Ήταν Νοεμβριος του
1991. Η γερόντισσα Πορφυρία η κατά κόσμον Χαρίκλεια και κατά σάρκα αδελφή του
γέροντος Πορφυρίου η πρώτη γερόντισσα του μοναστηριού του στο Μήλεσι του Ωρωπού
στο ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μετά την αναχώρηση του
γέροντα στο Άγιον Όρος στα Καυσοκαλύβια πήρε τηλέφωνο για να μιλήση μαζί του να
του πει τα παράπονά της.
Που έφυγε και τις άφησε μόνες και απροστάτευτες και είναι σαν τα πρόβατα που έχασαν τον ποιμένα τους και τόσος κόσμος που έρχεται και τον έχει ανάγκη και δεν τον βρίσκει.....και τόσα άλλα που καθημερινώς τρέχουν και τώρα πού να τα πει, σε ποιάν αγκαλιά να προστρέξει,ποιός να της δώση ένα χέρι βοηθείας...
-Αχ γέροντα έφυγες
και μας αφησες εδω μονες και ορφανες...
-Κοίταξε να δεις,
τώρα σε λίγο θα πεθάνει ο πατήρ Ιάκωβος της Εύβοιας και μόλις ακούσεις ότι
πέθανε μετά θα φύγω εγώ...ειναι αυτη η τελευταια φορα που με ακουεις!!!
Καταλαβες!!! Συχωρα με!!!
Εμεινε με το ακουστικο στο χερι αποσβολωμενη
να κοιτα απο το παραθυρο απεναντι στα ομορφα βουνα της Ευβοιας εκει στο χωριο
τους στον αγιο Ιωαννη που μικρα παιδια μεσα στην φτωχια μεγαλωμενα παιζανε
ανεμελα και χαιρονταν....
Την επιασαν τα
κλαματα...ηξερε οτι ο λογος του γεροντος Πορφυριου ηταν Ευαγγελιο και δεν
λαθανε ποτες....
Σε λιγες μερες ξημερωνε των Εισοδιων και ηρθαν
τα μαντατα απο απεναντι.....ο Πατηρ Ιακωβος κοιμηθηκε....αμεσως θυμηθηκε τα
λογια του γεροντα εκλεισε με τα δυο της χερια το ομορφο αρχοντικο καταγαλανο
προσωπο της....αναλογιστηκε ολη της την ζωη κοντα στον αδελφο της και γεροντα
της τις στιγμες που την εκειρε μοναχη και της εδωσε το ονομα του....Πορφυρια
μοναχη.....
Στις 19 του Νοεμβρη
με το παλιο στο Αγιον Ορος και εξω στον κοσμο στις 2 του Δεκεμβρη εφυγε για το
μεγαλο ταξιδι αυτος που δεν φοβηθηκε τον θανατο...γιατι ειχε μεσα του την Ζωη
που λεγεται Χριστος.....
-Τι ειναι γεροντα ο
Θανατος τον ρωτησα καποτε....
-Μα δεν υπαρχει θανατος, μου ειπε.Δεν λεει εκει οτι
μεταβεβηκε εκ του θανατου εις την ζωην;Αθανατος ειναι ο ανθρωπος....Αιωνιος και
Αθανατος.....
Την ευχη τους να
εχουμε....
proskynitis