«Το Κάστρο μας θέλεις; Τα κλειδιά του είναι κρεμασμένα στις μπούκες των κανονιών μας! Έλα να τα πάρης!»
Έτσι αποκρίθηκε η Φρουρά του Μεσολογγιού στον Ιμπραήμ.
Οι πιο τρανταχτές σκηνές του ιστορικού μας γίγνεσθαι, αυτές που η μνήμη συγκρατεί και διαιωνίζει την εθνική μας διάρκεια, αυτές που η μνήμη δονεί σύψυχα στις συνειδήσεις μας είναι όχι σκηνές Νίκης, αλλά σκηνές Θυσίας.
Πτώσεις και όχι εκπορθήσεις υψώνουν σε υπερακραία Δόξα την
Ελληνική πολεμική μας Αρετή και διαδηλώνουν στο σύμπαν την ατσάλινη
αποφασιστικότητα του Έλληνα.
Γεγονός μοναδικό και ανεπανάληπτο σε όλη την ανθρώπινη Ιστορία.
Αποκορύφωμα πατριωτικού αισθήματος.
Βάθος δυσθεώρητο θεληματικής ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ.
Η Ηρωική Έξοδος των Ελεύθερων Πολιορκημένων έγινε το βράδυ Σάββατο
του Λαζάρου 10 Απριλίου προς Κυριακή των Βαΐων 11 Απριλίου 1826.
Η Έξοδος των Μεσολογγιτών ισοδυναμεί με την είσοδο τους στην
Αθανασία και στο Ελληνικό Πάνθεο πλάι στους ένδοξους προγόνους τους.
Χωρίς δισταγμό, χωρίς κλονισμό, χωρίς ταλάντευση οι μισοζώντανοι
του Μεσολογγιού εμπιστεύθηκαν στον σκοτεινό θάνατο ότι τον προτιμούν από την
ηλιόλουστη μα σκλαβωμένη επικράτεια της ζωής.
Στις φλέβες μας ρέει αείροο το αγνό ελληνικό αίμα αυτών των
Ελλήνων και Φιλελλήνων, ρέει το αίμα του Ραζηκώτσικα, του Νότη Μπότσαρη, του
Καψάλη, του Μακρή, του Κίτσου του Τζαβέλλα, του Παπαδιαμαντόπουλου και για αυτό
είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ!
Να ζη το Μεσολόγγι!
Κείμενο: Μωραΐτες εν Χορώ
Φωτογραφία: Η Έξοδος του Μεσολογγίου, Θ.Βρυζάκης
Χρηστίδης Λευτέρης