Το Σάββατο και την Κυριακή ο Πατήρ Παϊσιος πήγαινε να λειτουργηθή άλλοτε στο Κελλί των Δανιηλαίων και άλλοτε στη Μικρά Αγία Άννα ή πιο μακριά στην Κερασιά. Συνήθως έφευγε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, χωρίς να κερασθή, και σε όλους τους Πατέρες έκανε εντύπωση η ασκητική μορφή του, καθώς και τα μετρημένα λόγια του.
Όταν βοηθούσε στις πανηγύρεις των Κελλιών αυτών, είχαν την
ευκαιρία να τον συναναστραφούν λίγο περισσότερο και έβλεπαν και τον αθόρυβο
τρόπο, με τον οποίο διακονούσε. «βλέποντας τον Πατέρα Παϊσιο να διακονή, έλεγε
αργότερα ο π. Δανιήλ, καταλάβαινες ότι ο πνευματικός άνθρωπος ότι και να κάνει
το κάνει με προθυμία. Ήταν άνθρωπος γεννημένος να ζή για τον πλησίον»
Επίσης αν και ταλαιπωρημένος από την εγχείρηση, πήγαινε
συχνά στην Καψάλα, απόσταση αρκετών ωρών, για να επισκεφθή τον παπα-Τύχωνα και
να εξομολογηθή.
Για πνευματική ωφέλεια επισκεπτόταν και τον γερο-Γαβριήλ
τον Καρουλιώτη, ο οποίος έμενε τότε κατάκοιτος στην σπηλιά ενός απόκρημνου
βράχου.
Επικοινωνία είχε και με έναν άλλον αγωνιστή ασκητή, τον
Ρουμάνο τον γερο-Δανιήλ, ο οποίος έμενε χαμηλά στην Κερασιά. Μια μέρα ο
γερο-Δανιήλ τον ρώτησε:
-Εσύ Πάτερ Παϊσιε, τι τυπικό έχεις;
-Για πες εσύ το τυπικό το δικό σου και μετά να θυμηθώ κι
εγώ το δικό, είπε ο Πάτερ Παϊσιος.
-Εγώ, απάντησε εκείνος, μόλις σηκωθώ τη νύχτα, αρχίζω
πρώτα το κανόνι. Και εννοούσε τον κανόνα.
-Πολύ καλά το λες, Γέροντα, είπε ο Όσιος. Κανόνι είναι !!!
Από το βιβλίο «Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Θ.Π.