Από τον βίο του
Οσίου Καλλινίκου της Τσερνίκα
Μια μέρα συζητώντας με τον πατέρα Ποίμενα, τον πνευματικό του, ήρθε στον Όσιο Καλλίνικο κάποιος ζητώντας ελεημοσύνη. Αυτός του έδωσε πενήντα λέι. Μετά από λίγο ήρθε ένας νεαρός και είπε στον ηγούμενο: ’’Πάτερ, ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε χίλια λέι για να φέρω στο μοναστήρι. Πάρτε τώρα πεντακόσια και τα υπόλοιπα θα τα φέρω άλλη φορά επειδή δεν τα έχω’’. Μετά έφυγε .
Τότε ο γέροντας ρώτησε τον Όσιο:
-Τι σκέφτηκες π.Καλλίνικε όταν έδωσες ελεημοσύνη σ’εκείνον
τον άνθρωπο;
Και ο πράος ηγούμενος του απάντησε:
-Ηθελα να του δώσω εκατό λέι αλλά δεν είχα. Του έδωσα
πενήντα και έτσι έλαβα και εγώ μόνο πεντακόσια
Λέγει ο αρχιμανδρίτης. Αναστάσιος Μπαλντοβίν για τον πνευματικό
του τον Όσιο Καλλίνικο:
-Ήταν τόσο ελεήμων, που όταν δεν είχε κάτι για να δώσει
ελεημοσύνη, η αγιωσύνη του έδινε και τα ρούχα που φορούσε. Τότε με παρακαλούσε,
εμένα τον ανάξιο, να βρω χρήματα για ‘’τ’αδέλφια του Χριστού’’ όπως ονόμαζε
τους φτωχούς και τους αδύνατους.
Μια φορά ,όταν ο Όσιος Καλλίνικος ήταν επίσκοπος, μετά το
τέλος της Θ.Λειτουργίας ο επίτροπος του έδωσε έξι χρυσά νομίσματα. Βγαίνοντας
από τον προαύλειο χώρο της επισκοπής μια γυναίκα του ζήτησε ελεημοσύνη. Αμέσως
της έδωσε τα έξι χρυσά νομίσματα.
Μετά από τρείς ημέρες η ίδια γυναίκα χτύπησε την πόρτα του
Οσίου Καλλινίκου για να ζητήσει ελεημοσύνη. Τότε φώναξε τον υποτακτικό του, τον
π.Αναστάσιο και είπε:
-Δωστε ελεημοσύνη στην γυναίκα έξω
-Σεβασμιώτατε σ’αυτή τη γυναίκα δώσατε τα έξι χρυσά
νομίσματα προχθές στην εκκλησία.
Τότε ο πράος ιεράρχης του απάντησε:
-Εσύ αν έφαγες εχθές ,σήμερα δεν θέλεις να φας; Κάπου θα
χρωστούσε γι’αυτό θα ζητάει πάλι ελεημοσύνη. Πήγαινε λοιπόν έξω να της δώσεις!
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος της ζωής του Οσίου
Καλλινίκου, δεν τόλμησε ξανά ο υποτακτικός να κάνει κάποια παρατήρηση αναφορικά
με τις ελεημοσύνες.
proskynitis