ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ὁ Θεός βρίσκεται παντοῦ. Ἀλλά ἐνοικεῖ μόνον στούς Ἁγίους, διότι τό ἐνοικεῖν σημαίνει νά ζεῖ, νά κατοικεῖ μέσα σ’ αὐτούς γνωριζόμενος διά μέσω αὐτῶν καί τῶν ἔργων τους, ὡς ὀργάνων τῆς ἐνεργείας Του. « Αὔτη ἐστιν ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου ».
Ἔχει θεολογηθῆ καλῶς ὅτι ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἡ ἕνωση μέ τόν πλασθέντα,ἀπό τό Θεό, ἄνθρωπο. Πράγματι ὅλη ἡ ἀρετή καί ἡ κατά δύναμη μίμησις τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καθιστᾶ ἐκεῖνον πού τήν κατέχει, κατάλληλο γιά τή θεία ἕνωση. Ἡ δέ Χάρις τελεσιουργεῖ αὐτήν τήν ἀπόρρητη ἑνότητα, διότι διά μέσου αὐτῆς ὁ Θεός διαπερνᾶ Ὅλος σέ ὅλους τούς ἀξίους. Ὅλοι δέ οἱ Ἅγιοι διέρχονται δι’ Ὅλου τοῦ Θεοῦ. Λαβόντες ἀντί γιά τόν ἑαυτό τους, ὅλον τόν Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Μεσσία καί ὡς ἔπαθλον γιά τήν ἀνάβασή τους σ’ Αὐτόν, ἀποκτήσαντες τόν Τριαδικόν Θεόν πού τούς καταξίωσε νά εἶναι ὡς δικά Του μέλη.
Τοιοτοτρόπως μποροῦμε
νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι, μολονότι κατά τή φύση τους εἶναι κτιστοί, ὀνομάζονται
ἄκτιστοι καί ἄναρχοι, ἐξαιτίας τῆς ἀναπαυμένης σ’ αὐτούς καί τώρα καί εἰς τούς
αἰώνας, ἀκτίστου Χάριτος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἐσφαγμένου
Ἀρνίου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὅπως λοιπόν ἀπό τόν
λόγο του εἶναι κάποιος λογικός, ἔτσι ἀπό τήν χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού τοῦ
μεταδόθηκε μυστηριακά καί χαρισματικά στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βρίσκεται στήν ὑπέρ
φύση κατάσταση ἅγιος, θεϊκός, θεοειδής καί πνευματικός.Ἡ δέ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,
ὡς σῶμα Χριστοῦ, λογίζεται καί εἶναι ἄκτιστος καί αἰώνιος, σύμφωνα καί μέ τόν Ἅγιο
Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη.
Ὅταν τέλος γίνουμε
μέτοχοι τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, καί ὑποστοῦμε τήν καλήν ἀλλοίωση μέ τήν ἀνακαίνιση
τοῦ νοῦ μας, τότε ὁ Κύριος ὄντας Θεός, θά εἶναι μαζί μέ ἐμᾶς ὡς θεούς, ἀποθανατίζοντας
καί τό σῶμα μας. Βλέπε, Ἅγιο Σπυρίδονα, Ἅγιο Γεράσιμο, Ἅγιο Διονύσιο, Κέρκυρα,
Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος.
Τέλειος Θεός ὁ Λόγος, ἑνώθηκε
ὑποστατικά μέ τήν ἀνθρωπίνη φύση μας καί ὡς τέλειος Θεός, τήν ξανάπλασε καί τήν
θέωσε. Μέ τήν Ἀνάσταση μᾶς σήκωσε ἀπό τόν Ἄδη. Μέ τήν Ἀνάληψη, μᾶς ἀνέβασε στόν
οὐρανό, στά δεξιά τοῦ Πατρός. Μέ τήν ἁγία Πεντηκοστή, μᾶς χορηγεῖ τό Πανάγιο
Πνεῦμα, ὥστε νά μή μείνουμε οὔτε στιγμή ὀρφανοί και ἀμέτοχοι τῆς ἀκτίστου
χάριτος νά γνωρίζουμε πᾶσα τήν ἀλήθεια, γιά τόν Τριαδικό Θεό, καί ὄν ἀπέστειλε,
Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Ἰησοῦν Χριστόν καθώς καί νά ἀγαποῦμε τήν ἄκτιστον καί αἰώνιον
ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του.
Πῶς μπορεῖ λοιπόν καθ΄
εαὐτήν νά ὑφίσταται ἁγιότης, ἤ ἀγαθότης, ἤ ἐλευθερία, ἤ δικαιοσύνη, ἤ ἀπλότης. ἤ
κάτι ἀπό τά παρόμοια,ὅταν οὔτε δέν ὑπάρχει καί δέν ἀναφέρεται οὔτε στό Θεό, οὔτε
σέ κάτι ἀπό αὐτά πού δημιουργήθηκαν ἀπ΄ Αὐτόν τόν Σωτῆρα, Ἰησοῦ Χριστόν, ἐκ τοῦ
μή ὄντος φυσικῶς ἤ κατά χάριν;
«Χωρίς ἐμοῦ, οὐ
δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» λέει ὁ Χριστός. Ἐκεῖνοι λοιπόν πού μέ σοφιστεῖες
πολέμησαν καί πολεμοῦν, τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, τήν ἔνδοξον Ἀνάληψην καί τήν
ἁγίαν Πεντηκοστήν, ὑβρίζουν τό Πανάγιον Πνεῦμα, προτάσσοντας δῆθεν τά
καλοκαιρινά, νυκτερινά ξεφαντώματα γλέντια καί ἀκολασίες, ἀντί τῶν ἑορτῶν τοῦ
Σωτῆρος μας, ἀς ἀκούσουν τώρα πρίν εἶναι ἀργά τόν Ἅγιο Ἀπόστολον καί μέγα Παῦλο,
τόν πρώην διώκτη τῆς Ἐκκλησίας, τί λέει στόν Ἐλύμα τόν μάγο πού ζητοῦσε νά
διαστρέψει τόν ἀνθύπατον Σέργιο, ἄνδρα συνετόν καί καλοπροαίρετον: «…Σαῦλος δέ,
ὁ καί Παῦλος πλησθείς Πνεύματος ἁγίου καί ἀτενίσας πρός αὐτόν εἶπε· ὧ! πλήρης
παντός δόλου καί πάσης ραδιουργίας, υἱέ διαβόλου, ἐχθρέ πάσης δικαιοσύνης, οὐ
παύσῃ διαστρέφων τάς ὁδούς Κυρίου, τάς εὐθείας»[1].
Παραχρῆμα δέ ἐτυφλώθη ὁ διαστροφεύς.
Τέλος ἀδελφοί μου, ἀς ἀκούσουμε
τήν ἐσχάτη αὐτή ὤρα καί τόν προφήτη, ὁ ὁποῖος λέγει: « υἱοί ἀνθρώπων,ἕως πότε
βαρυκάρδιοι; ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος; »
Μέ πόνο καρδίας, ἀς ὑψώσουμε
τά μάτια τῆς ψυχῆς μας στόν Σωτῆρα Ἰησοῦ καί ἀς ποῦμε: Κύριε σῶσον τό Ἔθνος
μας, καί τούς πολεμοῦντας, ἀντιπολέμησον[2]. Καί τούς ὑβρίζοντας
τό πανάγιον Σῶμα καί Αἶμα Σου ἐκδίωξον ἀπό τήν ἁγιασμένη καί ἡρωϊκή πατρίδα
μας, τήν ὄμορφη καί φιλότιμη Ἑλλάδα μας πού ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀπεφάνθη ὅτι εἶναι
καί θά εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ἀμήν.
[1] Πράξεις, Κεφ.ΙΓ’, Στίχ. 9-11
[2] Μηναῖον ἀπό τίς ἐκδόσεις « Φῶς », 4η Ἰουνίου,4ο τροπάριο α’κανόνος, ‘ῼδή θ’: « Ὦ Παμβασιλεῦ, θεέ Τρισυπόστατε, ἡμῖν εὐΐλατος, γενοῦ ταῖς θείαις λιταῖς, τοῦ Ἰεράρχου καί παῦσον ἅπαντα, τῆς Ἐκκλησίας σκάνδαλα, καί τά φρυάγματα, τῶν ἀθέων ἐχθρῶν ἐξαφάνισον, καί εἰρήνευσον πάντα τόν κόσμον σου».