Σε έναν κόσμο δυσώδη, σκοτεινό, αναίσθητο και εχθρικό. Η καλή
ευαισθησία τους, η πολλή στοργή τους, η μεγάλη υπομονή τους να γίνει βάλσαμο
παρηγοριάς, χάδι αισιοδοξίας και ασπασμός ζωής….
Οι μυροφόρες δεν εξέλειπαν και από τον σημερινό άστατο κόσμο μας.
Ως άγρυπνες μητέρες,
ως ευγενείς σύζυγοι,
ως καρτερικές δασκάλες,
ως ακούραστες νοσοκόμες,
ως νέες και γιαγιάδες, με την υπέροχη αιδώ, τη σαγηνευτική ελπίδα και τη θαυματουργή αγάπη αναμυρώνουν τον κόσμο, γλυκαίνουν την πικρή χαμοζωή, γαληνεύουν, ημερώνουν, παραμυθούν και φροντίζουν τους σκληρούς ανθρώπους.
† Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
askitikon