Σε μια πανήγυρι της
Μονής των Ιβήρων, στα παλιά χρόνια πήγε και ένας διάκος από τον κόσμο. Έλαβε
μέρος στην μεγάλη Αγρυπνία.
Στον Όρθρο ο Τυπικάρης του λέγει: «Πρόσεξε, διάκο, εμείς εδώ λέμε «Την Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνομεν». Ο διάκος κούνησε το κεφάλι και σαν ήλθεν η ώρα εκφωνεί όπως ήξερε "Την Θεοτόκον και μητέρα του Φωτός, εν Ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν".
Μόλις μπήκε μέσα στο
Ιερό ο Τυπικάρης του λέγει "Διάκο γδύσου, δεν θα συνεχίσεις".
Πεισμωμένος ο διάκος γδύθηκε (απεδύθη τα διακονικά άμφια δηλαδή) και έφυγε απ'
το Μοναστήρι.
Τα χρόνια πέρασαν. Καί
ο διάκος έρχεται στην πανήγυρι δεσπότης πια.
«Με θυμάσαι», λέγει
στον γερο-Τυπικάρη, «είμαι ο διάκος που ξέντυσες κάποτε επειδή παρήκουσα την
εντολή σου».
Τον κοίταξε καλά-καλά
ο Τυπικάρης και του απαντά: «Και τώρα αν
δεν υπακούσεις θα σε ξεντύσω».
Έτσι διατηρούνται οι
Τυπικές διατάξεις, Άγιοι Πατέρες.
Από το βιβλίον «Οδηγός
Ορθοδόξου Προσκυνητού» (έκδοσις γ'), σ.124-125, Αρχιμανδρίτου Δοσιθέου,
Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας