Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

☦ Πήρα το πανέμορφο μονοπάτι για τη μονή Ιβήρων.

Σε όλη τη διαδρομή δεν έλειψαν τα πανέμορφα φθινοπωρινά λουλούδια.

Κυκλάμινα, κρινάκια καστανιές μανιτάρια!!

Η μεγαλύτερη διαδρομή έγινε υπό σκιά .

Έφτασα σ’ ένα πολύ όμορφο εκκλησάκι.

Χτύπησα την πόρτα. Ένας νέος μοναχός μού άνοιξε, με κέρασε και μου διηγήθηκε την ιστορία του καθίσματος.

Τα παλιά χρόνια ένας οδοιπόρος έφτασε από τα μέρη της Λαύρας στη μονή Ιβήρων.

Ήθελε να ανέβει στις Καρυές και επειδή βιαζόταν δεν μπήκε μέσα, αλλά ζήτησε από τον πορτάρη λίγο ψωμί.

Οδοιπορούσε όλη μέρα, ήταν πολύ κουρασμένος και πεινούσε.

Ο πορτάρης αρνήθηκε.

Πολύ στενοχωρημένος συνέχισε την πορεία του κι έφτασε εδώ.

Κάθισε σε μια πέτρα να ξεκουραστεί και άρχισε να κλαίει, γιατί ο πορτάρης του φέρθηκε τόσο σκληρά.

Άκουσε τότε βήματα, σήκωσε το κεφάλι και βλέπει μια γυναίκα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδί. Τον πλησίασε και τον ρώτησε.

-Γιατί κλαις; Μήπως είσαι άρρωστος;

-Όχι, δεν είμαι άρρωστος αλλά είμαι πεινασμένος. Ζήτησα από τον πορτάρη των Ιβήρων λίγο ψωμί και δεν μου έδωσε.

Του απαντάει η γυναίκα:

-Μη λυπάσαι, παιδί μου, κατά του θυρωρού, γιατί εγώ είμαι η θυρωρός της μονής Ιβήρων. Πάρε αυτό το φλουρί γύρισε στο μοναστήρι, αγόρασε ψωμί κι εγώ θα σε περιμένω εδώ.

Ο οδοιπόρος πήρε το φλουρί κι έκανε όπως του είπε η γυναίκα, ο πορτάρης, όταν άκουσε την ιστορία, τα έχασε.

Κατάλαβε τι είχε συμβεί και φώναζε τους πατέρες.

Ακούσαν έκπληκτοι την ιστορία και διαπίστωσαν ότι το φλουρί που έφερε ο οδοιπόρος ήταν από παλιά αφιερωμένο στην εικόνα της Πορταΐτισσας.

Έτσι το τοποθέτησαν πάλι εκεί Πήγαν μαζί με τον οδοιπόρο στο σημείο που εμφανίστηκε η Παναγία, αλλά δεν βρήκαν κανέναν. Έτσι σε ανάμνηση τον θαύματος έστησαν ένα μικρό προσκυνητάρι.

Εδώ ερχόταν ο π. Μάξιμος Ιβηρίτης το δειλινό και άναβε το καντήλι στο προσκυνητάρι.

Μια βραδιά άκουσε μια φωνή να τού παραγγέλλει να χτίσει μια εκκλησία.

Για τρία συνέβη βράδια άκουγε την ίδια φωνή. Αντέδρασε λέγοντας:

— Μα δεν μπορώ.

Και η Παναγία τον διαβεβαίωσε ότι θα τον βοηθήσει. Πράγματι το 1960 άρχισε να το χτίζει κι έγινε πολύ όμορφο.

Όλοι οι προσκυνητές σταματούν να προσκυνήσουν, να βγάλουν φωτογραφίες.

Πέρασα από την Ιβήρων: Προσκύνησα την Πορταΐτισσα, και διανυκτέρευσα.

Σταύρος Χατζής