21 Ιανουαρίου -Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της
Παραμυθίας
Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Η ιστορία της εικόνας της Παναγίας Παραμυθίας
Είναι τοιχογραφία
του 14ου αιώνα που παλαιότερα βρισκόταν στον εξωνάρθηκα, μπροστά από το
παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου της Ιεράς Μόνης Βατοπαιδίου Αγίου Όρους και
αργότερα μεταφέρθηκε σε προσκυνητάρι στο ομώνυμο παρεκκλήσιο. Παλιά υπήρχε η
συνήθεια βγαίνοντας οι πατέρες από το καθολικό να ασπάζονται την εικόνα, και ο
ηγούμενος να παραδίδει τα κλειδιά της μονής στον θυρωρό. Η παράδοση αναφέρει
ότι μια μέρα, στα βυζαντινά ακόμη χρόνια, δίνοντας ο ηγούμενος τα κλειδιά στο
θυρωρό, άκουσε τα εξής λόγια από την εικόνα:
“Μην ανοίξετε σήμερα
τις πύλες της μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές”. Η φωνή
επανέλαβε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια. Στρέφοντας το βλέμμα του ο ηγούμενος
προς τα εκεί είδε το θείο βρέφος να απλώνει το χέρι του για να σκεπάσει το
στόμα της μητέρας του λέγοντας: “Άφησέ τους να τιμωρηθούν από τους πειρατές
όπως τους αξίζει”. Αλλά η Παναγία, πιάνοντας το χέρι του Χριστού και στρέφοντας
λίγο το κεφάλι, επανέλαβε τα ίδια λόγια. Οι μοναχοί αμέσως έτρεξαν στα τείχη
και πράγματι διαπίστωσαν ότι οι πειρατές είχαν περικυκλώσει τη μονή και
περίμεναν το άνοιγμα της πύλης για να την λεηλατήσουν. Εξαιτίας όμως της
θαυματουργικής επέμβασης της Θεοτόκου η μονή σώθηκε.
Η εικόνα πάντως
διατήρησε έκτοτε τις τελευταίες κινήσεις των θείων προσώπων. Από τότε οι
μοναχοί διατηρούν ακοίμητο το καντήλι μπροστά της, τελούν θεία λειτουργία κάθε
Παρασκευή και ψάλουν καθημερινά παράκληση. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια να
γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο οι κουρές των μοναχών. Με αυτήν την εικόνα
συνδέεται και ο βίος του οσίου Νεοφύτου που διατέλεσε «προσμονάριος» στο ίδιο
παρεκκλήσιο.
Κάποτε ο όσιος
στάλθηκε από τη μονή για να υπηρετήσει ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι
στην Εύβοια. Εκεί ασθένησε βαριά και παρακάλεσε την Παναγία να τον αξιώσει να
πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Αμέσως τότε άκουσε μια φωνή να του λέει:
“Νεόφυτε, πήγαινε στην μονή και μετά από ένα χρόνο να είσαι έτοιμος”. Ο όσιος
ευχαρίστησε την Παναγία για την παράταση ζωής που του δόθηκε και διέταξε τον
υποτακτικό του να ετοιμάσει τα της επιστροφής. Πράγματι, μετά την παρέλευση
έτους, αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, και ενώ ανέβαινε τη σκάλα, ο
όσιος άκουσε πάλι μπροστά στο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας τη φωνή της Παναγίας:
“Νεόφυτε, ο καιρός
της εξόδου σου έφτασεν”. Όταν πήγε στο κελί του, αδιαθέτησε και, αφού έλαβε
συγχώρεση από όλη την αδελφότητα, παρέδωσε το πνεύμα.