«Ἔρχεται ἡ ἀπευκταία ὥρα, ὅπου τὸ ποίμνιο παραλογίζεται καὶ ρίχνεται στοὺς γκρεμούς, σκορπάει στὰ δάση καὶ στὶς ρεματιὲς· τὸ κυνηγοῦν οἱ λύκοι νὰ τὸ ἀποδεκατίσουν. Τότε οἱ ποιμένες θὰ συνταραχθοῦν καὶ θὰ σπεύσουν νὰ τὸ βοηθήσουν, νὰ τὸ περισώσουν, νὰ τὸ ξανασυστήσουν, νὰ ἀπομακρύνουν τὴν ἀπειλή. Ὡς τὴν τελευταία στιγμὴ θὰ ἀγωνίζονται ἀπεγνωσμένα. 4
Ἡ ἀπευκταία ὥρα ἔφτασε· καὶ τὸ χριστιανικὸ ποίμνιο διασκορπίζεται. Οἱ ποιμένες, ὡστόσο, ἀδρανoύν. Οἱ λύκοι οὐρλιάζουν -καὶ οἱ ποιμένες εὐωχοῦνται ἀσφαλισμένoι στὶς στάνες τους. Πρόκειται γιὰ τὴν ἱστορικὴ προδοσία τῶν ποιμένων (185)»
Χρῆστος Μαλεβίτσης (1927-1997)
«Η προδοσία τῶν ποιμένων»