Κατά το άγιο δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων του 2020, ευλαβής προσκυνητής φωτογράφισε μια εικόνα του Μεγάλου Αθανασίου σε ιερό ναό της κεντρικής Ελλάδας, όπως κι άλλες. Προς μεγάλη του έκπληξη, διαπίστωσε αργότερα, όταν είδε με την ησυχία του τις φωτογραφίες, στην εικόνα του αγίου Αθανασίου, τον άγιο με το στόμα ανοικτό σαν να ήθελε κάτι να πει.
''Ο αναξίως μετέχων καταπατεί τον Υιόν του Θεού''. (Εις Εβραίους Κ'. Π. G. 63:144).
Ο Θ. Ντοστογιέφσκυ, στο βιβλίο του ''Dnevnik Pisatelya''
(Ημερολόγιο ενός συγγραφέα), αναφέρει εν περιλήψει το εξής περιστατικό:
Ήταν Μ. Τεσσαρακοστή. Ένας νεαρός αφού κοινώνησε, πήρε τη
Θ. Κοινωνία, την έβαλε επάνω σε ένα πάσσαλο΄ πήρε το ντουφέκι του, έτοιμος να
την πυροβολήσει...!
Ξαφνικά φανερώθηκε μπροστά του ο Εσταυρωμένος Ιησούς! Ο νεαρός έπεσε χάμω αναίσθητος! Σίγουρα αυτό το περιστατικό μας συγκινεί΄ μας σοκαρίζει.
Άγιος Εφραίμ... Ο πιο γρήγορος Άγιος... Ο παππουλης μου.... Ο Θεός με αξίωσε την ημέρα της αγιοποίησης του να είμαι εκεί στη Νέα Μάκρη.... Φύγαμε από τις Σέρρες για προσκηνυμα... Στο δρόμο έλεγαν για τα πολλά θαύματα του και όποιος έχει πίστη αυτήν την ημέρα θα φανερωθει μπροστά του.... Στο δρόμο χάζευα από το παράθυρο και σε ένα χωράφι με ελιές βλέπω ένα κούτσουρο μαύρο να κουνιέται και λέω παππουλη μου εσύ είσαι;;; δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι μου και μου έδωσε μια κλωτσιά στο πόδι....
Όταν ήταν Μεγάλη Σαρακοστή νηστεύαμε αυστηρά. Παρ’ όλη την κοπιαστική δουλειά, περιμέναμε πότε θα έρθει του Ευαγγελισμού και των Βαΐων, για να φάμε λίγο τηγανιτό μπακαλιάρο παστό, πού μας φαινότανε νόστιμος σαν παστέλι, ή λίγες φρέσκες σαρδέλες, το μόνο ψάρι πού έφτανε στο χωριό από τη θάλασσα κι αυτό σπάνια. Η μητέρα μου για να με δοκιμάσει αν νηστεύω με την καρδιά μου, μου έλεγε καμιά φορά κατά τη διάρκεια της σαρακοστής:
(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Aι ψυχές μας γεμίζουν ευγνωμοσύνη προς τον εν Τριάδι
προσκυνούμενο Θεό μας, διότι μας αξίωσε να παραλάβουμε και να διακρατούμε τον
ατίμητο θησαυρό της Ορθοδόξου Πίστεως «εν οστρακίνοις σκεύεσι» (Β’ Κορ. δ’ 7),
στις ταπεινές και αμαρτωλές μας υπάρξεις.
Κοιτάζουμε τον εαυτό μας και λυπούμεθα, διότι με τις αμαρτίες μας φέρουμε κατάστικτο τον χιτώνα της ψυχής. Αλλά κοιτάζουμε και τον θησαυρό τής Ορθοδόξου Πίστεως που μας ενεπιστεύθη ο Κύριος και χαιρόμεθα.
Hμέρα χαρμόσυνος και ευφροσύνης ανάπλεως πεφανέρωται σήμερον...
Ας είναι ευλογητός ο
Θεός , αγαπητοί μου αδελφοί, ο Οποίος μας αξίωσε να βιώσουμε και πάλι τις
λαμπρές και πενθοχαρμόσυνες αυτές ημέρες της Εκκλησίας μας. Την προπασχάλια
αναστάσιμη χαρά της ορθόδοξης τεσσαρακοστής!
Από την κοιλάδα του κλαυθμώνος της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής αυτομάτως η αγία Εκκλησία μας μεταφέρει σε πελώρια ύψη θεολογίας, στο θαβώρειο όρος της δόξης. Θρηνήσαμε και κλάψαμε στο πρώτο αυτό σταθμό του σταδίου, είδαμε την πίστη των προφητών, είδαμε την νικη και τα οφέλη της νηστείας,αναψυχτήκαμε με τους λαμπρούς Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο, ευγνωμονήσαμε τον Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο πανηγυρίζοντες, τώρα ας συστήσουμε εορτή για τον θρίαμβο και την πανήγυρη της Ορθοδοξίας.
Στα Κατουνάκια, σε
μια ευλογημένη Συνοδεία, εγκαταβιώνει ένας ενάρετος ιερομόναχος.
Δεν είναι ο ίδιος ο
Γέροντας, αλλά βρίσκεται στην μακαρία υπακοή ενός εξίσου ενάρετου Γέροντα. Ο
Κύριος τον έχει χαριτώσει με τόσα χαρίσματα που αν κανείς επικεντρωθεί στο
διορατικό και προορατικό του, φρονώ ότι τον αδικεί.
Είναι κι αυτός ένα από τα εύοσμα ία που ανθίζουν στο Περιβόλι της Παναγιάς μας, αλλά έχει προκρίνει το "λάθε βιώσας" και την αφάνεια, και για αυτό ίσως δρέπει δαψιλώς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος!!
Το σήμερα ψαλλόμενο "Χαίρε, δι' ης η χαρά εκλάμψει. Χαίρε, δι' ης η αρά εκλείψει" μας φέρνει σε λίγες ώρες την Κυριακή της Ορθοδοξίας και τα υπόλοιπα που έρχονται και βρίσκονται καθ οδόν.
ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ με κλειστές τις εκκλησίες, αλλά με ένα μεγάλο ΘΑΥΜΑ μπροστά μας που ανακεφαλαιώνει εις πείσμα του σκότους ολάκερη την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και τα ΑΓΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ.
Κατά το Α’ Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας εορτάζει ένα γεγονός που έλαβε χώρα γύρω στα μέσα του 4ου αιώνος, τον καιρό της βασιλείας του Ιουλιανού, ανιψιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο Ιουλιανός, ο επιλεγόμενος και παραβάτης ή αποστάτης, αν και ήταν χειροθετημένος αναγνώστης, μόλις ανέβηκε στο θρόνο των Ρωμαίων, αρνήθηκε το άγιο βάπτισμα. Άρχισε διωγμό κατά της Εκκλησίας, κρυφό αλλά και φανερό και προσπάθησε να επαναφέρει σε ισχύ την ειδωλολατρική θρησκεία. Γνωρίζοντας ότι οι χριστιανοί άρχιζαν τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θέλησε να τους μολύνει. Διέταξε λοιπόν, κρυφά, όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών.
ΦΩΤΟ: Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΛΑΒΩΜΕΝΗΣ
ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ, ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΩΝ
ΙΒΗΡΩΝ ΤΟΥ ΝΤΟΝΕΤΣΚ.
ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ = Ιησούς Χριστός Χθες και Σήμερον ο
Αυτός και εις τους αιώνας.
Η εικονομαχία δεν
τελείωσε ποτέ, συνεχίζει και στις μέρες μας να πατά και να καταστρέφει την
ΕΙΚΟΝΑ του ΧΡΙΣΤΟΥ που είναι το κάθε
πρόσωπο του συνανθρώπου μας ανεξαρτήτου θρησκείας και πεποιθήσεων που ματώνει επί της γης. Αδελφοί τα πράγματα
δεν πάνε καλά στην Αλβανία και στα Βαλκάνια.. για αυτά θα πούμε αργότερα…
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Να γιατί οι
Παγκόσμιοι Πόλεμοι είναι εικονομαχία. Να
γιατί η εικονομαχία είναι ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΙΑ.
Να γιατί πρέπει να γίνουμε γνώστες της ιστορίας που είναι το στρατηγικό
εργαλείο, να δούμε τις ίδιες παγίδες που στήνουν σε όλους τους ιστορικούς
κύκλους.
Επιστροφή στις ρίζες
μας δια της μετανοίας σημαίνει και γνώση της ιστορίας των προγόνων μας που
μάτωσαν για μας.
Και τότε τα ίδια με εμάς έζησαν , όμως ομολόγησαν και ο ΧΡΙΣΤΟΣ τους χαρίτωσε με την ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ των ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.
