Φωτο - Καθολικό
Ιεράς Μονής Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης
- Πολυκάστρου και Αξιουπόλεως .
Αυτό [τὸ Ἅγιο
Πνεῦμα] ἐνεργοῦσε πρὶν ἀπ' ὅλα στὶς ἀγγελικές καὶ οὐράνιες δυνάμεις, σ' ὅσες
εἶναι πρῶτες μετὰ τὸ Θεὸ καὶ σ' ὅσες εἶναι κοντὰ στὸ Θεό.
ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ- και μετά ακούστε μια εξαιρετική και σπάνια εκτέλεση του
αείμνηστου ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗ
Αὐτὸ [τὸ Ἅγιο
Πνεῦμα] ἐνεργοῦσε πρὶν ἀπ' ὅλα στὶς ἀγγελικές καὶ οὐράνιες δυνάμεις, σ' ὅσες
εἶναι πρῶτες μετὰ τὸ Θεὸ καὶ σ' ὅσες εἶναι κοντὰ στὸ Θεό.
Διότι ἡ τελείωση καὶ ἡ ἔλλαμψη σ' αὐτές καὶ ἡ δυσκινησία ἢ ἡ ἀκινησία τοὺς πρὸς τὸ κακὸ δὲν εἶναι ἀπὸ ἄλλη αἰτία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Έπειτα [ενεργούσε]
στοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Προφήτες.
Απ' αὐτοὺς οἱ μὲν είχαν
θέα τοῦ Θεοῦ ἢ Τον εγνώρισαν [με ἀποκάλυψη], οἱ δὲ προγνώρισαν καὶ τὸ μέλλον,
μὲ τὸ νὰ σχηματίζει τὸ Πνεῦμα εικόνες στὸ νου τοὺς καὶ σαν νὰ ήσαν παρόντες
συναναστρεφόμενοι ὅσα ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθοῦν στὸ μέλλον.
Τέτοια εἶναι ἡ
δύναμη τοῦ Πνεύματος.
Έπειτα [ενεργούσε]
στοὺς μαθητές τοῦ Χριστοῦ (διότι δὲν λέγω γιὰ τὸ Χριστό, στὸν Οποῖο
παρευρίσκετο [το Ἅγιο Πνεῦμα] ὄχι ωσάν νὰ ἐνεργούσε, αλλ' ὡς συμπαρευρισκόμενο
σὲ ομότιμη σχέση [με Αὐτὸ])• καὶ σ' αὐτοὺς κατὰ τρεις τρὅπους, στὸ μέτρο ποῦ
μποροῦσαν νὰ Τὸ δεχθούν, καὶ κατὰ τρεις καιρούς: πρὶν νὰ δοξασθεῖ ὁ Χριστός μὲ
τὸ πάθος Του•
ἀφοῦ δοξάσθηκε μὲ
τὴν Ανάσταση•
καὶ μετὰ τὴν Ἀνοδὸ
Του στοὺς οὐρανοὺς ἢ τὴν ἀποκατάσταση, ἢ ὅπως καὶ πρέπει νὰ τὴν ὁνομάσουμε,
φανερώνει δὲ [τὴν ἐνέργεια αὔτη] ἡ πρώτη θεραπεία καὶ κάθαρση ἀπὸ τὶς ἀσθένειες
καὶ τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἡ οποία βέβαια δὲν γινόταν χωρίς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα•
καὶ τὸ εμφύσημα [τοῦ
Κυρίου στὰ πρόσωπα τῶν μαθητῶν Του] μετὰ τὴν τελείωση τῆς [ἐνσάρκου]
οἰκονομίας, ποῦ εἶναι φανερὰ προσθήκη περισσοτέρας χάριτος•
καὶ τώρα ὁ
διαμερισμός τῶν πύρινων γλωσσῶν, ποὺ πανηγυρίζουμε. Ἀλλὰ τὸ πρῶτο ἔγινε ἀμυδρά•
τὸ δεύτερο, πιὸ
φανερά•
καὶ τὸ [τρίτο] τώρα,
τελειότερα ... Καὶ δὲν παρίσταται τώρα [τὸ Ἅγιο Πνεύμα] κατὰ τὴν ἐνέργεια, ὅπως
πρωτύτερα, ἀλλὰ κατὰ τὴν οὐσία, ἢ ὅπως ἀλλιώς θὰ μποροῦσε νὰ τὸ πεῖ κανείς, καὶ
μένοντας μαζί τους καὶ μέσα τους [στοὺς ἁγίους ἀποστόλους] βοηθός καὶ παραστάτης
στὸ ἔργο τους(11).
Διότι ἔπρεπε, ἀφοῦ ὁ Υἱός συνανεστράφη μὲ μᾶς
σωματικά, καὶ Αὐτὸ νὰ φανερωθεῖ σωματικά(12)•
καὶ ἀφοῦ ἐπανῆλθε
πρὸς Ἑαυτὸν ὁ Χριστός, Ἐκεῖνο νὰ κατέλθει πρὸς ἐμᾶς•
καὶ ἔρχεται μὲν ὡς
Κύριο, «πέμπεται» [ἀποστέλλεται] δὲ ὄχι ὡς κατώτερο. Διότι οἱ λέξεις αὐτές
[ἔρχεται, πέμπεται] φανερώνουν ἐξ ἴσου τὴν ἐνότητα καὶ ὁμοτιμία [τῶν προσώπων]
παρὰ χωρίζουν τὶς φύσεις.
Ἁπό: Στυλ. Γ.
Παπαδὅπουλος (επιμ.), Μιλάει ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μτφρ. Διονύσιος
Κακαλέτρης, ἐκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία, Ἀθήνα 1991 ΠΗΓΗ https://orthodoxfathers.com/logos/Logos-Pentikosti
https://www.youtube.com/watch?v=C73Decy9w0k&feature=emb_logo