Πόσο ευεργετική για την ανθρώπινη ψυχή, πόσο εποικοδομητική, πόσο ωφέλιμη, πόσο ουσιαστική και διδακτική μέσα στους παράφρονες ρυθμούς μίας ανίερης στην κυριολεξία σύγχρονης ζωής είναι η σιωπή του Αγίου Όρους, νοούμενη ως διαρκής δοξολογία, γαλήνη και πνευματική εγρήγορση. Ειλικρινά νιώθω αδύναμος ενώπιον του εγχειρήματος να καταγράψω βιώματα προσέγγισης του θείου και της ουράνιας πολιτείας, που ως δώρο της γλυκειάς Παναγιάς συνοδεύουν έφ’ όρου ζωής, ως πολύτιμος θησαυρός τους πιστούς που προσέρχονται καθημερινά ως μέλισσες στην αγιώνυμη ησυχαστική πολιτεία του Άθωνα, για να λάβουν λίγη γύρη από το Περιβόλι της Θεομήτορος. Είναι βιώματα που φέρουν το όμορφο πέπλο της σιωπής, το οποίο οιανδήποτε συγγραφική η ποιητική πέννα δεν δύναται επακριβώς να περιγράψει άνευ της θείας συμμετοχής και ευλογίας του ουρανού.
Εξομολογητικά σας αναφέρω
Χριστιανοί μου, πως από τότε που έβαλα συνοδηγό στα προσκυνηματικά ταξίδια μου
στο Άγιο Όρος την ανιδιοτέλεια και οδηγό- σύντροφο την εν Χριστώ αγάπη η σιωπή
του Όρους αποκαλύπτεται θαυματουργικά μέσα από την συνάντηση με τα ευλογημένα
παλικάρια, τους μοναχούς της Αγίας μας Θεοτόκου, που φροντίζουν το Περιβόλι Της
κατά τρόπο τέτοιο που να ευωδιάζει σε ολάκερη την οικουμένη. Και η ευωδία αυτή
απλώνεται και θωρακίζει όλους και όλα ανεξαρτήτως, χωρίς καμιά διάκριση. Γιατί
τα άνθη της αγιότητας που ήδη μοσχοβολούν στον Άθωνα καθιστούν το Περιβόλι της
Παναγιάς έναν επίγειο Παράδεισο...
Μία τέτοια ευλογημένη συνάντηση μου επιφύλαξε η Παναγιά
μας προσφάτως προσκαλώντας με στο πανηγύρι της Ιεράς Μονής Καρακάλλου για τον
Άγιο Γεδεών, έναν άγνωστο στους περισσότερους Ορθοδόξους μάρτυρα της πίστης, ο
οποίος όμως, έχει μεγάλη παρρησία στον τριαδικό Θεό. Δεν είναι δε τυχαίο ότι ο
άγιος Γεδεών, ασκητής της Μονής Καρακάλλου μαρτύρησε λίγο πριν την επανάσταση
του 1821. Και ήταν αυτός που προφήτευσε την επανάσταση και μίλησε για τον αγέρα
της ελευθερίας από την τουρκική σκλαβιά. Και θα πρέπει στους γνωρίζοντες περί
τα της πίστεως να επισημανθεί πως δεν είναι τυχαίες οι ποικιλότροπες σύγχρονες
εμφανίσεις του αγίου Γεδεών και η αύξηση των θαυμάτων που επιτελεί σ’ όσους τον
επικαλούνται... Ίσως δια των συχνών εμφανίσεων προαναγγέλει την νέα επανάσταση
των Ελλήνων, η οποία θα αποσκοπεί να εκδιώξει τη σκλαβιά που επέβαλλε ο μιαρός
Σατάν μέσω της μεγάλης αποστασίας μας από τις εντολές και τις ρήσεις του
τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού. Πρόκειται για μία πνευματική επανάσταση, η
οποία ήδη εκκολάπτεται μυστικώς σε εστίες που δημιουργούνται σε πανελλαδική
κλίμακα. Αληθινά προπύργια αγιότητας στα οποία αναδεικνύονται οι νέοι
πρωτοπόροι της πίστεως, αυτοί που οπλισμένοι με τη ρομφαία του Χριστού θα
ελευθερώσουν τη χώρα από τα δαιμόνια που επέβαλλαν την αποστασία... Αυτοί που
θα καθαρίσουν τον Αμπελώνα του Κυρίου μας αποτινάσσοντας σατανικές δοξασίες και
άθεες φιλοσοφίες που ταλαιπωρούν την Ελλάδα ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες
δεκαετίες.
Από τότε που ευλαβής γέροντας από τα Άγραφα όρη κατά
θαυμαστό τρόπο με θωράκισε με τον άγνωστο ως τότε στην οικογένειά μου
Καρακαλληνό άγιο μου είχε γεννηθεί σφοδρή επιθυμία να προσκυνήσω τον τόπο της
ασκήσεώς του και να συμμετάσχω στην κοινή γιορτή ουρανού και γης που γίνεται
κάθε χρόνο στις 30 Δεκεμβρίου (12 Ιανουαρίου με το νέο ημερολόγιο) στην ομώνυμη
Μονή. Αυτή την επιθυμία διέγνωσε ο Άγιος Γεδεών και απέστειλε έναν μήνα πριν το
πανηγύρι του έναν ευλαβή, ταπεινό τέκνο του τον Κωνσταντίνο, ο οποίος επισκέφθηκε
τα γραφεία μας προκειμένου να πάρει μερικά αντίτυπα από το βιβλίο «Ο
τρελο-Γιάννης». Κατά τη συζήτηση που είχα μαζί του μου εκμυστηρεύτηκε την
πνευματική σύνδεση που είχε με τη Μονή Καρακάλλου, μου μίλησε για τον
πνευματικό του γέροντα Φιλόθεο και για τους «εργάτες» μοναχούς του κήπου της
Παναγίας μας. Κοινοποίησα από την πλευρά μου τη μυστική θαυμαστή σύνδεση που
είχα τα δυό τελευταία χρόνια με τον Άγιο Γεδεών. Εκείνος ενθουσιάστηκε. Δεν
πέρασαν παρά λίγες ημέρες και ο Κωνσταντίνος επανήλθε φέροντας ως δώρο ένα
βιβλίο με το βίο του αγίου, έκδοση της Ιεράς Μονής αλλά και την πρόσκληση του
ηγουμένου να συμμετάσχω στο πανηγύρι της Μονής. Φανταστείτε τη χαρά μου! Η
πρόσκληση απεστάλη από τον ίδιο τον Άγιο Γεδεών, ο οποίος για άλλη μία φορά με
θαυμαστό τρόπο έδειχνε την αγάπη του προς την ταπεινότητά μου. Δεν σας κρύβω
πως υπήρξαν μέχρι την επίτευξη της προσκυνηματικής επίσκεψης πολλά εμπόδια, τα
οποία όμως ξεπεράστηκαν. Ακόμη και ο καιρός ήταν αντίθετος στα σχέδιά μας.
Κανένα εμπόδιο όμως, δεν στάθηκε ικανό να μας σταματήσει ούτε ακόμη και το
απαγορευτικό που εξέδωσε για τους σφοδρούς ανέμους το Λιμενικό! Γιατί χάρη στις
ενέργειες του Πέτρου, ενός τακτικού προσκυνητή και ταπεινού εργάτη του Αγίου
Όρους και της παρέμβασης της Παναγίας μας επιλύθηκαν όλα τα προβλήματα.
Έτσι, την παραμονή της εορτής Κυριακή μεσημέρι, λίγο μετά
το πέρας της Θείας Λειτουργίας στο Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην
Ουρανούπολη επιστρέψαμε στο λιμάνι της Ιερισσού προκειμένου να επιβιβαστούμε
στο καραβάκι της Μονής Φιλοθέου... Εκεί ο καπετάνιος π. Νείλος, και ο π.
Κασσιανός οι καραβοκύρηδες-ψαράδες μοναχοί της Μονής Φιλοθέου μαζί με τρόφιμα
που κουβάλησαν για το πανηγύρι του Αγίου Γεδεών πήραν και μας.
Το ταξίδι στην φουρτουνιασμένη θάλασσα δεν ήταν εύκολο. Το
νερό αρκετές φορές σκέπαζε το μικρό σύγχρονο καραβάκι και έκανε το ταξίδι
συναρπαστικό αλλά συνάμα και δύσκολο. Φθάσαμε στον Αρσανά της Φιλοθέου και με
φορτηγό που οδηγούσε ο π. Ιωαννίκειος της Μονής Καρακάλλου που ήρθε να φορτώσει
τα τρόφιμα αργά το μεσημέρι φθάσαμε στην πανέμορφη από πάσης απόψεως
Αγιορείτικη Μονή. Λησμόνησα να αναφέρω πως στην Ουρανούπολη περίμεναν την άρση
του απαγορευτικού περίπου 100 προσκυνητές που έχουν ως τάμα να έρχονται κάθε
χρόνο στην εορτή του Αγίου Γεδεών, από το Βελεστίνο, τον Τύρναβο, τον τόπο που
μαρτύρησε ο Άγιος, την Κρήτη, την Ήπειρο, την Ξάνθη...
Στην είσοδο του μοναστηριού ως «διάκονος–περιβολάρης» της
αγίας Μονής μας υποδέχθηκε ο ευλαβής φίλος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και
διάκονος του κήπου της Παναγίας μας στην Καρακάλλου αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.
Με ένα πλατύ χαμόγελο ο σεβάσμιος γέροντας μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας
στο πανηγύρι, γεγονός που ειλικρινά με ξάφνιασε, αφού εμείς οφείλαμε να τον
ευχαριστήσουμε για τη συμμετοχή μας στο μέλι της πνευματικής κηρύθρας που ανελλιπώς
εδώ και δέκα αιώνες αναδύει από την κυψέλη της Ιεράς Μονής Καρακάλλου. Ο
γέροντας καλοί μου Χριστιανοί χαιρόταν γιατί απέναντί του έβλεπε ανθρώπους που
με την δίψα της δορκάδος αναζητούσαν να ξεδιψάσουν από την πηγή που άνοιξε με
το μαρτύριό του ο Άγιος Γεδεών. Στο ύδωρ της πηγής αυτής ξεδιψούν διαρκώς η
αδελφότητα και οι προσκυνητές αλλά και κάθε διαβάτης που πορεύεται με στόχο την
αιωνιότητα.
Εκεί στην πηγή του Αγίου Γεδεών που ρέει στον κήπο της
Θεομήτορος επιχειρήσαμε όλοι μας να καθαρίσουμε τις βαρύτατες πληγές που
προκαλεί η εν γνώσει η και αγνοία παραβίαση και παρέκκλιση από το λυτρωτικό
νόμο του Θεού. Και ο Άγιος βρισκόταν εκεί με τη λευκή φορεσιά του μαρτυρίου για
να επουλώσει πληγές και να απαλύνει τον πόνο και το βαρύ φορτίο κάθε προσκυνητή
και πιστού που αγωνιά για την αιωνιότητα.
Ο ταπεινός λευίτης του Χριστού π. Φιλόθεος διέγνωσε στα
πρόσωπά μας την κόπωση από το ολονύκτιο ταξίδι μας και ανέθεσε στον αρχοντάρη
(μοναστηριακό διακόνημα) π. Νεκτάριο, έναν εξαίρετο μοναχό από τη Λακωνία την τακτοποίησή
μας σε δωμάτια. Κατάκοποι κοιμηθήκαμε για λίγη ώρα μέχρι να σημάνει το σήμαντρο
για τον Εσπερινό. Λίγο μετά τη Δύση του Ηλίου, μετά την τράπεζα και το
Απόδειπνο βρεθήκαμε και πάλι στα δωμάτια.
Το εγερτήριο ορίσθηκε για τη μία μετά τα μεσάνυκτα. Αν και
κοιμηθήκαμε λίγες μόνο ώρες, όλοι νιώθαμε ξεκούραστοι. Όταν κατεβήκαμε στο
Καθολικό οι μοναχοί και ο γέροντας είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Ο Πέτρος
και ο Κωνσταντίνος οικείοι στην Αδελφότητα οδήγησαν τον γράφοντα και τον
Δημήτρη, στα στασίδια. Στο ημίφως των κανδηλιών συνέλαβα τον εαυτό μου να
προσεύχεται αδιαλείπτως για ασθενούντες γνωστούς, για μισούντες και αγαπώντες,
για συγγενικά πρόσωπα για όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας. Η μελωδική φωνή
της καταπληκτικής χορωδίας των Καρακαλληνών μοναχών βοηθούσε σε πνευματικές
πρωτόγνωρες ψυχικές αναβάσεις...
Λίγο πριν το ξημέρωμα, την ώρα που κατά τον άγιο προφήτη
Δαυίδ ο Κύριός μας προβαίνει σε εκκαθαρίσεις του Αμπελώνα Του (εις τας πρωϊας
απέκτειννον πάντας τους αμαρτωλούς της γης του εξολοθρεύσαι εκ πόλεως Κυρίου
πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν) ο γέροντας της Μονής π. Φιλόθεος έβγαζε
με τη λεπτότητα ενός αρίστου χειρουργού τα αγκάθια και τις τσουκνίδες από τις
ψυχές των προσκυνητών με το μυστήριο της θείας εξομολόγησης.
Ο Φινλανδικής καταγωγής μοναχός Πρόδρομος με πληροφόρησε
πως ήρθε η σειρά να συναντήσω τον γέροντα που βρισκόταν σε παρακείμενο
παρεκκλήσι. Το πρόσωπό μου έλαμψε από χαρά όταν είδα το γέροντα στο κέντρο του
ναού να με υποδέχεται με ένα πλατύ χαμόγελο, έτοιμος να θέσει ενώπιον του
Κυρίου μας το βαρύ φορτίο μου, τα αγκάθια των ανομιών που πληγώνουν πάντα την
ανθρώπινη ψυχή. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως η μία σχεδόν ώρα συζήτησης
κύλησε σαν ένα δευτερόλεπτο και πως όταν βγήκα από το παρεκκλήσι τα μάτια μου
ήταν βουρκωμένα από δάκρυα κατανύξεως... Η καρδιά μου φτερούγιζε καθώς θυμόταν
τις ρήσεις του γέροντα Παϊσίου για τα μοναδικά αγιορείτικα άνθη...
Την Δευτέρα 11 Ιανουαρίου μετά την πρόσκληση του Πέτρου
κινήσαμε στις Καρυές όπου προσκυνήσαμε την θαυματουργική εικόνα της Παναγιάς
«Άξιόν Εστί» στο Πρωτάτο και το ιερό λείψανο του Αποστόλου Ανδρέα στη ομώνυμη
Σκήτη (Σαράϊ). Εν συντομία μαζί με το Δημήτρη προσκυνήσαμε την Παναγιά (Φοβερά
Προστασία) της Μονής Κουτλουμουσίου ενώ λουστήκαμε στο φως των παραινέσεων και
των συμβουλών του γέροντα ασκητή π. Γαβριήλ.
Επιστρέψαμε το μεσημέρι στη Μονή Καρακάλλου. Η Αδελφότητα
ήδη είχε ολοκληρώσει το έργο της προετοιμασίας για το πανηγύρι και περίμενε να
υποδεχθεί τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, έναν αγωνιστή και τολμηρό Ιεράρχη
ο οποίος προεξήρχε της πανηγύρεως.
Η αγρυπνία του Αγίου Γεδεών
Γύρω στις τρεις έφθασε ο καλός αυτός Ιεράρχης και εισήλθε
στο ναό, όπου ήταν συναγμένη η αδελφότητα για την δοξολογία-ευχαριστία προς το
Θεό. Ένιωσα παρείσακτος, όταν προκειμένου να εξασφαλίσω δυό-τρεις φωτογραφίες
αναγκάστηκα να χαλάσω την τάξη που επικρατούσε στο Καθολικό. Μετά τα κεράσματα
όλοι αναμέναμε πλέον το σήμαντρο που θα σηματοδοτούσε την έναρξη της αγρυπνίας
με τον πανηγυρικό Εσπερινό. Σήμανε ακριβώς στις επτά το βράδυ. Ο ναός δεν
άργησε να γεμίσει από προσκυνητές και μοναχούς από ιερές μονές, σκήτες και
κελιά που έτρεξαν να τιμήσουν τον Άγιο Γεδεών. Ο Πέτρος, φρόντισε και μου
εξασφάλισε ένα στασίδι κοντά στο δεξιό χορό των ιεροψαλτών, δίπλα ακριβώς από
το σημείο που ο Άγιος Γεδεών έλαβε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό την εντολή να
βγει έξω από το Άγιο Όρος και να μεταβεί στο σκλαβωμένο λαό μας για να στηρίξει
την πίστη του.
Ήταν η πρώτη παρουσία μου σε αγιορείτικη αγρυπνία. Υπήρχε
μία ευλογημένη ευταξία και κινητικότητα που σε έκανε να νιώθεις καθώς περνούσαν
οι ώρες ξεκούραστο και να λησμονείς οιανδήποτε κόπωση. Ακόμη και να έκλειναν
λίγο τα μάτια σου η αίσθηση ότι συμμετέχεις και βρίσκεσαι στον τόπο συνάντησης
ουρανού και γης, ορατού και αόρατου κόσμου σε έθετε μέσα στη λογική μίας
υπερβατικής λειτουργίας. Μίας λειτουργίας που θα μπορούσε να καταγραφεί με τη
φράση «όλα ήταν ωραία»... Μία λειτουργία στην οποία διέκρινες πολλά φεγγοβόλα
πρόσωπα ανάμεσα στις παρούσες άγιες μορφές των τοιχογραφιών αλλά και των
χαρμόσυνων χορών των αγγέλων και των πνευμάτων που γιόρταζαν τον θαυματουργό
άγιο. Αξιοσημείωτη παρένθεση αποτελούσε ακόμη και η πνευματική συζήτηση που
διεξήχθη στο αρχονταρίκι της Μονής λίγο μετά τον Πανηγυρικό Εσπερινό
(Κεράσματα) μεταξύ του προσκεκλημένου Μητροπολίτη και του ηγουμένου με μοναχούς
και λαϊκούς. Εκεί όπου προβληματισμοί εκτίθενται στο κέντημα της όλης
αγιορείτικης σιωπής αναζητώντας απαντήσεις και λύσεις.
Ρουφούσα στην κυριολεξία κάθε στιγμή προσθέτοντας
πολύτιμες εμπειρίες και πρωτόγνωρα δώρα της Παναγιάς από το Περιβόλι Της.
Απερίγραπτα στην κυριολεξία μοναδικά βιώματα.
Στην πανηγυρική εορτή μνήμης του Αγίου κατά την διάρκεια
της αρχής του Μεσονυκτικού ήρθαν για να συμμετάσχουν και οι ηγούμενοι Εφραίμ
από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου και Νικόδημος από την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Οι
ψαλμοί και ύμνοι προς τον Κύριο μας δημιουργούσαν μία πνευματική ευωδία που
χαροποιούσε και ευαρεστούσε τον ουρανό. Την πρόσκληση του αγίου Γεδεών
επισφράγισε η συμμετοχή των περισσοτέρων στο Μεγάλο Δείπνο της Θείας
Ευχαριστίας. Τα λαμπερά πρόσωπα του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και του π.
Εφραίμ του Βατοπεδινού απεδείκνυαν περίτρανα την παρουσία του Κυρίου μας στον
ευλογημένο χώρο. Ο νους μου άρχισε τότε να περιστρέφεται στον Άγιο Ιωάννη τον
Χρυσόστομο και στις βιωματικές πνευματικές εμβαθύνσεις του στο μυστήριο της
Θείας Ευχαριστίας.
Λουσμένοι με το φως του Χριστού βγήκαμε έξω από το
Καθολικό την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε και τα πουλιά με τα κελαϊδίσματα τους
υμνούσαν τον Δημιουργό. Ήδη ήταν στρωμένη η τράπεζα. Ο Πέτρος μας έγνεψε πως
έπρεπε να βιαστούμε γιατί γύρω στις εννέα θα παίρναμε πάλι το δρόμο της
επιστροφής μας για το κλεινόν άστυ. Ατενίζοντας το μοναστήρι καθώς φεύγαμε για
τη Δάφνη, το λιμάνι υποδοχής του Αγίου Όρους παρακαλούσα τον Άγιο Γεδεών να
βοηθήσει, ώστε να αξιωθώ να παραβρεθώ και του χρόνου στην όμορφη αυτή
πανηγυρική ομήγυρη στη Μονή των ασκητικών του αγώνων, στο αγιορείτικο
πνευματικό προπύργιο της Ορθοδοξίας, στη Μονή Καρακάλλου. Γένοιτο!
Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010