Ο όσιος πατήρ ημών Ανδρέας ήταν σκλάβος σκυθικής (δηλ. σλαβικής) καταγωγής που ζούσε στην Κωνσταντινούπολη στην υπηρεσία ενός πρωτοσπαθαρίου. Πρόκοψε γρήγορα στα ιερά και θύραθεν γράμματα και προκαλούσε τον θαυμασμό του περίγυρού του με τις γνώσεις του. Μια νύχτα, ενώ προσευχόταν, είδε με τρόμο έναν στρατό Αιθιόπων έτοιμο να αντιμετωπίσει μία ομάδα λευκών ανθρώπων. Ο ίδιος κλήθηκε να μονομαχήσει με το πρωτοπαλίκαρο των βαρβάρων και, αφού τον νίκησε, σε ανταμοιβή έλαβε από έναν άγγελο τρεις «αχράντους στεφάνους», ενώ ο Χριστός, παρουσιαζόμενος με τη μορφή ενός νέου άνδρα, του έλεγε: «Τρέχε τον καλόν αγώνα γυμνός και γίνε σαλός για μένα, ώστε να αξιωθείς τη Βασιλεία των Ουρανών!».
Με το πρώτο φως της ημέρας, υπακούοντας στη θεία εντολή, ο
Ανδρέας ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του διά Χριστόν Σαλού καταξεσχίζοντας με ένα
μαχαίρι τον χιτώνα του και βγάζοντας κραυγές που κατατρόμαξαν το σπίτι. Ο
αφέντης του, θεωρώντας τον δαιμονισμένο, πρόσταξε να τον πάνε στον ναό της
Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας [22 Δεκ.] και να τον αλυσοδέσουν εκεί.
Περνούσε στον τόπο εκείνο τις μέρες του υποκρινόμενος τον παράφρονα με κάθε
είδους εκκεντρικότητες και προσευχόταν όλη νύχτα, στερεωμένος στην οδό αυτή με
ένα όραμα από την αγία Αναστασία. Μια νύχτα, δέχθηκε την επίθεση πλήθους
δαιμόνων. Μόλις όμως επικαλέστηκε την αρωγή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο
άγιος φανερώθηκε μέσα σε βροντή, διασκόρπισε τους δαίμονες με την αλυσίδα που
τον κρατούσε δεμένο και του υποσχέθηκε τη βοήθειά του στους αγώνες που τον
περίμεναν.
Σε ένα άλλο νυχτερινό όραμά του, κλήθηκε να υπηρετήσει
έναν βασιλιά στο παλάτι του, όπου του έδωσαν να φάει χιόνι το οποίο
μεταμορφώθηκε σε ουράνια ευωδία. Κατόπιν, του προσέφεραν πικρούς καρπούς
–σύμβολα της στενής οδού που επρόκειτο να ακολουθήσει– και στη συνέχεια μία
εξαίσια τροφή που του χάρισε θεία έκσταση.
Αφού έμεινε τέσσερα χρόνια δέσμιος στην εκκλησία, ο
Ανδρέας ελευθερώθηκε και άρχισε να συμπεριφέρεται δημόσια μιμούμενος τον άγιο
Συμεών τον Σαλό. Ενώ, όμως, ο Συμεών χρησιμοποιούσε τη σαλότητα υπό μορφή
ειρωνείας και χλευασμού, με σκοπό να καταδικάσει τους αμαρτωλούς και τις
μάταιες αξίες του κόσμου, ο όσιος Ανδρέας, «παίζων» και «εμπαίζων», προσφερόταν
μάλλον στην περιφρόνηση και στην κακομεταχείριση, μιμούμενος τον Χριστό,
προκειμένου να αποκαλύψει τη σοφία του Σταυρού στη μωρία του αμαρτωλού και
πονηρού κόσμου (Α΄ Κορ. 1, 18). Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα λόγια του Αποστόλου
που λέει: «Εμείς γίναμε μωροί για τον Χριστό» (Α΄ Κορ. 4, 10), προσφερόταν με
τη θέλησή του στη χλεύη και τα κτυπήματα του όχλου και γινόταν «στα μάτια όλων
κάθαρμα και σκουπίδι του κόσμου, ένα ακάθαρτο απόβρασμα της κοινωνίας» (πρβλ.
Α΄ Κορ. 4, 13), με σκοπό να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών αλλά και να
ελκύσει εκεί και τους άλλους.
[ Διαβάστε το Συναξάρι του Οσίου Ανδρέα, του διά Χριστόν
Σαλού, από το ιστολόγιο «Το Ειλητάριον»· . https://toeilhtarion.blogspot.com/2019/05/blog-post_28.html.
]