Τέλη καλοκαιριού 2012.
Η Ουκρανία ούτε καν φαινόταν στο ορίζοντα, ένα κακό
ηχοβολητό μόλις άρχιζε στην Συρία, η Ελλάδα μας έμπαινε και πιο βαθιά στην ¨μνημονιακή
άνοιξη¨ των συγκυβερνήσεων και το μόνο που μας ενδιέφερε σαν κοινωνία ήταν να
μην απωλέσουμε τα ¨κεκτημένα¨ που μας ¨πέταξαν¨ οι κλέφτες από τα κλεμμένα, ενώ
δίπλα μας άρχιζαν να χάνονται ψυχές πέφτοντας από τα μπαλκόνια.
Η ιδέα της Νέο- Ελλάδας ταυτίσθηκε με τον μισθό και την
σύνταξη του Δημοσίου.
Σε μια Αγιορείτικη ηλιόφωτη απλωταριά ταπεινής Σκήτης ένας
ηλικιωμένος σεβάσμιος ζηλωτής της
Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας μου ¨συνταγογραφούσε¨ πνευματικά την λύση του
προβλήματος που λέγεται σημερινή Ελλάδα.
Άκου παληκάρι…
Άλλο πράγμα είναι η
Ελλάδα και άλλο πράγμα είναι ο σημερινός
Νέο- Έλληνας.
Ο Έλληνας ¨της
σήμερον¨ θα ξεσηκωθεί όταν του πειράξουν σοβαρά
την τσέπη.
Πριν όμως
¨ξεσηκωθεί¨ ο ΄Ελληνας κάποιοι θα ξεσηκώσουν τον πλανήτη στο αέρα .
Και τότε ο Νέο-
Έλληνας θα αναγκασθεί να σηκωθεί σαν ΄Ελληνας.
Αν μπορείς να
γράψεις, γράψε αυτά που θα σου πώ.
Και έγραψα με δικές μου λέξεις αυτά που συγκράτησα από τον
λόγο του… δεν ξέρω αν τα κατάφερα;
Στις 23 Νοεμβρίου 2012 το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε σε
ιστοσελίδες.
«και έσονται οι
πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι...»
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΛΠΙΔΑ Η ΜΕΧΑΛΟΧΑΡΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΛΥΣΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ
ΣΤΙΓΜΗ.
Χύτρα που βράζει έκαναν τον πλανήτη μας. Σχέδια ανάλγητα τόσων πολλών αιώνων ξεδιπλώθηκαν μονομιάς
μπροστά μας.
Αφού μας κατέστησαν άβουλα πλάσματα, επρόσταξαν να
παρακολουθήσουμε και το θέατρο τους.
Έτσι όλοι οι γεωπολιτικοί παίκτες άρχισαν να ανεβαίνουν
στην παγκόσμια σκηνή. Ο καθένας με την σειρά του και με τον ρόλο του, φυσικά
όχι προς τέρψη, αλλά εις απόγνωση των θεατών.
Για την Ελλάδα μας δεν κράτησαν κανένα ρόλο, ούτε καν
δευτερεύοντα. Τί να τον κάνουνε άλλωστε, αφού κάθε μέρα αυτή την πολύπαθη χώρα
την θεατρινίζουν με τα οικονομικά της ελλείμματα στα τηλεοπτικά τους παράθυρα
και διαβούλια.
ΔΙΧΩΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ.
Τώρα φυσικά οι θεατρίνοι μάς «κρατάν στο χέρι». Τόσα
συσσωρευμένα χρέη στο κεφάλι μας και πολύπλοκες οικονομικές λύσεις φιγουράρουν
για την «σωτηρία» μας.
Αναρωτηθήκαμε πόσες φορές μας έσωσαν οι εκ δυσμών φίλοι
μας; Και όταν μας έσωζαν τι αντάλλαγμα ήθελαν;
Για τούς εξ ανατολών δεν το συζητάμε, αυτοί μας
πετσόκοβαν.
Γιατί καθυστερούν να μάς «σώσουν» μόνιμα οι δυτικοί
εταίροι μας;
Μήπως γιατί δεν άρχισε ακόμα το θέατρο των επιχειρήσεων
στο παγκόσμιο σκηνικό;
Ή επειδή θα ξεκινήσει σύντομα θα αλλάξουν και οι
προτεραιότητες οικονομικής στρατηγικής διάσωσης;
Μήπως ταυτόχρονα ετοιμάζεται και ουσιαστικός θεατρικός
ρόλος για τον «προαιώνιο φίλο» μας στην ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ;
Για ένα πράγμα είμασθε πλέον σίγουροι ότι κάποιοι παίρνουν
τελικές θέσεις πρίν την παράσταση.
Ο νεοποχίτης
σκηνοθέτης αυτού του παγκόσμιου θεατρικού δράματος αδημονεί και περιμένει να
ακούσει χειροκροτήματα από τους όμοιους θαυμαστές του.
Όμως φευ, Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ (ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ) της παγκόσμιας σκηνής και της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ έχει άλλη γνώμη.
Δεν του αρέσει ο καταμερισμός των ρόλων, αλλά ούτε και το
σενάριο.
Τόσα χρόνια βλέπει να χύνεται πάνω στο σανίδι αυτής της
σκηνής (του πλανήτη μας) αίμα αθώων και
από κάτω οι ανάλγητοι να χειροκροτούν. Θα απαιτήσει να αλλάξουν τα πάντα, γιατί
όταν μιλάει ΑΥΤΟΣ «τρίζουν οι ουρανοί».
Σκεφτείτε πριν να αρχίσει η παράσταση, να αλλάζουν σενάρια
και ρόλοι;
ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
Τελικά αυτός θα είναι και ο τίτλος της γεωπολιτικής
θεατρικής παράστασης.
Πολλές φορές μέσα από τα πραγματικά αδιέξοδα της ζωής και
όχι από τα σχεδιασμένα βρίσκονται οι καλύτερες λύσεις.
ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΛΥΣΕΙΣ ...
Φυσικά δεν απαιτούμε
κανένα στρατηγικό ρόλο, αλλά ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΒΙΟΤΗΣ.
Γιατί έχουμε
εμπιστοσύνη στον ιδιοκτήτη της παγκόσμιας σκηνής που είναι Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ
ΘΕΟΣ ΜΑΣ.
ΑΥΤΟΣ άλλωστε
μοιράζει τους ρόλους και επιφέρει τις κατάλληλες ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους και την ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ.¨
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας