☦ ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ.

-Δεν πονάει η πλάτη σου, αλλά το αφόρητο βάρος που σέρνεις στη ζωή!

-Τα μάτια σου πονάνε γιατί κοιτάς με αγανάκτηση.

- Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις σου.

- Δεν είναι ο λαιμός που πονάει, αλλά το ότι δεν μιλάς και όταν μιλάς με θυμό.

☦ « Τι έρχεται ; »

☦ Με την Παναγία την Πορταίτισσα η Ελλάδα θα πορευθεί τα επόμενα χρόνια που έρχονται... Είναι ΑΥΤΗ που κλείνει κατάμουτρα την πόρτα στον αντίχριστο - Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πριν 33 χρόνια την ώρα που χειρουργούσαμε απωλέσαμε την πλήρη  όραση στο δεξί οφθαλμό μας.

Δίχως καθυστέρηση προστρέξαμε στο εικονοστάσι που είχα στο ιατρείο μου και στο μπουκαλάκι με το λαδάκι που μας έδωσε ο προσμονάριος της Εφέστειας εικόνας της Ιεράς Μονής Ιβήρων όταν την προσκυνήσαμε την προηγούμενη χρονιά.

☦ “όπου συνέβη πτώση, εκεί προηγουμένως κατασκήνωσε η υπερηφάνεια, γιατί το δεύτερο είναι προμήνυμα του πρώτου.” Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

☦ “Κάθε προσευχή που λέγεται με ταπείνωση και πόνο καρδιάς, πάντα εισακούεται από το Θεό.” Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

☦ “Είναι μακάριος όποιος δεν έχει αμφιβολία για το Θεό, όποιος δεν μικροψύχησε για τα παρόντα, αλλά περιμένει τα μέλλοντα.” Μέγας Βασίλειος

☦ "Εν τῇ Γεννήσει σου" Κάθισμα. ῏Ηχος γ´ «Τήν ὡραιότητα»

"Εν τῇ Γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος· ἐν τῇ Κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος· θαῦμα ἐν θαύματι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε. Πῶς γάρ ἡ ἀπείρανδρος βρεφοτρόφος ἁγνεύουσα; Πῶς δέ ἡ μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα; Διό σύν τῷ ᾿Αγγέλῳ βοῶμεν σοι· Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη."

☦ Ο τάφος δεν κράτησε τη Μητέρα της Ζωής!

Ακόμα και την Αειπάρθενο άγγιξε ο φυσικός θάνατος.

Όχι για να την αιχμαλωτίσει ή να την υποτάξει μόνιμα.

Αλλά ίσα-ίσα για να τον νιώσει σαν απλό ύπνο.

Σαν τον ύπνο π.χ. που ύπνωσε ο πρώτος άνθρωπος (ο Αδάμ),

όταν του αφαιρέθηκε η πλευρά για να συμπληρωθεί το είδος μας (να δημιουργηθεί η γυναίκα, βλ. Γεν. 2, 21-22).

☦ "Θεαρχίω νεύματι" Ιακώβου Πρωτοψάλτου, Αγιορείτες Πατέρες, Ι.Μ. Ιβήρων

☦ Το κάλλος της Παναγίας

Ἡ Παναγία εἶναι τὸ πνευματικὸ στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ᾿ ἡ προστάτρια, ποὺ μᾶς παραστέκεται σὲ κάθε περίσταση.

Σὲ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι᾿ ἕνα σωρὸ ρημοκλήσια, μέσα στὰ βουνά, στοὺς κάμπους καὶ στὰ νησιά, μοσκοβολημένα ἀπὸ τὴν παρθενικὴ καὶ πνευματικὴ εὐωδία της.

☦ “Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομέν Σε…”

"Αἱ γενεαί  πᾶσαι, μακαρίζομέν Σε, την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν Σοί Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γάρ τόκος, καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετά τόκον παρθένος, καί μετά θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε τήν κληρονομίαν Σου. "

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

☦ “Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεής, Παρθένε μνήμη Σου, πάντας συνηγάγετο, πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριάμ, μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων, τῷ Σῷ ᾄδοντας Μονογενεῖ• Ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται”

☦ "Η Μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα"

 ΦΩΤΟ: Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΚΡΗΤΟΣ) Ι.Μ. ΙΒΗΡΩΝ

πρωτοπρεσβύτερου Θεμιστοκλή Μουρτζανού

Η πίστη είναι στηριγμένη στο παράδοξο. Υπερβαίνει τα όρια, τα μέτρα της λογικής. Μας οδηγεί στην υπέρβαση των φυσικών όρων, αυτών που ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει και να αποδεχθεί. Γι’ αυτό και ονομάζεται πίστη το παράδοξο.Παρότι έχει τη δική του λογική, για όσους επιμένουν να βλέπουν τον κόσμο και τη ζωή μόνο με τον λόγο, απαιτείται ένα άλμα για να το αποδεχθεί κάποιος. Είναι όπως η τέχνη. Μπορεί κάποιος να εξηγήσει την ακολουθία των μουσικών φθόγγων που συνθέτουν ένα μουσικό αριστούργημα, δεν μπορεί όμως να εξηγήσει γιατί αυτή ακολουθία συγκινεί, γαληνεύει, ομορφαίνει, ενίοτε και νοηματοδοτεί τη ζωή.

☦ Ευαγγελισμός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Όρος των Ελαιών (Μικρή Γαλιλαία)

Στίχ. Την σην Γαβριήλ Μετάστασιν μηνύει,

Ος πριν το χαίρε εβόα σοι Παρθένε.

Δυοκαιδεκάτη Γαβριήλ εν όρει τη Κούρη ώφθη.

Ευαγγελισμός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση: Όταν ήλθε η στιγμή να τελειώσει η Παναγία την επίγεια ζωή της,  άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις ημέρες πριν προσφέροντάς της κλάδο φοίνικος και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι φλεγόταν από τον πόθο να πάει κοντά στον Υιό της. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, όπου συνήθιζε να προσεύχεται ο Κύριος Ιησούς Χριστός και η ίδια συχνά. Η Παναγία επί ένδεκα έτη καθημερινώς μετά την Θείαν Ανάληψη του Υιού της μετέβαινε στον Ιερό αυτό τόπο και εκεί προσηύχετο. Tότε δε έγινε ένα θαύμα παράδοξο. Κατά την ανάβασή της, τα δένδρα, οπού ήταν στο όρος φυτευμένα, έκλιναν την κορυφή τους σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και έτσι προσκύνησαν, και απέδωσαν κατά το πρέπον, σεβασμό και τιμή στην Kυρία και Δέσποινα του κόσμου.

☦ «Πρεσβεία Θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα»

☦ “Τὰ μεγαλεῖα τῆς σεπτῆς εἰκόνος σου, ἀνευφημῆσαι τολμῶν, ἐν ὑλικῇ γλώσσῃ, καὶ ῥυπῶσι χείλεσι· τῆς πυριμόρφου δέομαι καθαρσίου λαβίδος ᾖς Ἠσαΐας ἠξίωται, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ ἀπειρόγαμε.”

☦ Προσευχή προς την Παναγία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, για την αντιμετώπιση όλων των παθών.

Υπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε, επάκουσον της οικτράς μου δεήσεως και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου, η μετά Θεόν ελπίς πάντων των περάτων της γης. Τον βρασμόν της σαρκός μου κατάσβεσον.

Τον εν τη ψυχή μου αγριότατον κλύδωνα κατεύνασον.

Τον πικρόν θυμόν καταπράϋνον.

Τον τύφον και την αλαζονείαν της ματαίας οιήσεως εκ του νοός μου αφάνισον.

☦ Ο ΠΙΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Η Παναγία είναι ο πιο θαυμαστός άνθρωπος. Μάλλον το πιο θαυμαστό δημιούργημα του Θεού. Είναι η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γυναίκα του κόσμου (π. Μωυσής Αγιορείτης). Πόσο μεγάλο είναι το πνευματικό της ανάστημα;

«Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», ψάλλουμε. Δηλαδή; Μετά τον Θεό έρχεται σε αγιότητα η Παναγία. Είναι «η όντως αγνή μετά Θεόν υπέρ άπαντας». Η Αγία Τριάδα -Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα- έχει τα πρωτεία σε όλα. Τα δευτερεία όμως τα έχει η Παναγία.

☦ Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ

(Προσκύνημα στην Παναγία της Σπηλιάς)

π. Δημητρίου Μπόκου

Προπαραμονή της Παναγίας απόγευμα ξεκινούσαν οι συντροφιές μας για το μεγάλο προσκύνημα στην Παναγία της Σπηλιάς.

Απρόσιτη αετοφωλιά στην καρδιά των Αγράφων, η ιστορική μονή της Σπηλιάς αποτελεί, αιώνες τώρα, πνευματικό φάρο μιας ευρύτερης περιοχής, που συνενώνει γύρω από έναν ορεινό, μοναδικά μεγαλειώδη όγκο τέσσερα γειτονικά γεωγραφικά συγκροτήματα: Τη βορεινή Ευρυτανία, την ορεινή Αργιθέα της Καρδίτσας, το Άνω και Κάτω Ραδοβύζι της Άρτας (δήμος Τετραφυλλίας παλιότερα) και τον θρυλικό Βάλτο της Ακαρνανίας.

☦ “Πίστη είναι να πιστεύουμε εκείνα που δεν βλέπουμε και αμοιβή αυτής της πίστεως είναι να βλέπουμε εκείνα που πιστεύουμε.” Ιερός Αυγουστίνος

☦ Ἁγιορείτης Γέροντας: «τὸ φῶς τοῦ προβολέα ποὺ εἶδες εἶναι τὸ ΦΩΣ τῆς ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ μας ποὺ μᾶς συνοδεύει ὅταν κατεβαίνουμε ἀπὸ τὸν ΑΘΩΝΑ. Αὐτὸ τὸ ΦΩΣ σὲ λίγο θὰ λάμψει στὴν προδομένη πατρίδα μας καὶ θὰ τὴν ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ γιὰ τὸ ὄφελος ὅλης τῆς οἰκουμένης»

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Δύο μέρες μετὰ τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ παιδικός μου φίλος μὲ εἰδοποιεῖ  μισο-πέλαγα τοῦ Βορείου Αἰγαίου: «Κώστα σὲ μία ὥρα θὰ βρίσκομαι στὸ λιμάνι τῆς πόλης σου ποὺ ὅπως ἔμαθα πρόσφατα τὸ μετονομάσατε σὲ λιμένα ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ γιὰ νὰ τιμήσετε αὐτὸν τὸ Ἅγιο Προστάτη σας». Ὅταν τὸν ἄκουσα χάρηκα γιατί εἶχα νὰ δῶ τὸν φίλο μου πολὺ καιρὸ καὶ ἤθελα νὰ μάθω νέα γιὰ τὴν νέα του ἐπαγγελματικὴ ζωὴ  καθότι ἔκανε μία τολμηρὴ ἀλλὰ σωτήρια ὑπέρβαση στὴν ζωή του.

☦ "Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν δεσπότην"

☦ TA “ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ” ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ.

Εάν κάποιοι ιερείς ή αρχιερείς από εδώ και στο εξής σας λένε ότι "ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΟΤΉΤΩΝ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΘΈΜΑ" θα τους δείχνετε το χειρόγραφο πόνημα του Αγίου Παϊσίου ”ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ" για να το διαβάζουν.

☦ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Η ΘΕΪΚΗ ΦΩΤΟΧΥΣΙΑ

Η παράδοση του νόμου του Θεού, των δέκα εντολών, στον προφήτη Μωυσή, έγινε μέσα σε συγκλονιστικές συνθήκες που κατατρόμαξαν τους Ισραηλίτες. Το όρος Σινά τυλίχτηκε με φωτιά και καπνούς. Σκεπάστηκε με γνόφο, σκοτεινή νεφέλη. Βροντές και αστραπές, αλλά και δυνατά σαλπίσματα ηχούσαν πολύ δυνατά. Ο Θεός κατέβηκε στην κορυφή του όρους και κάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί εκεί. Ο Μωυσής εισήλθε στον γνόφο και έμεινε σαράντα ημερόνυχτα στο όρος, κατά τα οποία «άρτον ουκ έφαγε και ύδωρ ουκ έπιε». Συνομίλησε με τον Θεό, αξιώθηκε να δει «τα οπίσω» της δόξας του και όχι το πρόσωπό του, και έλαβε τις λίθινες πλάκες της Διαθήκης, γραμμένες θαυματουργικά «δακτύλω του Θεού».

☦ Στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲ ὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται. Ἐλᾶτε, τὸν πάνσοφο καὶ πάλι ἂς ἀκολουθήσουμε, τὸν ὡραῖο ὁδηγό μας, τὸν Λουκᾶ, νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνεβαίνει σὲ ὄρος ὑψηλὸ καὶ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη νὰ παίρνει μάρτυρες τῆς θεϊκῆς Μεταμορφώσεως. Διότι «πῆρε μαζί Του», λέει, «αὐτοὺς πού ἀποτελοῦσαν τὴν συντροφιὰ τοῦ Πέτρου καὶ σὲ ὄρος ὑψηλὸ ἀνέβηκε» ὁ Δεσπότης. Ὄρος ὑψηλό, στὸ ὁποῖο ἡ δυάδα Μωυσῆς καὶ Ἠλίας συζητοῦσε μὲ τὸν Χριστό.

☦ Η Παναγία μας, ο χρυσοπλοκώτατος πύργος της Ορθοδοξίας

Γλυκόηχα και χαρμόσυνα ηχούν οι καμπάνες κάθε εσπερινό στην περίοδο του δεκαπενταύγουστου. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί συναθροίζονται στους Ναούς για να στείλουν τις ικεσίες τους , τις παρακλήσεις τους στην "Προστασία των Χριστιανών".

Προστρέχουν με θερμή πίστη και ευλάβεια στον "γλυκασμόν των αγγέλων", στη "χαρά των θλιβομένων" οι "κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών", οι " πολλοίς συνεχόμενοι πειρασμοίς, χαλεπαίς αρρωστίαις και νοσεροίς πάθεσι".

☦ ΕΟΡΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Βλέποντας τήν φύση μας γυμνωμένη, ἀπό τήν θείαν ἔλλαμψιν καί λαμπρότητα, ἐξαιτίας τῆς παραβάσεως , ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τήν συμπόνεσε γιά τήν ἀσχημοσύνη της καί ἀφοῦ τήν πῆρε ἐπάνω Του, ἀπό τήν μεγάλη Του εὐσπλαχνία, τήν ἔδειξε πάλι πάνω στό Θαβώρ, ντυμένη λαμπρότερα , στούς τρεῖς ἐκλεκτούς μαθητές Του. 

☦ «το να συγχωρείς τα σφάλματα εκείνων που σου φταινε είναι μεγίστη αρετή. Επίσης να υπομένεις την αδικία και να ελεείς όσους σε αδίκησαν» Άγιος Ισαάκο Σύρος

☦ “Μόλις τελειώσει όλο αυτό θα είσαι πλέον ελεύθερος να κάνεις ...ό,τι αποφασίζουν”

☦ ‘’Είναι μακριά λοιπόν ο Θεός;…..ένα κομβοσχοίνι δρόμος…..’’

-‘’Ευλογείτε γέροντα! Να σας ρωτήσω, είναι μακριά….’’

-‘’ο Θεός παιδί μου;’’

-‘’Όχι παππούλη ο γέροντας (τάδε);

-‘’Οχι να…… ένα κομβοσχοίνι δρόμος…..’’

☦ “Χωρίς το ΦΩΣ όλα είναι σκοτεινά και χωρίς την ταπεινοφροσύνη τίποτε δεν υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, παρά μόνο σκοτάδι.” Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

+ «Ἔχει σε Πανάχραντε, τό μέγα Ὄρος τοῦ Ἄθω, μέγα καταφύγιον, οἰκεῖα χρηστότητι καί διάσωσμα• διά σοϋ πάσης γάρ, θλίψεως λυτροϋται• Πορταίτισσαν δέ ἄγρυπνον, ὤσπερ ηὐδόκησας Μάνδρα τῶν ’Ἰβήρων η ἔνδοξος. Ἀλλ’ ὦ θεοχαρίτωτε, δίδου ἡμῖν πᾶσιν τήν χάριν σου, καί μή ἀποστρέψῃς, τό πρόσωπον σου Κόρη ἀφ’ ἡμῶν, ἄχρι τερμάτων αἰῶνος δέ, φύλαττε τούς δούλους σου.»

☦ «Μείνον μεθ’ ημών, ότι προς εσπέραν ήδη η ημέρα …»

Διανύοντας τις άγιες τούτες ημέρες του δεκαπενταύγουστου για πρώτη φορά, τα πνευματικά σου τέκνα νιώθουμε όλοι μεγάλη ορφάνια χωρίς εσένα, γιατί μας άφησες πολύ ξαφνικά.

Είθε να μεσιτεύεις πάντα προς την Υπεραγία Θεοτόκο και Εκείνη με την σειρά Της προς τον Κύριο για όλους εμάς, που σε αγαπήσαμε σαν πατέρα.

Να έχουμε πάντα την ευχή σου.

Καλή Παναγία

Θ.Π.

☦ «ΔΙΑΣΩΣΟΝ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΘΕΟΤΌΚΕ!»

Στις Παρακλήσεις απλά πορευόμαστε προς τη Μάνα μας, την Παναγία, για να σωθούμε με την αστείρευτη και ζωογόνα στοργή Της. «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου, Θεοτόκε, ότι πάντες, μετά Θεόν, εις Σε καταφεύγομεν ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν»! Στο πρόσωπο της Θεοτόκου παύει η οικτρή δουλοποίησή μας και η δουλαγωγία μας από την αμαρτία, ο συμφυρμός μας από τη λύπη, τη φθορά και τον θάνατο της αμαρτίας. Εξαιτίας Της γινόμαστε κατά Χάριν τέκνα Θεού. 

☦ «Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ σεσωσμένοι Παρθένε Ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτοις χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες»

ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ  ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ

☦ «μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ»

Ρωμ. 12,2      καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.

Ρωμ. 12,2    Και προσέχετε να μη συμμορφώνεσθε με τα φρονήματα και τον τρόπον της ζωής των ανθρώπων της υλόφρονος αυτής εποχής, αλλά συνεχώς να μεταμορφώνεσθε με το ξεκαινούργωμα και την ευθυκρισίαν του νου σας, ώστε να εξακριβώνετε και να διακρίνετε, ποίον είναι το θέλημα του Θεού, το οποίον έχει πάντοτε ως χαρακτηριστικόν του γνώρισμα, ότι είναι αγαθόν, ευάρεστον εις αυτόν και τέλειον.

Προς Ρωμαίους Επιστολή Παύλου Κεφ. 12,2