’αναίσθητοι’’ και πρέπει να φάμε
πολύ ξύλο σαν παλιόπαιδα που είμαστε, ευτυχώς για εμάς, η Μανούλα μας η Υπεραγία
Θεοτόκος και τα αδελφάκια μας, οι Άγιοι Άγγελοι και οι Άγιοι Άνθρωποι -ζωντανοί
(επίγειοι) και κεκοιμημένοι-, παρακαλούν τον Χριστό μας να παιδαγωγηθούμε ελαφρά.
Ας πούμε ο Χριστός να μας ρίξει 2-3 αντί
για 10 ‘’ξυλιές’’.
Ιδιαίτερη παιδαγωγία από τον Χριστό μας πάσχουμε λόγω των σαρκικών
μας αμαρτημάτων όπως η ομοφυλοφιλία ή οι παρά φύσιν σαρκικές σχέσεις μεταξύ ετεροφυλοφίλων
εκτός και κυρίως εντός του ιερώτατου και Αγιότατου ορθοδόξου Γάμου (τέτοιες παρά
φύσιν σαρκικές ετερόφυλες σχέσεις είναι οι πρωκτικές και στοματικές που συνιστούν
την γενικότερη και γενικευμένη ομοφυλοφιλική πρακτική-σωματική παραχρησία). Αυτές
επηρεάζουν αρνητικότατα ολόκληρη την ψυχοσωματική οντότητα των συζύγων μέχρι τελευταίου
γενετικού γονιδιόματος. Γι’ αυτό σύγχρονοι Άγιοι, όπως οι Άγιοι Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης,
ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης κ.α. συμβούλευαν τα νέα ορθόδοξα ανδρόγυνα, τους υποψήφιους
νέους γονείς, να τα αποφεύγουν για να μην γεννούν παιδιά σπαστικά, αυτιστικά, ομοφυλόφιλα
κλπ. (δείτε αναλυτικότερα τα παρακάτω κείμενα3 ).
Επίσης φοβερά αμαρτάνουμε με τις συνειδητές εκτρώσεις, με την συνειδητή
συνεργεία ιατρών γυναικολόγων-ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ. Υπάρχουν όμως και οι ασυνείδητες εκτρώσεις
λόγω άγνοιας γονέων και πνευματικών ενίοτε.
Εξηγούμεθα: Ένα στείρο ανδρόγυνο επιθυμεί ολόκαρδα, καλοπροαίρετα,
ένα παιδάκι. Αποφασίζει να προχωρήσει σε τεχνητή γονιμοποίηση. Προκαλείται με ειδική
ορμονοθεραπεία έκτακτη ωορρηξία στην γυναίκα. Κατόπιν προσλαμβάνει ο γιατρός από
τις σάλπιγγες 4-5 ωάρια, τα γονιμοποιεί εκτός μήτρας –in vitro- δανειζόμενος σπέρμα
από τον σύζυγο ή συγγενή ή φίλο του ζευγαριού ή δανείζεται σπέρμα από τράπεζα σπέρματος.
Τα –in vitro- γονιμοποιημένα ωάρια εξετάζονται και ξεχωρίζονται από τον γιατρό σε
‘’ζωηρά’’ δηλαδή υγιή και σε ‘’κοιμισμένα’’ δηλαδή άρρωστα. Τα ‘’κοιμισμένα’’ πετάγονται
στο νεροχύτη του ιατρείου. Αν τα υγιή δεν τα θέλει η μάνα, μερικά από αυτά ή όλα
φυλάσσονται μέσα σε αποθήκες ψυχρού αζώτου (-272 βαθμούς κελσίου) για τρία περίπου
χρόνια. Η μοίρα τους από εκεί και πέρα είναι προκαθορισμένη και ανάλογη. Συγκεκριμένα
ή πετάγονται σαν άχρηστα μετά από 3 χρόνια ή χρησιμοποιούνται για καλλυντικά γιατί
περιέχουν πολλά βλαστοκύτταρα ή πωλούνται εντός τριών ετών σε άλλους υποψηφίους
γονείς παρένθετους, που αδυνατούν να προσφέρουν δικά τους ωάρια και σπερματοζωάρια
και αγοράζουν έτοιμα κατεψυγμένα γονιμοποιημένα ψυχοσωματικά ανθρωπάκια.
Κατά την ολιγόωρη ή τρίχρονη παραμονή τους αυτοί οι πλήρεις ψυχοσωματικοί
άνθρωποι, -αδελφοί μας, παιδιά μας-, βιώνουν εντονότατη αρνητική επίδραση στην ψυχή
τους έστω κι αν το κορμάκι τους είναι άπλαστο ακόμη. Μη ξεχνάμε ό,τι η ψυχή μας
από το 1ο δευτερόλεπτο της ύπαρξής μας –κατά την ώρα της σωματικής μας σύλληψης,
-εντός ή εκτός μήτρας- έχει δική της πλήρη αίσθηση, συνείδηση, μνήμη κλπ. που την
επηρεάζει ψυχοσωματικά για όλη την επίγεια ύπαρξή της.
Γι’ αυτό ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1907-1991 μ.Χ.) διέγνωνε
βαθύτατα ψυχολογικά προβλήματα σε μεγάλους ανθρώπους, παιδιά και εφήβους γιατί οι
γονείς τους οι σαρκικοί δεν τους ήθελαν σαν κυήματα και σκεφτόντουσαν να τους εκτρώσουν.
Ένιωθαν σαν πεταμένα ‘’ορφανά’’ που οι σαρκικοί τους γονείς ανέχτηκαν να τα μεγαλώσουν
και να μην τα πετάξουν. Όλα αυτά βέβαια όταν μετανοήσουν ορθόδοξα γονείς και παιδιά
σταδιακά ο Χριστός τα θεραπεύει αλλά όχι αμέσως για να συνειδητοποιούμε τα μαύρα
μας τα χάλια, -γονείς και παιδιά- και να διδάσκονται τα παιδιά αυτά να μην επαναλάβουν
τα ίδια σφάλματα και λάθη με τους γονείς4 .
Ασυνείδητες εκτρώσεις γίνονται επίσης με την χρήση αντισυλληπτικού
χαπιού της μιας ημέρας και με την χρήση ενδομητριακού σπειράματος. (Διαβάστε σχετικά
το έγκριτο, εμπεριστατωμένο ιατρικά, άρθρο του π. Ιωακείμ Φωτίου 5 ).
***
Τα λάθη δικά μου, τα ορθόδοξα μόνο του Χριστού μας. Συγχωρέστε με που
υποφέρετε τα πάνδεινα, 98% εξ’ αιτίας μου, όλοι σας αδελφάκια μου πολύπαθα και αγαπημένα.
Ο Χριστός μας να σας φυλάει από εμένα και από δαιμονικούς λογισμούς όλους σας ορθοδόξους,
ετεροδόξους, αλλοδόξους. Τους ορθοδόξους σαν εν Χριστώ αδελφάκια μου μέσα στην μήτρα
της Μανούλας μας Θεοτόκου (Ορθοδόξου Εκκλησίας μας). Τους ετεροδόξους και αλλοδόξους
σαν κατηχούμενους δυνάμει ορθοδόξους Χριστιανούς. Είστε όλοι θύματά μου, δυστυχώς.
π. Ιωάννης εκ Μακεδονίας
Θεσσαλονίκη, 8.8.2020
Τέλος και τω Χριστώ Δόξα.
***
1 Υπάρχει σχετική ομιλία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς η οποία εκφωνήθηκε
στο Chicago των ΗΠΑ ΤΟ 1927. Βλέπε σχετικά στο βιβλίο: ‘’Πόλεμος και Βίβλος’’, Αγίου
Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία, Αθήνα 2016
2‘’Αργά βαδίζει ο Χριστός, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, εκδόσεις ‘’Εν
πλώ’’, Ιούνιος 2013
3του π. Ιωάννη ‘’Λόγος περί ομοφυλοφιλίας’’ στον σύνδεσμο:
http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1480-monaxioan13617.html
και του αρχιμανδρίτη Σαράντη Σαράντου ‘’Λόγος
περί ομοφυλοφιλίας’’ στον σύνδεσμο:
http://anavaseis.blogspot.com/2013/06/blog-post_5800.html
και στον σύνδεσμο
https://pavlosmelas1904.blogspot.com
/2019/07/blog-post_6.html για
την διδασκαλία σχετικά με την ομοφυλοφιλία των Αγίων γερόντων Αναστασίου Κουδουμιανού,
Εφραίμ Φιλοθεΐτη του εν Αριζόνα και αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτηλιναίου.
Επιπλέον, του αρχιμανδρίτη Σαράντη Σαράντου: «Gay Pride»… καί τά ἐπίλοιπα
περί ὁμοφυλοφιλίας στον σύνδεσμο εδώ.
4 Βλέπε σχετικά ‘’Βίος και Λόγοι’’ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβιτης,
έκδοση Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων, Κρήτη
5 Διαβάστε το άρθρο του π. Ιωακείμ Φωτίου, Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς
Μητροπόλεως Μόρφου με τον τίτλο: ‘’Το ενδομήτριο σπείραμα’’ (το κοινώς ‘’σπιράλ’’
ή ‘’coil’’ ή ‘’δαχτυλίδι’’) στον σύνδεσμο
immorfou.org.cy