''Ο αναξίως μετέχων καταπατεί τον Υιόν του Θεού''. (Εις Εβραίους Κ'. Π. G. 63:144).
Ο Θ. Ντοστογιέφσκυ, στο βιβλίο του ''Dnevnik Pisatelya''
(Ημερολόγιο ενός συγγραφέα), αναφέρει εν περιλήψει το εξής περιστατικό:
Ήταν Μ. Τεσσαρακοστή. Ένας νεαρός αφού κοινώνησε, πήρε τη
Θ. Κοινωνία, την έβαλε επάνω σε ένα πάσσαλο΄ πήρε το ντουφέκι του, έτοιμος να
την πυροβολήσει...!
Ξαφνικά φανερώθηκε μπροστά του ο Εσταυρωμένος Ιησούς! Ο νεαρός έπεσε χάμω αναίσθητος! Σίγουρα αυτό το περιστατικό μας συγκινεί΄ μας σοκαρίζει.
Γιατι έχει παραστάσεις, θέαμα΄ έχει φανέρωση του
Εσταυρωμένου, έχει τη λιποθυμία του νεαρού, και έτσι καταλαβαίνουμε το μέγεθος
της αμαρτίας του.
Όμως, αυτό που προσπάθησε να κάνει ο νεαρός (να
πυροβολήσει τη Θ. Κοινωνία), το κάνουμε και εμείς κάθε φορά που κοινωνούμε
αναξίως. Πυροβολούμε, ρίχνουμε σφαίρες, μπήχνουμε καρφιά στο Σώμα του Χριστού!
Υπερβολικό; Μα κάτι ανάλογο λέει και ο Παύλος: Όσοι
αμαρτάνουν, ξανασταυρώνουν τον Υιό του Θεού! (Εβρ. 6.6). Ο Άγιος το έλεγε και
το ξαναέλεγε στο ποίμνιό του:
''Όσοι λερώνουν τη βασιλική στολή, τιμωρούνται το ίδιο με
αυτούς που την ξεσχίζουν. Και όσοι κοινωνούν με ακάθαρτη ψυχή, τιμωρούνται το
ίδιο με αυτούς που με τα καρφιά τρύπησαν το Σώμα του Κυρίου΄ (''την αυτήν
υπομείναι τιμωρίαν τοις αυτό διαρρήξασι διά των ήλων''). (Εις το κατά Ιωάννην
ΜΣΤ΄. Π. G. 59:262).
Πάλι: ''Όσοι κοινωνούν απλώς και ως έτυχεν (από συνήθεια),
θα υποστούν την ίδια τιμωρία με αυτούς που θανάτωσαν τον Κύριο΄ (τοις τον
Χριστόν αποκτείνασι την αυτήν υποστήσονται τιμωρίαν''). Εις το ρητόν ''δει και
αιρέσεις είναι'' P. G. 51:259.
Πάλι: ''Όταν αναξίως μετέχωμεν των Μυστηρίων, ομοίως
απολλύμεθα τοις χριστοκτόνοις''. (Εις το κατά Ιωάννην ΜΖ΄. Ρ. G. 59:268).
Οι χριστιανοί της Κορίνθου που κοινωνούσαν έτσι, από
συνήθεια, υπέστησαν την ίδια τιμωρία με τους σταυρωτές. Άλλοι αρρώστησαν βαριά,
και πολλοί πέθαναν! (Α' Κορ. 11:30).
Τί χειρότερα από αυτά! Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας τις
σωτήριες οδηγίες του Μεγάλου Διδασκάλου της Εκκλησίας μας Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου:
''Να καθαρίζουμε τους εαυτούς μας από όλες τις μεριές, και
έτσι κοινωνούμε''. (Περί Μετανοίας ΣΤ'. P. G. 49:323).
Θ. Κοινωνία με αμαρτίες ''δεν είναι κοινωνία, έστω και αν
κοινωνούμε άπειρες φορές, αλλά καταδίκη και τιμωρία, και αύξηση της τιμωρίας''.
(Να είστε πρόθυμοι, να υποφέρετε τα πάντα, και να κάνετε τα πάντα προκειμένου να κοινωνήσετε χωρίς αμαρτίες''. (Κατά Ιουδαίων Γ'. P. G. 48:868).
Διάβολος και Θ.
Κοινωνία
''Να είστε νηφάλιοι κι άγρυπνοι. Ο αντίπαλός σας, ο
διάβολος περιφέρεται σαν το λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να
καταβροχθίσει'' (Α' Πέτρ. 5:8).
Ο πιο εύκολος τρόπος για να κυριεύσει ο διάβολος τον
χριστιανό, είναι η ανάξια συμμετοχή του στη Θ. Κοινωνία.
''Πάντοτε και κατ' εξοχή εισέρχεται σε εκείνους που
συμμετέχουν ανάξια στην Θεία Ευχαριστία! (Εις την προδοσίαν του Ιούδα Α'. P. G.
49:380).
Με πόση ευκολία εισήλθε στον Ιούδα! ''Και τότε (μόλις
κοινώνησε!) εμπήκε μέσα του ο σατανάς'' (Ιω. 13:27). Προσέξτε: Το Σώμα του
Χριστού (!) δεν έδιωξε τον σατανά από κοντά του, αλλά τον έφερε κοντά του΄ και
''εμπήκε μέσα του''. (Ιω. 13:27).
Όχι βέβαια, πως ο Ιούδας δαιμονίσθηκε, αλλά η ψυχή του
παραδόθηκε εξ ολοκλήρου στη ''διαχείριση'' του σατανά. ''Μάθε, λοιπόν, ότι
όποιος κοινωνεί αναξίως, βάζει μέσα του τον διάβολο''. (Αυτόθι).
Αποκτά νου, βούληση διαβόλου, με αποτέλεσμα να μην τον
''αγγίζουν'', ούτε ο θάνατος, ούτε το επουράνιο Δισκοπότηρο, ούτε η Κόλαση!
(Μήπως τελικά, μερικές φορές, σπρωχνόμαστε από τον ίδιο τον διάβολο στη Θ.
Κοινωνία;!).
Η συνέχεια: Ο Ιούδας μια φορά (!) κοινώνησε ανάξια, και
όμως δαιμονίσθηκε! (Αν δεν κοινωνούσε δεν θα δαιμονιζόταν΄ δηλαδή, δεν θα
χειροτέρευε! Μπορεί και να μην αυτοκτονούσε!).
Σκεφθείτε, αν κοινωνούσε και δεύτερη και τρίτη φορά κ.ο.κ.
πόσο θα νεκρωνόταν (δαιμονιζόταν) η ψυχή του!
Σκεφθείτε τώρα πόσο νεκρώνεται (δαιμονίζεται) ο χριστιανός που κοινωνεί
συχνά και ανάξια!
Όλως ιδιαιτερως αυτό ισχύει για μας τους κληρικούς, που
θέλοντας και μη, κοινωνούμεν πάλιν και πολλάκις!
Αν κοινωνούμε ανάξια (με μίσος, με φιλαργυρία, με φθόνο,
με ανθρωπαρέσκεια, με υπερηφάνεια και τα σχετικά), νεκρωνόμαστε ολοσχερώς΄
με αποτέλεσμα να γινόμαστε επικίνδυνοι πνευματικά για τον
λαό, που κληθήκαμε να σώσουμε! Ισχύει και το αντίστροφο:
Αν κοινωνούμε με καθαρή ψυχή, τότε κοινωνούμε ''εις
εξάλλειψιν και παντελή αφανισμόν των πονηρών λογισμών και ενθυμήσεων και
προλήψεων
και νυκτερινών φαντασιών των σκοτεινών και πονηρώ n
πνευμάτων''. (Ακολουθία της Θ. Μεταλήψεως, Ευχή Ε' Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου.
Με αυτό το αίμα λούζεται η ψυχή μας, με αυτό στολίζεται.
Με αυτό κάνει τον νου μας να λάμπει πιο πολύ και από τη φωτιά!''. (Εις το κατά
Ιωάννην ΜΣΤ'. P. G. 59:261).
Γινόμαστε φωστήρες΄ επίγειοι άγγελοι. Χαρά και δόξα του
Εσταυρωμένου Ιησού! Και αν ο πιο εύκολος τρόπος για να μας κατακυριεύσει ο
διάβολος, είναι η ανάξια συμμετοχή μας στα Μυστήρια, τότε ο πιο εύκολος τρόπος
για να τον κατανικήσουμε, είναι η άξια συμμετοχή μας στα Μυστήρια.
''Σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά από το στόμα, φεύγουμε
από τη Θ. Κοινωνία'', (Αυτόθι, σελ. 260) πυρπολώντας τον διάβολο.
Ιδιαίτερα, όταν ο χριστιανός βρεθεί στα τελευταία του, και
μεταλάβει αξίως το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, τότε το ταξίδι του για τον
ουρανό γίνεται ανώδυνο!
Τα εναέρια δαιμόνια δεν τολμούν να τον πλησιάσουν, γιατι
περιστοιχίζεται από μυριάδες αγγέλων! ''Αυτοί που φεύγουν από τον κόσμο αυτό,
αν κοινωνήσουν με καθαρή συνείδηση, έρχονται άγγελοι και τους παραλαμβάνουν
χάρη στη Θ. Κοινωνία!''. (Περί Ιερωσύνης ΣΤ'. P. G. 48:681).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου
του αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη
''Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Πώς και πότε
Κοινωνούμε'',
έκδοση Δ' ανανεωμένη, σελ. 38-43,
εκδόσεις ''Θαβώρ'', Αγρίνιο 2016.
353agios