Του Μοναχου Θεοκλήτου Διονυσιάτου
...Εάν ζητούν διάλογον μεθ' ήμών, είναι διότι ανεκάλυψαν ρήγματα εις το τείχος μας. Δεν θέλουν συζητήσεις περί Ορθοδοξίας. Τά ξεύρουν όλα. Ούτε ζητούν να ακούσωμεν τας ιδικάς των απόψεις. Γνωρίζουν, ότι τας ξεύρομεν...».
*«Να ενωθούμε. Αλλά
πώς; Να ενωθή η αλήθεια με το ψεύδος; Το φως με το σκότος; Οι πιστοί εις την Εκκλησίαν
με εκείνους, που αρνήθηκαν την Εκκλησίαν; Να ενωθούμε, ναι. Αφού αποβάλλουν οι
κακόδοξοι τας κακοδοξίας των. Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι
συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «διά τους λόγους των χειλέων
Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν η δεν
πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε
πρέπει να τας αποβάλλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και
Εκκλησιαστικήν η δεν εχει αιρέσεις, οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα
αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών
Συνόδων και των αγίων Πατέρων και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά
συνέπειαν, πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον
της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη
τους τοιχογραφημένους άγιους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς Εικόνας
των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας....
Δεν αγόμεθα από άκριτους
μισαλλοδοξίας. Δεν είμεθα τετυφλωμένοι φανατικοί. Αισθανόμεθα την ανάγκην, ως
τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να δώσωμεν «την μαρτυρίαν του Αρνίου, ην
έχομεν». Η Ορθόδοξος Εκκλησία διετήρησεν απαραχάρακτον την παρακαταθήκην της
πίστεως ως Δόγμα και Ηθικήν και οφείλομεν να το γνωρίζωμεν. Εκπέμπομεν το φως
της πίστεως και όσοι οι εν τω σκότει ας προσέλθουν, θέλουν εξηγήσεις; Θέλουν
«λόγον περί της εν ημίν ελπίδος»; Είμεθα έτοιμοι. Όχι όμως να συγχέωμεν τα
πράγματα. Όχι να ετεροζυγούμεν. Όχι να δίδωμεν αφορμάς, διά να λέγουν οι
κακόδοξοι, ότι αμφιβάλλομεν διά την πάμφωτον και αδαμαντίνην Ορθοδοξίαν μας.
Όσα καλώς και εν Πνεύματι Αγίω παρελάβομεν υπό της Εκκλησίας, αυτά τηρούμεν ως
κόρην οφθαλμού. Δεν γνωρίζομεν άλλα θέματα και ανθρώπινα καινοτομήματα.
Γνωρίζομεν τα αναθέματα, εκ των οποίων η αγία Εκκλησία μας κατωχύρωσε τας εν
Οικουμενικοίς Συνόδοις διατυπωθείσας δογματικός αληθείας και δεν τολμώμεν να
σκεφθώμ ν καμμίαν μεταβολήν και κανένα συμβιβασμόν...».
«Η Ορθοδοξία
διαλέγεται ανά τους αιώνας, αλλά τίποτε δεν θυσιάζει, χάριν σκοπιμότητος.
Ημπορεί να απειλούμεθα με αφανισμόν, αλλ' αυτό ενδιαφέρει τόν Θεόν, όχι ημάς.
Εις ημάς επιβάλλεται να τηρώμεν την πίστιν μας και να μετανοώμεν εφ' οις
ημάρτομεν. Και να μεριμνώμεν ανθρωπίνως υπέρ εαυτών και των άλλων, μέχρι του
σημείου, όπου η πίστις η ορθόδοξος δεν θίγεται. Όταν όμως ο Οικουμενισμός μας
ισοπεδώνη με τους αιρετικούς, τότε επέρχεται σύγχυσις και εις ημάς και εις
αυτούς. Ημείς λησμονούμεν, ότι είμεθα ορθόδοξοι και αυτοί αυταπατώνται, ότι δεν
είναι αιρετικοί... Και όχι μόνον αυτό, αλλά και μάς... προσκαλούν να εισέλθωμεν
εις την ποίμνην των! Εάν ζητούν διάλογον μεθ' ήμών, είναι διότι ανεκάλυψαν
ρήγματα εις το τείχος μας. Δεν θέλουν συζητήσεις περί Ορθοδοξίας. Τά ξεύρουν
όλα. Ούτε ζητούν να ακούσωμεν τας ιδικάς των απόψεις. Γνωρίζουν, ότι τας
ξεύρομεν...».
Γνώρισε το μεγαλείο
της Ορθοδοξίας
Εκδόσεις Ορθόδοξος
Κυψέλη Θεσσαλονίκη
impantokratoros
panagia-ierosolymitissa.blogspot.com