Σήμερα η ΕΛΛΑΔΑ εκπέμπει SOS ικεσιών προς την ΥΠΕΡΑΓΙΑ
ΘΕΟΤΟΚΟ.
Πάμε αδελφοί
αμέσως στο απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα
του συγκλονιστικού πατρός Ανανία Κουστένη και μετά σε μια μαρτυρία προγενέστερη
που επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η ΠΑΝΑΓΙΑ και οι ΑΓΙΟΙ μας παρακαλουθούν κατά
βήμα στα δράματα μας , από την αρχή των
μνημονίων, δίνοντας μηνύματα ενίσχυσης και θάρρους, μέχρι εκείνη την ευλογημένη
στιγμή που θα ξεκαθαρίσει ο πνευματικός ορίζοντας μας.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
«Προ ετών είχε παρουσιαστεί στον Γέροντα Παίσιο και νυν ΑΓΙΟ η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ, εκεί στο κελλάκι του στην Παναγούδα, εκεί κοντά στην Μονή Κουτλουμουσίου και του είπε: Εσύ πάτερ Παίσιε θα βοηθάς τους πονεμένους αδελφούς μας και εγώ λέγει… Γέροντα, σου υπόσχομαι πως θα φυλάω τα σύνορα της πατρίδος σου»
Και συνεχίζει ο
πατήρ Ανανίας Κουστένης .
«Είναι και στο
τιμόνι , φυλάττει και τα σύνορα της πατρίδος μας , είναι συνοριοφύλαξ και
αλήθεια είναι αυτό με τόσα που γίνονται στην πατρίδα μας και γύρω μας είναι
απορίας άξιον πως αντέχουμε και βαστάμε και τα βγάζουμε πέρα , είναι η
ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ μπροστά, η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ , η ΑΠΡΟΣΜΑΧΗΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Εκείνη είναι , έχει
κάτσει εδώ από την αρχή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, έχει κάτσει εδώ στην Ελλάδα σταυροπόδι,
κρατήστε το αυτό , μαζί με τον ΥΙΟ και ΘΕΟ ΤΗΣ.
Ο Κύριος αγάπησε
τους Έλληνες όσο λίγους, γιατί όπως είπε ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ στον λόγο του τον
Άρειο Πάγο « οι Έλληνες είναι οι πιο θρήσκοι από όλους τους ανθρώπους»
Ειπώθηκαν και άλλα
στο ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ στον Πειραιά από τον πατέρα Ανανία Κουστένη στις 5 Νοεμβρίου 2015 που δεν θα πρέπει να τα
ξεχνάμε
Στην αρχή αυτής της
ομιλίας του ο πατέρας Ανανίας Κουστένης , ομιλεί και για ένα άλλο συγκλονιστικό
γεγονός
«Η ΠΑΝΑΓΙΑ στο
Τιμόνι Της Ελλάδος»
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ
ΣΕ ΑΛΛΟ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΗΜΕΡΑ. π ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ.
Λίγες μέρες πριν τις
εκλογές στην πατρίδα μας ένας παπάς πήγαινε να λειτουργήσει. Για να φτάσει στην
Εκκλησία χρησιμοποιούσε το αμάξι του. Στον δρόμο τον συνάντησε ένας άλλος παπάς
και του είπε:
-θα με πάρετε και
εμένα πάτερ μου
Και στον δρόμο
έπιασαν την κουβέντα για αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες στην πατρίδα μας.
Ο ξένος παπάς τότε
του είπε
-να πεις στους Έλληνες να μην φοβούνται και να έχουν
θάρρος και ελπίδα γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η ΠΑΝΑΓΙΑ.
Τα έχασε ο άλλος ,
αυτό μόνο δεν περίμενε και του λέει
-παππούλη ποιος
είσαι του λόγου σου;
Και του απαντάει ο
άλλος
-εγώ είμαι ο Κοσμάς
ο Αιτωλός
και χάθηκε, έφυγε
πάραυτα. Τουλάχιστον η Παναγίτσα τον Άγιο Κοσμά, τον Άγιο των σκλάβων, τον
πραγματικό Ελευθερωτή των Ελλήνων τον έστειλε να μας πει…
στους δύσκολους
καιρούς που περνάμε το ΜΕΓΑ ΤΗΣ ΜΗΝΥΜΑ
«ότι ΑΥΤΗ είναι στο τιμόνι της Ελλάδος»
http://orthodoxathemata.blogspot.gr/
Από την ομιλία του
πατρός Ανανία Κουστένη στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Πειραιά ενώπιον
της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Ἐλωνας τον Οκτώβριο του 2015
Οι Έλληνες με τα τόσα
βάσανα τους ενώπιον των διαγραφόμενων επώδυνων εξελίξεων ετοιμάζονται
να ομολογήσουν ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ γιατί ήδη έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στα
είδωλα της πρώην υλιστικής και εικονικής ευμάρειας τους.
Ο χρόνος τελείωσε
και ο Ουρανός καλεί σε επιστράτευση τους νέους ¨πνευματικούς συστρατιώτες της
Ρωμιοσύνης¨ που έρχεται ακάθεκτη και πρωταγωνιστικά στο προσκήνιο της
Παγκόσμιας Ιστορίας.
Τι άλλο θέλουμε για
να πειστούμε ότι η Παναγιά μας ακολουθεί και πάλι τα πονεμένα βήματα των
παιδιών της στα μαρτύρια και σε αυτό που έρχεται ως καταισχύνη των εχθρών του
ΥΙΟΥ ΤΗΣ;
Μαζί με τους
εκβιασμούς των εταίρων μας , ξεδιπλώνονται και όλες οι παγίδες που σχεδίασαν
για εμάς.
Σε εμάς απομένει
αδελφοί η ΕΥΧΗ και η ΝΗΨΗ
ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ
ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΑΛΛΑ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
Βαδίζοντας προς τα
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με ορατούς και αόρατους εχθρούς να αποφασίζουν φέτος να μας αποχαιρετήσουν για τα καλά.
Η επώδυνη βίωση της
φριχτής μνημονιακής καθημερινότητας μαζί με την αποκορύφωση της προκλητικότητας των πέριξ γειτόνων
μας δείχνει ότι σε λίγο καιρό βαίνουμε
σε πρωτόγνωρα δράματα .
Είναι τοις πάσι
γνωστό και φαίνεται ότι το πράγμα να
μην μαζεύεται.
Είναι όμως έτσι;
Εθνικά και Κοινωνικά
μας θέματα ωριμάζουν τα τελευταία χρόνια
για κάτι που θα έρθει αίφνης.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ και οι
ΑΓΙΟΙ δεν μας εγκατέλειψαν , μας παρακολουθούν κατά βήμα από την αρχή των
μνημονίων
13 Απριλίου 2014
άλλο γεγονός από παλαιότερες αναδημοσιεύσεις.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ
ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»
Μαρτυρία που
λάβαμε
« – Από το μεσημέρι
της Παρασκευής του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ πήγα κατ αρχάς και χαιρέτισα την Εικόνα
αντίγραφο του ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου
Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη και μέσα από
τις σκέψεις μου κατόρθωσα και έβγαλα σκόρπιες λέξεις προσευχής…
-¨Παναγιά μου ΑΞΙΟΝ
ΕΣΤΙΝ να με συγχωράς για την αγνωμοσύνη μου αλλά στην κυριολεξία ¨τερμάτισα¨
από τα αδιέξοδα.¨
-¨Αξίωσε¨ μας κατά
το θέλημα του ΥΙΟΥ ΣΟΥ να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης που βιώνει η Πατρίδα και ο
καθένας ξεχωριστά¨
-¨εδώ που φτάσαμε
ένα Νεύμα ΣΟΥ μας σώζει¨
– Κοντολογίς για να
μην σε ζαλίζω φίλε μου πήγα οδικώς σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριουδάκι της
Μακεδονίας μας με δύο μόνιμους κατοίκους.
– Ο ένας ήταν ο
συνταξιούχος παπάς που δεν θέλει να ¨ ξεκολλήσει¨ από την Εκκλησία που
ιερουργούσε επί 50 συναπτά χρόνια φτιαγμένη από χέρια τιμίων Μακεδόνων- Ελλήνων
κτιστάδων στα χρόνια της ακμής του χωριού.
– Ο δεύτερος και
μοναδικός λαϊκός κατά αγαθή συγκυρία αν και δεν τελείωσε σχολείο έμαθε τα
γράμματα στο Αναλόγιο και βοηθά τον Γέροντα Λευίτη στην ψαλτική.
–Ο τρίτος του
εκκλησιάσματος της Aκολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου ήμουν εγώ ο νεόφερτος εκ
Θεσσαλονίκης.
–Με το που μπήκα
στον Ιερό Ναό της ΠΑΝΑΓΙΑΣ πήγα κατευθείαν στο Αναλόγιο για να βοηθήσω με τα
λίγα βυζαντινά ψαλτικά που κατέχω.
Εκείνο που μου έκανε
εντύπωση ήταν ο παπάς που ήταν σοβαρός και αμίλητος .
Και αν και τον ξέρω
παιδιόθεν δεν με χαιρέτισε σαν να ήταν ¨αλλού¨.
–Μόλις φτάσαμε στον
Κανόνα. Ὠδή α΄. Εἱρμός. Ἦχος δ΄. « Ἀνοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται
Πνεύματος, και λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρί…·
-Λες και το μυαλό
μου ¨άνοιξε¨ και ξεφόρτωσα από όλες τις σκοτούρες. Οι ανοιξιάτικες ευωδίες, το
θυμίαμα αλλά και η κατάνυξη του ιστορικού χώρου που βρισκόμουν ¨με έστειλαν
αλλού¨ .
-Τέλος πάντων φίλε,
είπα μέσα μου ότι τελικά έκανα καλά που ήρθα σε αυτή την¨ ιερή σιγαλιά¨.
– Τι ήταν να το πω
και ξαφνικά όταν φτάσαμε στην Β’ στάση (Η-Μ) των ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ και ο Γέροντας
Λευίτης αναγίγνωσκε με τρεμάμενη φωνή το ¨ χαίρε της Τριάδος τους μύστας
φωτίζουσα χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨
-Άρχισε να κλαίει με
ολολυγμούς και διέκοψε την απαγγελία των Χαιρετισμών.
Μάλιστα άφησε το
Βιβλίο από τα χέρια του , γονάτισε και ακούμπησε το πρόσωπο του πάνω στην
Θεομητορική Εικόνα της Γλυκοφιλούσης βρέχοντας την με τα δάκρυα του.
–Για λίγη ώρα
μείναμε αμήχανοι επάνω στο ψαλτήρι και παρακολουθούσαμε τον Ιερέα και εμείς
κατασυγκινημένοι.
– Σε λίγο τον
πλησιάσαμε και προσπαθήσαμε να τον ανασηκώσουμε .
Ο Γέροντας είχε στην
κυριολεξία γαντζωθεί από την Εικόνα και δεν έλεγε να σηκωθεί . Όμως κάτι
¨μουρμούριζε¨ της Παναγιάς μας που δεν τα καταλαβαίναμε.
-Τελικά ο Γέροντας
ανασηκώθηκε και στην συνέχεια για πρώτη φορά στην ζωή μου άκουσα στην
κυριολεξία ¨Κλαυτούς Χαιρετισμούς¨.
-Εκεί που είχα καλή
διάθεση βλέποντας την συγκίνηση του Ιερέα δίχως να το θέλω ξαναθυμήθηκα τα
βάσανα που με περίμεναν στην πόλη …
–Μετά το τέλος των
Χαιρετισμών ετοιμάσαμε ένα βραστό του βουνού και ζητήσαμε, ουσιαστικά
απαιτήσαμε από τον Ιερέα να μας πει τι του συνέβη;
ΚΑΙ ο καλός
παππούλης αναγκάσθηκε να μας πει για το γεγονός αυτό της αλλοίωσης- συγκίνησης
του που μας είχε προβληματίσει.
«– Παιδιά μου μην
νομίζετε ότι είμαι εδώ πάνω αποκομμένος από τα προβλήματα των ανθρώπων.
– Φίλοι συγχωριανοί
από τις μεγαλουπόλεις, συγγενείς, πνευματικά παιδιά μου μεταφέρουν το ζοφερό
περιβάλλον της σημερινής Εθνικής μας επιβίωσης.
–Πολλές φορές στην
Δέηση και όταν απαγγέλουμε ενώπιον του ΚΥΡΙΟΥ ημών ¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών
έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨
–Αναρωτιέμαι αν το
Έθνος μας είναι πραγματικά ευσεβές;
–Και πως μπορώ να
αιτούμαι για κάθε αρχή και εξουσία που μας έφερε σε αυτά τα χάλια;
–Υπάρχει όμως και
αυτό δηλ. ότι μας αξίζει μας δίνει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.
–Όμως έτσι
δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Γιατί αν εγώ αιτούμαι για αυτούς που ψηφίζουν
αντίχριστους νόμους ουσιαστικά με την δέηση μου αυτή γίνομαι Θεομάχος.
–Εδώ και πολλά
χρόνια παρακαλώ την Παναγιά μας να ξεδιαλύνει τον λογισμό μου αυτό και πιστέψτε
με το κάνω με δάκρυα και πόνο.
– Παραμονή του
ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ εχθές άκουσα κτύπους στην πόρτα του πτωχικού μου.
–Τρόμαξα γιατί στις
ημέρες μας πολλά συμβαίνουν και μάλιστα εδώ στην Μεθόριο. Ποιος να ήταν
άραγε;
–Ο Ανέστης ο ψάλτης
μου έλειπε στα πρόβατα.
–Από το παραθυράκι
έσκυψα και είδα έναν ηλικιωμένο Ιερέα. — –Αμέσως αναθάρρησα και άνοιξα την
πόρτα . Βάλαμε μεταξύ μας την Ευχή και το κοντούλικο Γεροντάκι μπήκε στο
σπιτικό μου με τέτοια άνεση που λες και ήξερε όλες τις γωνιές του.
–Το παρουσιαστικό
του κάτι μου θύμιζε από τον μακαριστό Αυγουστίνο τον πρώην Φλωρίνης γιατί
κρατούσε ένα ραβδί και ήταν σκυφτό.
–Πως από τα μέρη μας
Γέροντα ; το ρώτησα
Και αυτό με απάντησε
« –Πολλές φορές έχω
περάσει από αυτά τα μέρη και μάλιστα όταν ζούσαν εδώ πολλοί χριστιανοί. Φυσικά
άλλα χρόνια τότε πάτερ μου. Τότε τα χρόνια ήταν Ιεραποστολικά ενώ σήμερα αυτά
που κτίσθηκαν με αίμα και αγώνες οι άπιστοι τα γκρεμίζουν.
Παλιά βγάζανε κανένα
τούβλο για να χαλαρώσει η Ορθόδοξη Πίστη, σήμερα πλέον είναι προαποφασισμένο
από αυτούς να σωριάσουν όλο το ντουβάρι…
–Επειδή φτάσαμε στην
στιγμή να πειράζουν την ΗΜΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας δηλ. την Κυριακή και να
υπερασπίζονται τα Σόδομα και τα Γόμορρα ήρθα να σου πω να μην σε πειράζει ο
λογισμός που έχεις και όταν λες την ευχή ¨¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και
πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨ από μέσα σου τότε να απαγγέλεις την ωδή των
Χαιρετισμών¨ χαίρε τύραννόν απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨.
– Πάτερ μου η
ΠΑΝΑΓΙΑ μας αποφάσισε ότι ¨αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να πάει άλλο…¨»
Με τα λόγια αυτά το
καμπουριαστό Γεροντάκι εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Αλαφιασμένος με ότι
κουράγιο είχα έτρεξα προς την Εκκλησία.
Μπαίνοντας η ματιά
μου λες και την κατεύθυνε άλλος και έπεσε πάνω στην Αγιογραφία του Παπά- Κοσμά
του Αιτωλού που η Παράδοση λέει ότι πέρασε από το χωριό μας διδάσκοντας και
βαπτίζοντας.
« Τότε κατάλαβα
ΠΟΙΟΣ επισκέφτηκε εμένα τον ανάξιο.»
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας