Μια φορά άκουσα την
πιό κάτω ιστορία ενός καθηγητή της αστρονομίας που μιλούσε με ενθουσιασμό για
τά νεφελωματα σ' ένα πλανητάριο και τα θεωρούσε σά θαύματα. Παρατηρώντας έναν
άπλό Ιερέα πού συνόδευε μιά όμάδα μαθητών τόν ρωτησε:
-Τι λένε οι Γραφές σας για το κοσμικό διάστημα και τις μυριάδες των αστέρων;
Αντί να του δώσει
αμέσως απάντηση ο ιερέας αντερώτησε:
-Πέστε μου, κύριε
καθηγητά, νομίζετε ότι ή επιστήμη είναι δυνατόν ν' ανακαλύψει πιο δυνατά
τηλεσκόπια για να δει ακόμα πιο βαθιά στό στερέωμα;
Βέβαια η πρόοδος
είναι δυνατή και η επιστήμη πάντοτε θα παρέχει τα απαραίτητα μέσα για την
έρευνα του διαστήματος, απάντησε ο αστρονόμος. Υπάρχει τότε η ελπίδα ότι μιά
μέρα θα έχετε τηλεσκόπια να σας δείξουν όλα οσα ύπάρχουν στόν κόσμο , μέχρι και
την τελευταία λεπτομέρεια;
-Αυτό είναι αδύνατο,
γιατί ο κόσμος είναι απέραντος, απάντησε ο επιστήμονας.
-Ώστε υπάρχει όριο
στην επιστήμη;
- Μάλιστα, με αυτή την έννοια ναί.
Λοιπόν , κύριε καθηγητά, είπε ο ιερέας , έκει πού ή επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας, και αυτό είναι εκείνο που λένε οι Γραφές μας...
Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ
proskynitis