Όστις φυλάττει όλας τας εντολάς, η καρδία αυτού θα αισθάνηται πάντοτε την χάριν έστω και ολίγον. Αφαιρείται όμως η χάρις ένεκα της κενοδοξίας, ένεκα και ενός ακόμη υπερηφάνου λογισμού. Δύναταί τις να νηστεύη πολύ, να προσεύχηται πολύ, να κάμνη πολλά καλά, εάν όμως υπερηφανεύηται δι’ αυτά, τότε θα ομοιωθή προς κύμβαλον, το οποίον αλαλάζει, έσωθεν δε είναι κενόν.
Μακάριοι είναι
εκείνοι, όσοι ημέρας και νυκτός μεριμνούν πως να ευαρεστήσουν εις τον Κύριον.
Αυτοί εκ πείρας και αισθητώς γνωρίζουν την χάριν του Αγίου Πνεύματος.
Η χάρις δεν έρχεται
κατά τρόπον ώστε η ψυχή να αγνοή την έλευσίν της, και οπότε εγκαταλείπη αυτήν η
χάρις, τότε η ψυχή, ήτις αγαπά τον Θεόν, αναζητεί τον Κύριον μετά μεγαλυτέρας
θλίψεως και εντάσεως, ούτως, ώστε αδυνατεί καν να ενθυμηθή τα συγγενή και
προσφιλή πρόσωπα.
Δόξα εις τον Κύριον,
ότι διδάσκει ημάς να αισθανώμεθα την έλευσιν της χάριτος και να γνωρίζωμεν την
άρσιν αυτής, τουτέστιν πως αποκτάται και πως αφαιρείται.
Όστις φυλάττει όλας
τας εντολάς, η καρδία αυτού θα αισθάνηται πάντοτε την χάριν έστω και ολίγον.
Αφαιρείται όμως η χάρις ένεκα της κενοδοξίας, ένεκα και ενός ακόμη υπερηφάνου
λογισμού. Δύναταί τις να νηστεύη πολύ, να προσεύχηται πολύ, να κάμνη πολλά
καλά, εάν όμως υπερηφανεύηται δι’ αυτά, τότε θα ομοιωθή προς κύμβαλον, το
οποίον αλαλάζει, έσωθεν δε είναι κενόν.
Η κενοδοξία ερημοί την
ψυχήν από της χάριτος, και χρειάζεται πολλή πείρα και μακρός αγών διά να
νικήσης το πάθος αυτό.
Δόγμα