Ὅσο ἁμαρτία εἶναι, ἐνῶ
δουλεύει ὁ ἀντίχριστος, ὁ διάβολος, ἐμεῖς νά κάνουμε ὅτι δέν καταλαβαίνουμε καί
νά παρασυρόμαστε, τόσο ἁμαρτία ἐπίσης εἶναι ὅταν μᾶς περιπαίζει ὁ διάβολος, κι ἐμεῖς
καθόμαστε καί τόν πιστεύουμε καί παρασυρόμαστε ἀπό ὅσα λέει.
Τό ὅλο πνεῦμα πρέπει νά εἶναι αὐτό: ὅτι, γιά νά εἴμαστε ξύπνιοι καί νά ἑτοιμαζόμαστε συνεχῶς, χρειάζεται νά μήν ξέρουμε. Ἐπίτηδες ὁ Θεός τό κάνει αὐτό· νά μήν ξέρουμε πότε θά γίνει αὐτό πού ἔχει νά γίνει –εἴτε εἰδικότερα ὁ ἐρχομός τοῦ ἀντιχρίστου εἴτε καί ὁ ἐρχομός τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου. Νά μήν τό ξέρουμε. Ἔτσι ὠφελούμαστε. Καί ὅταν κανείς ξεφεύγει ἀπό αὐτόν τόν κανόνα, δέν ξέρω· εἶναι ἄραγε ἐντάξει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἤ μήπως χρεώνεται;
Καί ἅγιοι ἄνθρωποι εἶπαν
ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἔρθει μόνο τότε, στό τέλος. Ὑπάρχει ἤδη· καί ἀπό τά
χρόνια τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καί τόν πρῶτο αἰώνα καί τόν δεύτερο αἰώνα καί
τόν τρίτο αἰώνα καί τόν τέταρτο αἰώνα· καί σήμερα ὑπάρχει ὁ ἀντίχριστος, ἀλλά
μέ τήν ἔννοια αὐτή: ὅτι τό μυστήριο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται, λέει, μέσα στόν
κόσμο, ἕως ὅτου νά ἔρθει ὁ συγκεκριμένος ἀντίχριστος. Ὅπως θά ἀποκαλυφθεῖ
πλήρως πλέον ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκεκριμένη βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅμως
ὑπάρχει καί συνεχῶς ἔρχεται μέσα στήν ψυχή μας, ἔτσι ὑπάρχει καί τό κακό καί μᾶς
ἐπηρεάζει.
Καί ὅλα αὐτά κάνουν
καλό, ἄν ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νά φοβηθοῦμε λιγάκι μέ τήν καλή ἔννοια, νά ἀνησυχήσουμε
λιγάκι μέ τήν καλή ἔννοια, νά καταλάβουμε ὅτι δέν εἴμαστε γι᾿ αὐτό τόν κόσμο, ὅτι
ἑτοιμαζόμαστε γιά ἕναν ἄλλο κόσμο, καί ὅτι, γιά νά κερδίσουμε αὐτό τόν ἄλλο
κόσμο, γιά νά κερδίσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά εἴμαστε προσεκτικοί,
νά γρηγοροῦμε, νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά εἴμαστε συνεχῶς σέ μετάνοια.
Ὅπως ὁ Κύριος, ὅταν
τόν ρωτοῦν οἱ μαθηταί: «Πότε θά ἀποκαταστήσεις τή βασιλεία σου;», τούς λέει:
«Δέν εἶναι δικό σας
θέμα νά γνωρίζετε χρόνους καί καιρούς ‘’οὖς ὁ Θεός ἔθετο ἐν τῆ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ’’»,
ἔτσι ἀλλοῦ λέει ὁ Κύριος:
«Ποιά μέρα καί ὥρα θά ἔρθει τό τέλος κανένας δέν τό ξέρει, οὔτε οἱ
ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, παρά μόνο ὁ Πατέρας μου».
(Βλ. Ματθ. 24, 36)
Καί μπορεῖ νά μᾶς
παίζει ἕνα παιγνίδι ὁ διάβολος. Βρῆκε τρόπο δηλαδή νά μᾶς ταράξει, νά μᾶς ἀναστατώσει,
νά μᾶς φοβίσει, νά μᾶς κάνει νά νομίζουμε ὅτι ἀπό δῶ εἶναι ὁ ἐχθρός, ἀπό κεῖ εἶναι
ὁ ἐχθρός, ἀπό δῶ εἶναι ὁ κίνδυνος, ἀπό κεῖ εἶναι ὁ κίνδυνος, ἐνῶ ὁ κίνδυνος εἶναι
μέσα στήν καρδιά μας.
Ἅμα πιστεύεις στόν
Χριστό καί μετανοεῖς καί ἐξομολογεῖσαι τίς ἁμαρτίες σου, καί σέ συγχωρεῖ ὁ
Κύριος, ὅλοι οἱ δαίμονες ἀπό τόν ἅδη νά ἀνέβουν ἐπάνω, δέν μποροῦν νά σοῦ
κάνουν τίποτε· ὅλοι οἱ κακοί καί τά ὄργανα τοῦ σατανᾶ στόν κόσμο δέν μποροῦν νά
σοῦ κάνουν τίποτε.
Ἄν ὅμως μέσα σου δέν ὑπάρχει αὐτό, δέν ὑπάρχει
ὁ Χριστός, κι ἐσύ τάχα προφυλάγεσαι ἔτσι ἤ ἀλλιῶς ἀπό τόν ἀντίχριστο, τότε εἶναι
πού, ἄν μή τι ἄλλο, θά σέ λαχανιάσει ὁ διάβολος. Μήπως λοιπόν δίνουμε τέτοια
δικαιώματα στόν διάβολο, ἐπειδή δέν θέλουμε νά σκεφτοῦμε σωστά καί νά τά δοῦμε
σωστά τά πράγματα, καί τελικά ὁ διάβολος ἔτσι μᾶς χορεύει;
Ἀποσπάσματα ἀπό τούς
λόγους τοῦ π. Συμεών Κραγιοπουλου
proskynitis