Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, του κόσμου Κυρία, το καύχημα μου, η ελπίς μου, η καταφυγή μου, η προστασία μου, η σκέπη, η παραμυθία, το αγαλλίαμα μου, κυριευθέντα με υπο πολλών πταισμάτων, ελέησον και δείξον τα φιλάνθρωπα Σου σπλάγχνα εις εμέ τον αμαρτωλόν και παμβέβηλον. Η το Φώς το αληθινόν τεκούσα, φώτισον τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας μου. Η την πηγήν της αθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τον τεθανατωμένον τη αμαρτία. Η αγαθή του αγαθού, η φιλάνθρωπος του φιλανθρώπου, η ελεήμων του ελεήμονος και πανοικτίρμονος Θεού Μήτηρ, δος κατάνυξην και συντριβήν εν τη καρδία μου και ανάκλησιν εν ταις αιχμαλωσίαις των διαλογισμών μου.
Και δώρησαι μοι
κατώδυνον και επίπονον διάνοιαν εν τη παρούση δοξολογία Σου και παράσχου μοι
δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως εις το υμνείν και δοξάζειν το Πανάγιον όνομα
του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους
αιώνας των αιώνων. Αμήν.