Δεν είναι
διαβατάρικο πουλί, που για μια μέρα
σχίζει τα νέφη και
περνά γοργό σαν τον αγέρα,
ούτε κισσός, π’
αναίσθητος την πέτρα περιπλέκει
ούτ’ αστραπή, που
σβήνεται χωρίς αστροπελέκι,
δεν είναι
νεκροθάλασσα, βοή χωρίς σεισμό,
νιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό.
Αρ. Βαλαωρίτης
trelogiannis