☦ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ΛΟΥΚΑ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁ Σωτήρ ἡμῶν ἐπτώχευσεν, ἵνα ἡμεῖς πλουτίσωμεν. Φρονοῦμε, σεβαστή γερόντισσα, ὅτι ἐάν ἀπαλλαγεῖ κάποιος ἀπ’ ὅλα τά «βαρίδια» τοῦ κόσμου τούτου, ἀκολουθεῖ ὄντως καί ἀπλανῶς, τόν Χριστόν. «ἔτι ἕν σοι λείπει·».

Ἀκολουθῶντας τήν μετριοφροσύνη στά ὑλικά, ἀρνούμενος τήν ὑπερβολή, ἀνοίγει ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ καρδιά βεβαιώνει ὅτι τά ἄκρως ἀπαραίτητα, ἡ τροφή, ἡ στέγη, τό ἔνδυμα, μέ ἀσκητική διάθεση καί σύνεση, ὁδηγοῦν τό πλάσμα, τόν ἄνθρωπο, στόν στόχο, στόν τελικό σκοπό, πού εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς ἐσωτερικῆς χαρᾶς καί εἰρήνης.Ἔχουμε τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ ἀπόκτηση τοῦ οὐρανίου θησαυροῦ, περνᾶ μέσα ἀπό τό παράδειγμα καί τή διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου.

Ὁ Κύριος εἶναι τό αἰώνιο πρότυπον πρός μίμησιν. Θεός ὤν, ἐκένωσεν Ἑαυτόν, γιά νά γεφυρώσει τό χάσμα πού ἐκμεταλλεύτηκε ὁ διάβολος καί ἐκάθισε σάν σέ καθέδρα, δῆθεν ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου, στίς καρδιές τῶν ἀπειθούντων. Ὁ Χριστός, Θεός ἀγαθός, δίδαξε πόσον δύσκολα αὐτοί πού ἔχουν τά χρήματα, θά ἔμβουν εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, ἐπίσης ἐπισημαίνει ὅτι ἡ φιλαργυρία εἶναι ἡ ῥίζα πάντων τῶν κακῶν. Καί γεννᾶται διαχρονικά αἴφνης το ἐρώτημα: «Καί τίς δύναται σωθῆναι»; Ἀπήντησε ὁ Μεσσίας· «τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν».

Συνεπῶς ἀδελφοί μου, ἡ τήρησις τῶν ἁγίων ἐντολῶν, εἶναι ἡ ἀπάντησις στήν δυστυχία καί κακοδαιμονία τοῦ κόσμου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τονίζουν: «Στίς ἐντολές κρύβεται ὁ Χριστός». Φανερώνεται, ὁ Θεός, στούς πτωχούς πού ἑκούσια ἀρνήθηκαν τόν ἐπίγειον πλοῦτον· καί μοιράσθηκαν μέ τούς ἀδελφούς, ὡς καλοί οἰκονόμοι τῆς Χάριτος τά δῶρα τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ, μέ συνέπεια ἡ Ἁγία Τριάδα, νά κατοικεῖ μέσα στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο.

Σαφῶς, ἁγία γερόντισσα, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Λόγου, «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι», εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἀντιδέχονται, πολλαπλασίονα ἀγαθά εἰς τόν καιρόν αὐτόν τῆς ἐπιγείου ζωῆς, ἀλλά καί ζωήν αἰώνιον. Οἱ Ἅγιοι διδάσκουν: «Τεκνία, εἰρηνεύετε ἑαυτοῖς πρός ἄνδρας, ἑαυταῖς πρός γυναῖκας· καί μή ὑψηλοφρονεῖτε, ἀλλά ταπεινοφρονεῖτε»· ὅτι «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Ἡ ὁδός τῆς ταπεινώσεως εἶναι ὁ Χριστός Ἰησοῦς, ὅπου στό τέλος αὐτῆς τῆς ὁδοῦ ὁ Τριαδικός Θεός χαρίζει, διά τοῦ Παρακλήτου, τήν ταπεινοφροσύνη.

Ἀποτέλεσμα, ἡ προσευχή νά εἶναι ἀδιάλειπτος καί ἡ καρδιά  βοᾶ: «Χριστέ μου, εἶμαι ἀνάξιος· ὅμως ἀγαπητός τῆς θείας φιλανθρωπίας Σου». Φώτισον τόν νοῦν καί ἀπάλλαξε τήν καρδιά ἀπό τήν φιλαργυρίαν. Δώρησέ μου, σπλάχνα οἰκτιρμῶν καί ἐλεήμονα διάθεση, ὥστε μελετώντας τό Εὐαγγέλιό Σου, νά γνωρίσω ὅτι εἶσαι Ἀγαθός, Θεός ἀληθινός. Καθηγητής, πού φιλανθρώπως μέ διδάσκει ποῖος εἶμαι καί ποιός εἶναι ὁ αἰώνιος προορισμός μου καί ἡ θεία καταγωγή μου.

Πιστέψτε, ἀδελφοί· ὁ Χριστός πονάει ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐμπιστευόμαστε τή ζωή μας, ἀνόητα, εἰς τά ἐπίγεια πλούτη. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ἄνθρωπος καί ἐμεῖς φοβούμαστε; Ἦλθε γιά αἰώνια λύση τοῦ κακοῦ τῆς φιλαργυρίας καί οἱ ἄνθρωποι ζητοῦμε καί σήμερα ἐπίγεια πλούτη, δόξα ἀνθρώπινη καί σαρκικές ἡδονές βορβορώδεις;

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἁγία γερόντισσα, εὐαγγελίζεται ἡμῖν, χαρά μεγάλη. Ὁ οὐράνιος πλοῦτος, ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, αὐτό τό μήνυμα μεταφέρει. Ἡ ἄκτιστος αἰώνια Ἐκκλησία, εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς Χάριτος· ὁ πλοῦτος τῶν δωρεῶν τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ θεώρησις, γιατί δέν ὑπάρχουν Ἅγιοι· δέν δύναται κανείς νά εἰρηνεύσει.Ἡ εἰρήνη, ἀδελφοί, εἶναι γέννημα τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἐλεημοσύνης.

Ψάλλουμε: «Ἐν εἰρήνη,τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ἡ ἄνωθεν εἰρήνη, ἀδελφοί, εἶναι ὁ πραγματικός, ὁ αἰώνιος θησαυρός, ὅπου ὁ ἄνθρωπος κοινωνεῖ μέ τόν Τριαδικόν Θεόν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί συν-πορεύεται μέ τόν συνάνθρωπο ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός ἔχοντας τήν εἰρήνην, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσα, εἰρηνεύει ὁ ἴδιος , εἰρηνεύουν καί οἱ ἄλλοι κοντά του καί ἐπιζητοῦν τήν φιλίαν καί τήν ἁγίαν συναναστροφήν μαζί του καί χαίρονται, χαρά οὐράνια.

Φρονοῦμε, ἀδελφοί, σ’ αὐτή τήν περίπτωση, ὅτι τά ἐπίγεια πλούτη καί οἱ ἐγκόσμιες ἡδονές, θεωροῦνται περιττά, ἄχρηστα σκύβαλα, σκουπίδια, πού δέν χρησιμεύουν οὔτε γιά κοπρία. Ἀντίθετα, οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχουν ὅρια σοφίας καί γνώσεως, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει ὅρια. Μιλᾶμε ἐδῶ, γιά αἰώνια ζωή· κάτω ὁ θάνατος, ζήτω ἡ ζωή ἡ ἀθάνατος. Προορισμός μας ἀδελφοί, εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Μεσσίας, ὁ Χριστός Ἰησοῦς.

Λοιπόν, στῶμεν καλῶς· νηστεία, προσευχή, μετάνοια. Ἰδού ὁ ἀληθινός πλοῦτος. Πρότυπα παντοῦ καί πάντοτε οἱ Ἅγιοι, πού κήρυξαν ὅτι: «Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν». Διά τῶν Ἁγίων τό θέλημα τοῦ Πατρός ἐν Υἱῷ, ἐπιζητοῦμε τῇ εὐλογία τοῦ ἀγαθοῦ Παρακλήτου. Ἐλεύθεροι ὄντες ἀπὀ τήν τυραννία τῆς φιλαργυρίας.

Ἐλευθερία σημαίνει, νά θέσω τό θέλημά μου, στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι νά νιώσω ἐλεύθερος. Πράγματι ἐλευθερία, δέν εἶναι νά κάνω ὅ,τι θέλω, προσπαθώντας νά πλουτίσω, πατώντας ἐπί πτωμάτων. Ἐλευθερία, δέν εἶναι νά διορθώνω τήν Ὀρδόδοξη δογματική ἤ τήν Ὀρδόδοξη Παράδοση, μέ ἀνθρώπινα κατασκευάσματα πού ἔχουν ὅρια· σήμερα εἶναι, αὔριο δέν εἶναι.

Τό αἰώνιον Νέον εἶναι ὁ Χριστός, ἡ διδασκαλία Του, ἡ Ὀρδόδοξη Παράδοση, ἠ ἄκτιστος αἰώνια Ἐκκλησία Του. Στόν Χριστό, ἀνήκουν ὅλα τά λαμπρά, τά ὄμορφα, τά εὐγενή, τά πάντοτε καινούρια, δηλαδή εἰρήνη, χαρά καί ἀνάπαυση.

Οἱ Ἐπιστῆμες καί οἱ Τέχνες, ἐάν ἔχουν Χριστό ὀλίγον βοηθοῦν· ἐάν δέν ἔχουν Χριστό, τότε ξεγελοῦν καί καταστρέφουν σκληρόκαρδα.

Ἀδελφοί, οἱ καιροί, οὐ μενετοί. Ὁ Κύριος ἐγγύς. «Ναί, ἔρχου Κύριε, Ἰησοῦ  γλυκύτατε». Σ’Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, ἡ Τιμή καί ἡ προσκύνησις, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.