ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος
τοῦ Ἀντιχρίστου· διότι, ὅταν θὰ γίνη μία
ἰσοπέδωσις θρησκευτικὴ καὶ πολιτικὴ – κυβερνητική, θὰ ὑπάρξη ἕνας μόνον, ποὺ θὰ
κυβερνήση τὸν κόσμον, αὐτὸς ὁ ἕνας, κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρες, θὰ
εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Παράλληλα ἔρχονται τὰ πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς
Σιών, ποὺ εἶναι προϊὸν τῶν Ἑβραίων καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ
ἐπιβεβαιώσουν τὴν θέση τῶν Πατέρων. Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμός, χωρὶς περιστροφές,
χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως ἀπὸ τὸν
μακαριστὸν π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς (σήμερα Ἅγιος), Σέρβο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους
ἐπιφανεῖς θεολόγους, ἀντίχριστον σύστημα. Ἔτσι καὶ ὁ Ναβουχοδονόσορ θέλησε νὰ δημιουργήσει ἕνα θρησκευτικὸν
οἰκουμενισμόν. Βλέπει δηλαδὴ κανένας ὅτι οἱ ρίζες τῶν πραγμάτων, ποὺ
ἐπιχειροῦνται στὴν ἐποχή μας δὲν εἶναι καινούργιες, εἶναι παλιὲς καὶ πολὺ
βαθειές, ἀνήκουν μέσα στὴν Ἱστορία. Ἀλλὰ ὁ Ναβουχοδονόσορ ἤθελε νὰ
ἐπιτύχη καὶ κάτι ἄλλο· ἤθελε νὰ ἐπιτύχη μίαν ἐθνικὴν ἑνότητα, ἡ ὁποία θὰ
ἐπιτυγχάνονταν, ἂν ὅλοι οἱ ὑπὸ τὴν κατοχήν του λαοὶ λάτρευαν τὸν θεὸν Μαρδούχ…
Ξέρουμε ὅτι οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες θεοποιοῦσαν τὸν ἑαυτόν τους.