Ἐπῆγε στό Μεγάλο Κελλίον «Μπουραζέρη», προκειμένου νά
συναντήσει τόν ἔμπειρο ἁγιογράφο π. Ἀρσένιο.
Εἶδε στό ἁγιογραφεῖο τῶν Πατέρων πολλές εἰκόνες. Τοῦ ἄρεσε
μία τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας καί ζήτησε νά τήν ἀγοράσει.
Ὁ Πατήρ τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι παραγγελία ἀπό ἄλλον καί δέν μπορεῖ νά τήν δώσει.
Τήν νύκτα στήν ἀτομική του
προσευχή ὁ π. Ἀρσένιος ἐπῆρε πληροφορία νά δώσει αὐτή τήν εἰκονα.
Αὐτός τήν ἀγόρασε καί μέ τήν εἰκόνα στήν ἀγκαλιά του,
κατηφόρησε γιά τήν Μονή Ἰβήρων.
Τοποθέτησε τήν εἰκόνα αὐτή γιά λίγο ἐπάνω στήν πρωτότυπη
καί Θαυματουργό Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας.
Τήν ἄλλη ἡμέρα τήν ἐπῆρε καί σιγά σιγά ἔφθασε καί πάλι
στήν πατρίδα του, στό Σικάγο τῆς Ἀμερικῆς.
Ἀφ᾿ ὅτου ἔβαλε τήν εἰκόνα στήν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας τους,
ἄρχισε νά τρέχει ἄφθονα δάκρυα.
Ἦλθαν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι νά τήν προσκυνήσουν καί ἄλλοι
δύσπιστοι νά ἰδοῦν τό μέγα θαῦμα.
(Αὐτά μᾶς τά εἶπε ὁ μακαριστός Γέροντάς μας σέ μία σύναξι
τῆς Ἀδελφότητός μας»).
++++++++++++++++++++
Ἦταν Φεβρουάριος τοῦ 1988. Μία ὁμάδα 4 μαστόρων ἐδούλευαν
στήν Ρουμανική σκήτη. Λόγῳ καταρρακτώδους βροχῆς ἔπαυσαν νά δουλεύουν.
Ξεκίνησαν νά φύγουν γιά Δάφνη μέ τό αὐτοκίνητό τους. Κοντά
τους ἐπῆραν καί ἕναν ἑλληνοαμερικανό χριστανό.
Πέρασαν τήν Μονή τῆς Λαύρας καί κατόπιν βρέθηκαν μπροστά
σέ ἕνα χείμαρρο, πού τό νερό του εἶχε φθάσει περί τό ἑνάμισυ μέτρο.
Ἐσυλλογίζοντο τί νά κάνουν; Ὁ ξένος ἐπιβάτης, κατέβηκε
κάτω.
Μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἐσταύρωσε τό αὐτοκίνητό τους καί
τούς εἶπε: Τώρα περᾶστε τό ποτάμι...».
Καί πράγματι τό ἐπέρασαν ἀφοῦ ἡ στάθμη τοῦ νεροῦ εἶχε
κατέβει στούς 20 πόντους!
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Αρχάγγελος Μιχαήλ Ο Ταξιάρχης