Σήμερα η Εκκλησία μας στρέφει το βλέμμα πέρα απ’ τα σύνορα της παρούσας ζωής, στους πατέρες και αδελφούς μας που έχουν αναχωρήσει από αυτή τη ζωή. Και, καθώς μας υπενθυμίζει τους προαπελθόντες, ελπίζει να μας προετοιμάσει να περάσουμε τις υπόλοιπες μέρες της περιόδου αυτής, αλλά και τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που πλησιάζει, όπως πρέπει.
Ας ακούσουμε τη Μητέρα
μας, την Εκκλησία, και, τιμώντας τους πατέρες και αδελφούς μας, ας προσέξουμε
να προετοιμαστούμε και για το δικό μας ταξίδι. Ας κλάψουμε για τις αμαρτίες
μας, παίρνοντας την σταθερή απόφαση, να διαφυλάξουμε στο μέλλον τον εαυτό μας
από κάθε κηλίδα.
Επειδή τίποτε ακάθαρτο
δεν θα εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού και κατά την Κρίση κανένας ακάθαρτος δεν
θα δικαιωθεί, μην περιμένουμε να καθαριστούμε μετά τον θάνατο. Θα παραμείνουμε
στην κατάσταση στην οποία θα βρισκόμαστε κατά το πέρασμά μας εκεί. Την κάθαρσή
μας θα την επιμεληθούμε εδώ.
Αλλά πρέπει να βιαστούμε, για τι ποιος γνωρίζει πόσο ακόμη θα ζήσει; Πώς θα εμφανισθούμε ακάθαρτοι; Με τι μάτια θα κοιτάξουμε τους πατέρες και αδελφούς μας που θα συναντήσουμε εκεί; Πόσο θα ντραπούμε! Ας βιαστούμε να διορθωθούμε, ώστε να εμφανιστούμε τουλάχιστον σε ανεκτή κατάσταση στην άλλη ζωή.
Πάντα
παρορών τα της σαρκός οφλήματα,
Σωτήρ
ημών, εν πάση ηλικία, παντός γένους
ανθρώπων,
προ του κριτηρίου σου στήσον
ακατακρίτους, σοι τω Κτίστη, απολογουμένους.
(Πηγή: «Ψωμί για το
Ταξίδι. Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής», Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος,
Εκδόσεις “Αρμός”)
alopsis