Ἦχος πλ. α' «Χαίροις ἀσκητικῶν»
Χαἴροις ἡ φεραυγής
χελιδών, ἡ ἐκ χειμῶνος, νοητοῦ ἔαρ φέρουσα καί ζάλην τῆς ἁμαρτίας παύσασα μόνη
σεμνή˙ χαῖρε θεία σκέπη, χαῖρε τράπεζα, ἐν
σοι τόν οὐράνιον, τῆς ζωῆς ἄρτον ἔχουσα, οὐ οἱ τρυφῶντες, οὐ δεδοίκασι θάνατον,
οὐδέ θνήσκουσιν˙ ἀλλά ζῶσιν ὡς ἔφησεν, ἄχραντε
Παντευλόγητε, ὁ πλάστης τῆς φύσεως˙ οὐ καί ἡμᾶς τούς σούς δούλους, ἐμφορηθῆναι ἀξίωσον, τυχεῖν τε Παρθένε, τῆς ἀλήκτου
καί ἀφθάρτου μακαριότητος.
ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ.
ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ
ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.
proskynitis