Ο π. Ελπίδιος από το Άγιον Όρος άκουγε και ήξερε τι
γινόταν στον αδελφό του και τι τραβούσε την ώρα του μαρτυρίου του. Τους ίδιους
πόνους αισθανόταν και αυτός. Κάνε κουράγιο, του απαντούσε !
Την 29η Νοεμβρίου του 1979, την ώρα που ο αδελφός του Ιερομάρτυρας Φιλούμενος σφαγιαζόταν στο Φρέαρ του Ιακώβ, ο αυτάδελφός του, ο διορατικός Γέροντας Ελπίδιος, ευρισκόμενος τότε στη Νέα Σκήτη του Αγίου Ορους, άκουγε ευκρινώς τον Νέο Ιερομάρτυρα της Πίστεώς μας Φιλούμενον να του φωνάζει από τους Αγίους Τόπους· «Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Μην αγανακτήσεις, προς δόξαν Θεού»!
ο Άγιος Ιερομάρτυς Φιλούμενος, τελειώθηκε μαρτυρικά στο
προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ στη Νεάπολη (στους Αγίους Τόπους).
"Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου
Φιλουμένου", διηγείται ο ανιψιός του Αιμίλιος Χατζηπαυλής, "πήρα
τηλέφωνο στη Νέα Σκήτη, για να ενημερώσω τον π. Ελπίδιο.
Ήμουν, όμως, πάρα πολύ ανήσυχος για το πώς θα αντιδρούσε,
διότι γνώριζα ότι ήταν πάρα πολύ συνδεδεμένοι.
– Ξέρεις, θείε; του είπα, έχει συμβεί ένα θλιβερό γεγονός,
για το οποίο ήθελα να σε ενημερώσω. Μας τηλεφώνησε ο έξαρχος του Πατριαρχείου
και είπε ότι σκοτώθηκε ο π. Φιλούμενος.
Τότε αυτός, με πλήρη ηρεμία και χωρίς καμμία απολύτως
έκπληξη, σαν να του είχα πει κάτι που ήδη γνώριζε, μου απάντησε απλώς:
– Ναι;
Ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα σιγής, μου είπε:
– Και, για πες μου, πώς τον σκότωσαν;
– Δεν ξέρω λεπτομέρειες , του είπα, αλλά, απ’ ό,τι έχουμε
πληροφορηθεί, έριξαν στο προσκύνημα μία χειροβομβίδα, από την έκρηξη της οποίας
σκοτώθηκε.
– Καλά, μου είπε με νόημα, πηγαίνετε εσείς στην κηδεία,
διότι εγώ δεν προλαβαίνω να πάω, και όταν γυρίσετε πάρε με πάλι τηλέφωνο.
Όταν γυρίσαμε από τα Ιεροσόλυμα, του τηλεφώνησα και πάλι.
Αν και είχαμε πληροφορηθεί ότι ο Άγιος κοιμήθηκε με μαρτυρικό τρόπο, είχα
αποφασίσει να μην του μεταφέρω πολλές λεπτομέρειες, για να μη στενοχωρεθεί.
Καθώς, όμως, συνομιλούσαμε με ρώτησε και πάλι:
– Και, για πες μου, πώς τον σκότωσαν;
– Όπως σου είπα, θείε, του είπα εγώ, έριξαν μία
χειροβομβίδα.
Τότε μου λέει έντονα:
– Έτσι τον σκότωσαν; Έτσι τον σκότωσαν; Καλά… Καλά… Θα τα
πούμε, όταν κατέβω στην Αθήνα.
Όταν κατέβηκε στην Αθήνα, τον ρώτησα αν την ώρα του
μαρτυρίου του Αγίου είχε διαισθανθεί κάτι και μου είπε μόνο:
– Να! Με πλησίασε ένα άσπρο περιστέρι…
Και αμέσως σταμάτησε.
– Αυτά δεν λέγονται… Αυτά δεν λέγονται…, είπε και έφυγε.
Τα είχε διηγηθεί, όμως, όλα στον Πνευματικό τον π.
Αναστάσιο Καλλιάνο, ο οποίος μετά την κοίμηση του Γέροντα, μας ανέφερε όσα του
εμπιστεύθηκε".
Αυτά που έζησε ο π. Ελπίδιος τα διηγήθηκε με κάθε
λεπτομέρεια και στους πατέρες της συνοδίας του, τονίζοντάς τους ότι:
"Ο Άγιος Φιλούμενος είναι με τους χορούς των μαρτύρων".
( Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Γέροντας Ελπίδιος
(1913-1983), έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου, Ορούντα – Κύπρος.)
+++++++++++++++
Είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση τα δύο αδέλφια από παλιά.
Όταν πονούσε ο ένας, πονούσε και ο άλλος. Όταν ήταν στενοχωρημένος ο ένας, ήταν
και ο άλλος. Όταν ήταν χαρούμενος ο ένας, το ίδιο ήταν και ο άλλος.
Κάποτε μάλιστα, όταν σπούδαζαν στην Πατριαρχική Σχολή της
Σιών, τους έβαλαν σε δύο διαφορετικές αίθουσες και τους έδωσαν να γράψουν μία
έκθεση με το ίδιο θέμα. Έγραψαν και οι δύο ακριβώς τα ίδια πράγματα, σαν να
είχαν καρμπόν από κάτω, με τα ίδια ορθογραφικά λάθη....
Ας έχουμε Την ευλογία του Αγίου Ιερομάρτυρος Αγιοταφίτου
Φιλουμένου και τις ευχές του μακαριστού οσίου ιερομονάχου π.Ελπιδίου.
Αμήν
https://www.facebook.com/photo/?fbid=1105453673491112&set=a.352429235460230